Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
01-03-2017
01 maart Blakheide
We zijn vandaag eerst een eindje gaan rijden met de
wagen voor we aan de dagelijkse wandeling begonnen. Ik had een niet te lange
tocht in en rond de Blakheide bij Beerse gespot op het net en dat zag er
veelbelovend uit. We hebben het ons niet beklaagd. Phaido vindt nieuwe geurtjes
altijd wel fijn. Baasje kwam met andere fotos thuis dan die welke hij meestal
plukt in de Smallebroeken en dat er ook nog enkele geocachen lagen om op te
rapen was lekker meegenomen natuurlijk.
Met Phaido in het bos Als hij moet poseren doet hij
dat precies zoals ik dat aan hem vraag en als ik een actiefoto wil maken
begrijpt hij ook wat er van hem verwacht wordt. Phaido hop !!! Spring eens
over die stammen. Om te tonen dat hij daar geen probleem mee heeft deed hij er
duidelijk nog een schepje bovenop alsof hij er mee rekening houdt dat de foto
dan des te leuker wordt.
Ik heb er deze keer voor gekozen sluitertijd en diafragma manueel in te stellen
en dan de camera maar automatisch de bijhorende ISO-waarde te laten kiezen.
Omdat ik daarin niet al te hoog wilde gaan was ik behoorlijk voorzichtig met de
instellingen en ik realiseer me wel dat 1/400 voor een actiefoto nog redelijk
lang is en dat f 5 niet de erg grote scherptediepte oplevert die je in het bos
wenselijk acht maar fotograferen is vaak compromissen maken he
Dit is het ganse onbewerkte beeld ( Photoshop vond ik hier niet nodig ), vooraf scherp gesteld
op de liggende stammen en precies op het goede moment afgedrukt.
55 mm-f 5-1/400 sec.-ISO 1000
Wat doet een mens om 10 uur s avonds op straat in
Lichtaart-city? Tja ik kan veel dingen bedenken maar het meest voor de hand
liggend is: fotograferen J
Ik was bijna thuis en ik heb de wagen even op de parking van de Kiekenclub
gezet en met de camera op statief vond ik het fijn het drukke nachtleven van onze
metropool vast te leggen. Dat die drukte zich beperkt tot de autos die vrolijk
door het dorp snorren op dit uur is fotografisch gezien lekker meegenomen qua
rode en witte strepen. Ik heb even moeten wachten tot er een aantal in aantocht
waren langs diverse kanten alvorens af te drukken trouwens. Een klein diafragma
zorgt voor de sterretjes en ik heb er ook nog een vleugje Nik-filters overheen
gegoten voor de sfeer.
16 mm- ISO 200-f 14-15
sec.
Ik heb vandaag eindelijk de puf terug gevonden om weer
eens met mijn vaste geocache maatjes op stap te gaan. Het werd een mooie niet
eens zo zware wandeling van ongeveer 10 km doorheen het grensgebied tussen
Belgie en Nederland ergens tussen Poppel (B) en Esbeek (Nl). Niet eens zo
zwaar klinkt dan misschien alsof het een makkie was, maar gezien de nog steeds
twijfelachtige fysieke paraatheid viel het me toch een beetje tegen. Ik was
alleszins behoorlijk nat bezweet na afloop. Qua geocachen kon het niet beter
lopen een honderd procent score tijdens het rondje zorgde er voor dat we met
perfecte coordinaten aan de bonus opdracht konden beginnen. Daar bleken toch
nog enkele moeilijkheden ingebouwd alvorens we de eindoverwinning mochten
smaken. De gegeven code van het slot op de gezochte schat bleek maar een
toegang tot een kist waarin nog een tweede kist zat met enkele honderden
sleutels en die moesten we allemaal uitproberen. Uiteindelijk lukte het toch met
wat geduld en dat die laatste activiteit vlak bij café t Jachthuis lag had ik
al meteen ingeschat als zeer positief. Het hoeft niet gezegd dat we nog enkele
versnaperingen zijn gaan degusteren alvorens we weer naar huis togen
Toen deze notoire langslaper deze morgen - morgen dat
woord hoef je niet al te letterlijk te interpreteren - naar buiten keek leek
het er even op dat het eindelijk eens een mooie dag zou worden. Na het lezen
van mijn krantje, het oplossen van de sudokus, de overige zaterdagspuzzels en
het verdere verloop van het langzaam-echt-wakker-worden proces was het
belovende zonnetje evenwel al verdwenen en werd het weer een grijze ochtendwandeling.
