Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
12-07-2013
12 juli Vrijwilligerswerk
Wij hebben ons een hele tijd geleden geëngageerd om, als het
kan, ons beschikbaar te stellen om vrijwilligerswerk te doen in rusthuis
Hoevezavel in Lommel. Zowel het vrouwtje als ikzelf vinden het fijn dat wij de
nood aan helpende handen een beetje kunnen lenigen. Met de constant krimpende budgetten
vrees ik het ergste voor de bewoners als er ooit geen vrijwilligers meer zouden
zijn. Op deze vrijdag stond er een wandeling op het programma en dan duwen wij
de rolstoelen met de oudjes er in doorheen de gelukkig nog zeer groene omgeving.
Ons groepje was niet erg groot vandaag, ook vrijwilligers gaan soms met
vakantie blijkbaar. Traditiegetrouw maken wij tijdens zo een wandeling een
tussenstop ergens halfweg en dan worden er snoepjes uitgedeeld, er wordt een
babbeltje gemaakt en daarna gaat het terug naar de veilige thuishaven voor onze
passagiers.
Josee, helemaal links, was vandaag de begeleidster van Hennie, een Nederlandse
dame die het allemaal niet meer zo goed weet. Mijn eigen gezellige vriendin
voor één dag zit in haar mobiele tuig net links naast het centrum terwijl ik
even aan de overkant van de straat mijn ding sta te doen en, o ja, een van de
beide huishonden, Otti, mocht bij deze gelegenheid ook mee. Die ligt helemaal
rechts en of hij nu Antoinette een kranige bewoonster die nog goed genoeg te
been is om zelf mee te wandelen uitlaat of omgekeerd, dat laten we in het
midden.
Ik was naar de vergadering van de fotoclub geweest deze
avond en had wel gezien dat er van alles te doen was op het kerkplein, maar
ondanks de vele verlokkingen was ik toch maar recht naar huis gegaan. Toen ik
rond elf uur voor de PC zat hoorde ik luide knallen buiten vuurwerk !!! Ja
natuurlijk, Vlaamse feestdag, 11 juli !!! Ik ben snel naar buiten gelopen met
de camera, die stond toevallig op de monopod, geen tijd om de driepoot er onder
te zetten, de 17 70 lens zat er op, snel snel met de natte vinger gegokt op
een belichtingstijd van 2 seconden en toen was ik nog net op tijd om de finale
mee te pikken, gesteund tegen een boom kon ik ingezoomd op 70 mm nog enkele
opnames maken. Wij wonen op ongeveer 500 m afstand van het gebeuren, en helemaal vrij van bewegingsonscherpte is de opname
natuurlijk niet, maar al bij al was ik er toch voldoende tevreden over om de
geplande upload voor vandaag, die met tekst en al reeds zat te wachten, maar opzij te schuiven
Josee kwam mij van achter mijn PC halen met de enigszins ongeruste
mededeling: Kom s kijken wat er in de badkamer zit Een hooiwagen dacht ik
toen ik het beestje zag. Snel de camera genomen, - die is nooit ver weg - en de
macro-lens er op gezet, maar langpoot zat op een moeilijk bereikbare plaats en
van een mogelijke goede belichting was al helemaal geen sprake. Ik heb dus aan
het vrouwtje gevraagd een beetje bij te lichten met een pittige zaklamp en van
uit een moeilijke positie heb ik hem, met een beetje steun uit de losse hand
toch op het geheugenkaartje kunnen krijgen.
Dan ga je uit aangeboren nieuwsgierigheid wat zoeken op het internet en dan
blijkt dat dit geen hooiwagen is, die hebben namelijk een tot één geheel
vergroeid voor- en achterlijf. Bijzonder in de schaduw zie je duidelijk dat
hier wel degelijk een taille is en dat we dus waarschijnlijk te maken hadden
met een trilspin, even ongevaarlijk natuurlijk, maar vrouwen plegen daar van te
schrikken J.
Enkele minuten later toen we weer eens in de badkamer kwamen was ze verdwenen. Die komt nog wel eens terug om Josee bang te
maken.
Toevallig voorbijkomende arachnofielen kunnen misschien bevestigen met welk
merk van spinachtige we hier te maken hadden....