Terug thuis gekomen ben ik eerst achter de PC gekropen voor de dagelijkse
routines en daarna heb ik me voor de TV genesteld om de opening van het
wielerseizoen te volgen. Voor de foto van de dag moest ik dus terugvallen op
een van de shots die ik plukte tijdens het dagelijkse Smallebroeken traject. De
Shetlandpaardjes neem ik wel vaker in beeld en uit het aanbod koos ik vandaag
dit beeld van drie weldoorvoede of is er iets anders aan de hand dames die zich
samen te goed doen aan een door de boer aangevoerde extra portie hooi. Ze weten
ondertussen wel hoe en waar ze moeten gaan staan om een groepsfoto er
fatsoenlijk te laten uitzien
Het was vandaag carnavalsfeest voor de bewoners van
zorgtehuis Hoevezavel. Uiteraard waren ook familie, kennissen en vrijwilligers
uitgenodigd om in de feestvreugde te delen en dientengevolge was deze jongen
met het vrouwke, de Eos 6D en Phaido present. Ik was van plan om weer veeeel
fotos te schieten en omdat bij vorige gelegenheden al gebleken was dat een
extreem hoge ISO-waarde toch niet alleen zaligmakend is voor gestoken scherpe binnenhuis-fotos
en ook al omdat de 4 AA batterijtjes die in mijn opzet-flash voor de stroom
moeten zorgen toch wel erg snel leeg geraken en de wachttijd voor een volgende
flits na zon 30 à 40 fotos wel eens wil oplopen tot 3, 4 of 5 seconden had ik
me eindelijk maar eens een extern power pack aangeschaft. Dat bleek achteraf
gezien een meer dan geslaagde zet. Maar nog voor we in de zaal waren kon ik dit
beeld al schieten en ik wist meteen dat dit wel eens iets voor deze blog kon
zijn. De kleuters van het nabijgelegen schooltje kwamen ook even acte de
présence geven en die kwamen ongeveer samen met ons aan bij het tehuis. Deze
drie ukjes werden door de juffen naar binnen gereden in een bolderkar en ik kon
niet snel genoeg de ISO waarde toch maar naar omhoog brengen want om de flash
er op te zetten en dat power pack aan te sluiten had ik geen tijd.
ISO 1000-f 5,6-1/50
Dat het vrouwke een echte keukenprinces is heb ik al
eerder verteld meen ik, maar het kan nooit kwaad dat nog eens te herhalen. Gisteren
had ze osso bucco gemaakt en dan maakt ze altijd ineens genoeg voor twee dagen
( eigenlijk nog meer J ) want de tweede dag is dat altijd nog net iets lekkerder.
Vandaag waren de twee bengels uit Herentals te gast en Jefke wilde zich liever
niet wagen aan het onbekende gerecht, hij werd op zijn wenken bediend door het
vrouwke en genoot zichtbaar van een ovenschotel. Julie daarentegen die wel het
risico genomen had vond het duidelijk toch maar niks, maar dan staan we er op
dat ze minimaal toch proeft van wat er op haar bord ligt Het was niet van
harte. Vroeg of laat zal ze wel leren dit te appreciëren.
Je hoeft niet altijd te geloven wat ik vertel
natuurlijk. Ergens in dit artikel zit enig alternatief nieuws verborgen, om
het maar eens met een Trumpiaanse term te zeggen
We proberen in onze fotoclub regelmatig andere invalshoeken te bedenken om tot
originele plaatjes te komen. Zo kwam het idee voorbij dat we in plaats van er
samen op uit te trekken om te fotograferen met als resultaat dat er veel vergelijkbare
fotos geschoten worden ook eens een locatie moesten kiezen waar iedereen op
andere tijdstippen, apart aan de slag gaat. Zo krijg je alleszins van iedereen afwisselende,
andere fotos waarbij niemand over de schouder van iemand anders staat mee te
fotograferen.
Op deze plek en bij deze gelegenheidkoos ik voor een groepsfoto. Mijn drie broers waren op bezoek, wij zijn
een één-eiige vierling, en ik kon ze er toe overhalen samen met het vrouwtje en
mezelf de gekozen locatie eens te bezoeken. We keuvelden en hadden het zeer
naar de zin terwijl het vrouwke diverse keren op het knopje drukte.
Je wordt er niet vrolijk van, grijze dagen en een
aanslepende verkoudheid liefst van al was ik terug tussen de lakens gekropen
deze middag. Maar dan wil je toch nog iets van de dag maken en ga je alsnog
even aan de wandel met de woef, niet te ver want de fysieke paraatheid is way
below zero
Onderweg, midden in het bos, staan deze brievenbussen sedert jaar en dag gezellig
samen, er is verder in de omgeving nauwelijks een teken van bewoning, maar er
zijn duidelijk mensen die hier post verwachten. Dat het nummer 1 tussen 48 en
33 woont vind ik wel een beetje raar en helemaal fiks uitgelijnd staan ze niet,
het lijkt er eerder op dat ze een beetje aangeschoten zijn ( ik ken het gevoel
), nummer 33 wenst trouwens geen reclame te ontvangen. Ik vond het wel een leuk
beeld waar je hele verhalen bij kunt bedenken maar de hoofdreden waarom ik dit
deze keer fotografeerde is dat ik op deze manier toch een beetje kleur in de
dag kan brengen.
Het gevecht met de verkoudheid is nog niet gewonnen
moest ik vandaag weer ervaren. Ik blijf op de sukkel. Ik vind gewoon de fut
niet om er op uit te trekken en nieuw fotowerk te gaan oogsten. Gelukkig heb ik
altijd wel wat creatieve mogelijkheden achter de hand.
Vorige zaterdag mocht ik fotos maken op het feest bij 15 jaar samen en 10 jaar
huwelijk van Gust en Brigitte. Naast de voor de hand liggende fotos van feestelingen,
gasten en alles eromheen probeer ik bij dergelijke gelegenheden ook altijd oog
te hebben voor details en zo kreeg ik vóór het dessertbuffet geserveerd zou
worden een tafeltje in de gaten waarop een aantal dessertlepeltjes mooi
geschikt lagen te wachten om gebruikt te worden. Een foto is dan snel meegepikt
natuurlijk en vandaag heb ik die eens door het filter Poolcoordinaten gehaald
in Photoshop de inmiddels welgekende
Little-Planet-bewerking en dit is het resultaat.
Ik ben deze middag nog eens naar Balance Health Center
gereden om enkele stukjes repetitie mee te pikken en er fotos van te maken voor
de documentatie over het komende showprogramma. Makkelijk fotograferen is het
er niet en ik zie het ook als een uitdaging voor mezelf. Een zwarte vloer
brengt gehaaid de lichtmeting in de war en door de volledige spiegelwand ben je,
zeker als je flitst, bijna verplicht richting straatkant te fotograferen tenzij
je een of ander effect zoekt in die spiegels natuurlijk maar dan heb je weer
last van tegenlicht. Repetitie is het niet alleen voor de dansers maar ook voor
de fotograaf.
Ik ben er ondertussen ongeveer achter welke instellingen het meeste kans op
succes opleveren en het percentage goede opnames groeit met elke repetitie. Een
sluitertijd van 1/160 klinkt logisch als je flitst natuurlijk en een niet te groot
diafragma van 8 of 9 zorgt er voor dat de scherptediepte groot genoeg is om een
iets bredere - of noem het diepere - groep van voor tot achter aanvaardbaar
scherp te krijgen. Blijft het vinden van een bijhorende ISO-waarde om het rekensommetje
te laten kloppen. In dit geval was dat ISO 800. Maar dan zijn we er nog niet
want de ETTL stand van de flash bleek toch te weinig licht op te leveren en
daar moest ik één stop extra compenseren. Het klink allemaal wat moeilijk
natuurlijk en ik geef graag toe dat dit meer het resultaat is van uitproberen
en leren van je fouten dan van pure kennis J.
Gust en Brigitte vierden vandaag hun vijftiende jaar samen en
hun tiende huwelijksverjaardag. Of ik enkele fotos wilde maken tijdens het
feest? Ja natuurlijk
De gang der zaken bij dit soort gelegenheden is ons nog zeer bekend, we hebben
tijdens onze carriere honderden dergelijke feesten muzikaal omlijst. Het
verwonderde ons dan ook geenszins dat er op een bepaald moment een soort
Polonaise zou voorbij komen waarbij de deelnemers doorheen een tunnel gevormd
door de mede-deelnemers moesten lopen. Precies op dat punt stond ik klaar met
de camera natuurlijk.