Julie is deze week op vakantie, op kamp moeten we eigenlijk
zeggen girls only kamp. Het boswachtershuis in Westerlo is de plek waar ze een
week lang samen met een heleboel leeftijdsgenootjes verblijft. Het
boswachtershuis is al geruime tijd geleden omgevormd tot een gerenommeerde
jeugdherberg. Ze hebben daar slaapgelegenheid voorzien van alle komfort, een leuke speeltuin, een avonturen- en
speelbos aan de rand van de uitgestrekte De Merode bossen en er is alles om het
die dametjes naar de zin te maken. De organisatie heeft een heleboel girly stuff
voorzien: een creatief atelier, bezoek aan een western manege, make overs en
maskers, kookworkshop, dans, muziek ze zullen zich zeker niet vervelen. Wij vonden
het feit dat ze er bezoek mogen ontvangen meer dan interessant. Wij zijn er dus
deze namiddag naar toe gefietst, een retourtje van zon 40 km. Nadat we gezien
hadden dat het goed was hebben we onze oogappel nog enkele keren gefotografeerd
op wat mooie plekjes. Qua kleurtjes vind ik deze shot nogal heftig, maar dat
hoort zo bij een girls only kamp hoorde ik.
Een heikel punt in menig gesprek of discussie ten huize
Schrijvers is het lichaamsgewicht en de buikomvang van ondergetekende. Okee, ik
wil het meteen toegeven, ik weeg enkele kilos te zwaar en ik zou best wel wat
gewicht willen verliezen. Dat is ook elke keer weer een van mijn goede voornemens bij de
jaarwisseling. Maar de bourgondier in mij heeft het daar bijzonder moeilijk
mee. De verleidingen bieden zich ook aan in zulk hoog tempo. Neem nu de
bijzonder onkonsekwente manier van doen van het vrouwtje gisteren. Ze is altijd
de eerste om mij te bekritiseren om mijn
ongezonde voedings- en drankpatroon,
maar als ik dan na een fikse wandeling geconcentreerd aan het fotograferen ben, zonder ook maar te
denken aan eten, drinken, snoepen of wat voor vet makende geneugten dan ook,
komt zij, zonder dat ik daar om gevraagd heb, vrolijk aangehuppeld met twee
ijsjes. Natuurlijk zeg ik dan niet neen en dan zit ze s avonds weer op mijn
kap omdat ik enkele Duveltjes drink Vrouwen zitten toch raar in elkaar.
Met ons clubje van 6 hadden we vandaag een en ander gepland.
Dat we zouden gaan fietsen en onderweg enige geocachen oprapen was al langer
afgesproken, maar de verjaardag van Ellygorett mocht niet ongemerkt voorbijgaan
natuurlijk en het nieuwe tuinhuisje van Swa en Moniek moest ook nog worden
ingewijd Al bij al hebben we een fijne
tocht ondernomen samen, en met zon lekker weer kon het niet anders dan dat het
drink- en eetfestijn nadien duurde tot laat in de avond. Qua fotos koos ik
liever voor iets uit de fietstocht: vijf levensgenieters op een rijtje met een
stukje Hageven op de achtergrond. Nummer zes staat achter de camera natuurlijk.
De plaatjes van het gezellige samenzijnachteraf zijn eerder iets voor het familiealbum J
Het werd hoogtijd dat de maand juli zich ook eens langs haar
vriendelijke kant liet zien. Zomer was het tot nu toe alleen maar in theorie,
op de kalender maar vandaag werd dat begrip ook realiteit. Joechei !!! Wij
hebben daar natuurlijk meteen van geprofiteerd om er met de fiets op uit te
trekken. Met dit weer wil het vrouwtje immers ook wel mee. We zijn naar Turnhout gereden en in het
terugkomen hebben we een ommetje gemaakt langs de Melle waar we even de fietsen
aan de kant hebben gezet om een rondje rond de plas te wandelen. Dat is ook
goed voor zon kleine 3 km genieten en toen zagen we hem liggen.
Toen we bij de Melle aankwamen was ie er nog niet, maar nu lag er een
zweefvliegtuig in de wei. Dat verwacht je daar niet We hebben het niet zelf
zien gebeuren maar we mogen veronderstellen dat iemands zweeftocht door omstandigheden
onverwacht ingekort is. Een noodlanding maken heet zo iets. De vermoedelijke
piloot liep er schijnbaar verward, zich in de haren krabbend, bij. Hij had
hopelijk al om hulp gebeld en daar was ie nu op aan het wachten.
Ik heb het even opgezocht op het internet: de OO-ZBR is een Glasflügel H 201 B Libelle
en die is ingeschreven in Balen Keiheuvel. Dat is ruw geschat in vogelvlucht
toch wel zon dikke 20 kilometer van de Melle. Dan heeft die piloot zich qua
glijhoek toch wel behoorlijk vergist. Motorpech, dat is geen mogelijke
verklaring bij een zwever he J
Bruce Springsteen in het Borussia-Stadion in Mönchengladbach
!!! Dat kon ik natuurlijk niet laten voorbij gaan. Met een VIP-bus trokken we
er met een gezelschap naar toe. Gelukkig ( of moet ik zeggen ongelukkigerwijze
) hadden ze me er op geattendeerd dat je er geen fotos mocht nemen. Het stond
trouwens op de tickets: No recorders, no cameras! Das balen natuurlijk. Om
het in het mooi Kempisch te zeggen: das boone frette of: das kl**te !