Het zijn moeilijke tijden voor Tournee Minerale deelnemers.
De verleidingen vliegen je langs alle kanten rond de oren. Nu ben ik niet echt
een officiële deelnemer, ik heb me nooit ingeschreven of zo, maar in een vlaag
van overmoed heb ik ooit gesteld dat ik daar vrijblijvend best wilde aan mee doen.
Ik had er ook meteen bij verteld dat ik mijn eigen regels wel zou maken en dat
in het buitenland en bij speciale gelegenheden ik me niet verplicht zou voelen
associaal uit de gezelligheid te stappen
Vanavond hadden we een feestje met enkele bijzondere vrienden in Aarschot, het
vrouwtje was erbij als mogelijke chauffeur voor de terugweg en de door de
gastvrouw geserveerde dranken waren van dien aard om mijn verzet snel te laten
smelten. Een snelle blik op Wivino had me er trouwens van overtuigd dat ik dit
niet mocht aan me laten voorbij gaan. Ik geef het toe ik heb weer gefaald Alweer
een dag die ik in maart zal moeten inhalen. Das trouwens ook een regel die ik
er bij gemaakt heb: elke dag met alcohol in februari wordt gecompenseerd door een
alcoholvrije dag in maart Ik hoop dat maart voldoende dagen heeft J
Het zal nog wel een tijdje duren voor ik eens de resultaten van een
aaneengesloten maand zonder zal mogen ervaren, maar voorlopig leef ik voldaan in
de wetenschap en met de praktijkervaring dat die Chapelle de Bages 2010 een
verdomd mooi wijntje is.
Morgen is er weer een feestje in Ter Venne in Langdorp deze keer. Zoals ik al
zegde: het zijn harde tijden en hoeveel dagen zijn er ook alweer in maart?
Er zullen in de loop van de volgende weken regelmatig weer
wat dansfotos voorbij komen. Bij Balance zijn ze de jaarlijkse dans-show alweer
druk aan het voorbereiden en naast de uiteindelijke fotoshoot van de diverse
groepen en het fotograferen van de voorstellingen is het de bedoeling dat ik vanaf
nu op zijn tijd ook eens binnenwip tijdens de repetities. Vandaag ging ik al
eens een kijkje nemen en ik moet toegeven dat daar hard gewerkt wordt, topsport
Natuurlijk gaat de riem er soms ook wel even af en dan is er alle ruimte om
wat pret te maken. Toen ik deze dametjes bezig zag flitste in mijn hoofd ineens
een titel van Cindy Lauper voorbij: Girls just wanna have fun
Die vervelende verkoudheid blijft me parten spelen. Ik dacht
dat ik er overheen was en vanmiddag wilde ik in Wiekevorst een fikse wandeling
gaan doen met Phaido ( en de GPS, enkele geocachen in mind ) maar na 5 minuten
was ik al drijfnat van het zweet en moest ik toegeven dat ik iets te
optimistisch geweest was. Terug naar huis achter een warm glas citroensap met
honing dan maar weer.
Ik heb gelukkig nog wel een aantal Spaanse fotos in de wachtkamer zitten om de
tijd te verdrijven en ik durf ook wel eens experimenteren met de camera - en in
dit geval ook met de flitser. Dit is een selfie, met gestrekte armen gemaakt
met de 6D op de Bulb-stand en de flitser op tweede gordijn. Door om mijn as te
draaien terwijl ik de camera met geopende sluiter strak naar mij gericht hield
kon ik de lampjes in de achtergrond te pakken krijgen in de beweging en pas
toen ik de sluiterknop losliet ging de flits af met een scherpe Pol als
resultaat.
Veertien februari, Valentijnsdag. Verjaardagen en dergelijke
durf ik wel eens vergeten, maar de commercie zorgt er wel voor dat je deze dag
nooit ongevierd laat. Al voor de 48ste keer mag ik het samen met
mijn schatje meemaken, en het is nog altijd even vet aan J .
Valentijn is dit jaar voor ons: met zn tweeën onder een dekentje op de bank
zitten en proberen van die vervelende verkoudheid af te geraken. Ik ben er mee
terug gekomen van Spanje en ik vermoed dat ik die zaterdag meteen doorgegeven
heb aan het vrouwtje. Ikzelf heb de indruk dat ik er overheen aan het raken
ben, bij het vrouwke is ie nog aan het groeien, arme schat.
Het is weer lammetjestijd op de boerderij. We waren vandaag
op bezoek in Wuustwezel en konden met eigen ogen zien hoe er al enkele het
schapenbestand waren komen vergroten. In een geïmproviseerde peutertuin
verblijven ze tijdelijk met hun mamas . Zes ooien en acht lammetjes, er lopen
dus enkele tweelingen bij als je het ons vraagt. In de kraamafdeling, aan de
rechterkant voor een klein stukje in beeld, was trouwens ook nog de nodige
bedrijvigheid zodat het binnenkort weer een gehuppel van jewelste wordt in
de wei.
De carnavalsvereniging De Rietschieters waarbij een nichtje
van het vrouwtje actief is organiseert ieder jaar weer een mosselfeest om de kas
te spijzen. Snipverkouden of niet, eten kan deze jongen altijd dus hebben we
ook nu de kans niet laten voorbij gaan om ons op de heerlijke zeevruchten te
storten. Zoals altijd is Phaido er bij als wij ergens naar toe gaan en ook deze
keer kadden we zijn matje gelegd langs de tafel waar wij ons te goed deden aan
de lekkernijen. Hij weet trouwens dat hij ook iets krijgt als baasje en
vrouwtje uit eten gaan. Nu is Phaido niet meteen een grote mosselliefhebber,
dat vermoed ik toch, maar we hebben altijd wel enkele snoepjes bij die hij wél
lust.
Een foto hoort ook bij de gelegenheid vond ik. Ik had de groothoek er op staan
en dan krijg je langs de zijkanten natuurlijk een enorme vervorming maar daar
kan ik in dit geval mee leven. In eerste instantie had ik vergeten het
groothoekklepje voor mijn flitser te zetten en toen kreeg ik een beeld met een
soort spot in het midden. Een tweede poging met klepje vond ik evenwel ook niet
meteen de sfeer hebben die ik er in verwachtte. Dus ben ik maar aan de slag
gegaan in Photoshop om de zijkanten van de eerste foto een beetje op te lichten
en dit is ongeveer zoals ik het wilde. Flitsen is een vak apart merkte ik weer
maar eens. Ik moet me daar toch eens wat beter in verdiepen.
Malaga Eindhoven. Voor, tijdens en na de vlucht terug
naar huis heb ik vandaag echt wel enkele fotos gemaakt maar luchthavengebouwen
of Ryanair vleugels leveren niet meteen de meest originele of wereldschokkende
fotos meer op tegenwoordig vond ik. Omdat ik snipverkouden van Spanje ben terug
gekomen heb ik er voor gekozen niet meer naar buiten te gaan op zoek naar
nieuwe beelden. Ik ben dan maar begonnen met het fatsoeneren en selecteren van
de Andalusische oogst.
Met deze foto ben ik een tijdje bezig geweest. Partner in crime Jackie heeft m
geschoten in Nerja bij het zogenaamde Balcon de Europa. Uit een burst van vijf
kon ik precies het goede beeld kiezen. Er is behoorlijk wat aan gephotoshopt en
dan bedoel ik niet dat mijn sprong er ingezet is, neen, die is echt Wel was
het zo dat er achter me enkele mensen erg storend in beeld waren en het was een
hele klus om die weg te shoppen en dan het hekwerk geloofwaardig terug te klonen.
De spiegelingen in het marmer van de ster bleken ook nog de geloofwaardigheid
in de weg te staan en daar heb ik ook nog iets aan gedaan. Een foto die vandaag
gemaakt is dus Jump !!!
Als alle toeristen op het strand liggen omdat het mooi weer is trekken wij de bergen in en als er dan een regendag voorbij komt gaan wij eens op het strand kijken of daar geen geocachen te scoren zijn zonder pottenkijkers ( droezels, muggles... afhankelijk van het feit of je Harry Potter ooit in het Nederlands of het Engels gezien hebt ). In Torrox waren we alleszins succesvol... naar de andere kant kijkend kon ik een plaatje scoren van een gigantisch architecturaal project om het oord wat meer renommée mee te geven ( vermoed ik ).