Dat gevoel werd alleen maar erger toen we in het stadion aangekomen waren en
zowat het ganse optreden lang ongeveer iedereen in de omgeving waar wij zaten
aan het fotograferen of aan het filmen was Gdvd, wat een gemiste kans ! Ik
moet me dan vandaag maar beperken tot een foto van ons gezelschap in de zithoek
van de echt wel luxe-bus, de Bruce Springsteen express. Maar ik had veel liever
iets van dat fantastische optreden vastgelegd. Miljaarde
We hebben deze namiddag de Wuustwezelse afdeling van de
kleinkinderen terug naar huis gebracht. Op de boerderij is altijd wel iets te
fotograferen. Moeder geit met 2 jonge geitjes, nieuwsgierig konijn in hok,
schapen, koeien, poezen, honden, kleinzoon Pieter die als een volleerde
chauffeur met de tractor rondsjeest, rare sprongen van de kids op de trampoline
ik had weer een vol geheugenkaartje bij thuiskomst. Ik koos voor een foto van
de drie brabanders die ver weg, achter in de wei vredig stonden te grazen. Met
de 300 er op had ik geen enkel probleem om die een beetje dichter bij te halen.
Het was alweer zon mistroostige, deprimerende natte dag, zon
dag waarop je 1000 kilometer verder naar het zuiden zou willen zitten. Dan
blijf je binnen wat met de kleinkids ravotten, wat voor de PC zitten om enig
achterstallig sorteer- en shopwerk te doen in de fotoverzameling en wat op het
net rond te neuzen. Maar als de mail dan voor de zoveelste keer is doorgenomen
en je nog eens doorheen facebook gescrolled hebt en het weer dan in de namiddag
toch iets vriendelijker lijkt te worden trek je er alsnog op uit... met Josee en de kleinkids en de wagen.Die laatste heb ik enkele keren geparkeerd op
een plek van waar uit een korte wandeling volstond om de dagelijkse geocachen
te gaan plukken. Natuurlijk heb ik tijdens dit soort activiteiten ook altijd
het fototoestel schietensklaar en de fotograaf in mij vindt dan allicht een
onderwerp om vast te leggen. Deze drie ganzen bijvoorbeeld, ergens tussen Retie
en Postel, leken mij in het al iets gedempte licht samen met hun gerimpelde spiegeling
wel een mooi plaatje op te leveren zo is de dagelijkse fotohonger ook weer
gestild.
In 1973 heb ik als muzikant, en Josee als zangeres,
gedurende 9 maanden alle dagen opgetreden in Bobbejaanland, toen nog in de show
van Bobbejaan Schoepen zaliger himself. Ik nam aan dat we toen onze portie
pretpark voor de rest van ons leven opgebruikt hebben in één ruk want
sedertdien zijn wij er nooit meer geweest. Tot vandaag met de kleinkids op
bezoek hebben wij ons nog eens een keer laten verleiden. En het moet gezegd,
het was een aangename hernieuwde kennismaking. Er is in al die jaren zoveel
veranderd dat het te veel is om op te noemen, veranderingen ten goede, zeer
zeker. We hebben zowat alle moderne nieuwe attracties lijfelijk mogen ervaren
samen met de ontembare bende, en noch de Sledgehammer, noch de Typhoon, noch
enig ander modern rollercoaster-achtig tuig hebben we aan ons laten voorbij
gaan. Alleen die oude zwiermolen betrouwde ik niet. Ik schat elk van die
kettingen met haakjes, waar zon bakje aan hangt, in voor goed 25 kg en als je
4 kettingen per bakje telt dan ga ik daar met mijn volslanke lijf vlot overheen
Dus ben ik dan maar beneden gebleven om de kleinkids te fotograferen. J
De vakantie is begonnen en dan komen de kleinkinderen op
bezoek. De eerste vier zijn ondertussen geland. Om te beletten dat die kids de
ganse dag voor allerhande beeldschermen zitten - TV, PC en tablets hebben een
enorme aantrekkingskracht op die generatie - trek je er op uit. Ze zijn allemaal behoorlijk
gek op geocachen. Ik geef het toe, ik heb dat wel een beetje in de hand gewerkt.
Dus had ik een rondje uitgestippeld in de buurt van Turnhout, voor de
ingewijden: de Schoppen-reeks. Een tiental van die dingen zitten daar verstopt en
die had ik allemaal al gevonden. Dat gaf mij de gelegenheid ze de GPS in de
handen te stoppen, ze zelf te laten zoeken en dan, van op de achtergrond, de boel
te sturen en in de gaten te houden. Toen ik ergens bij nummer vijf als hint had
meegegeven dat het een klimboom was, zaten ze er al alle vier in voor ik zelf ter
plekke aangekomen was en mijn fototoestel uit de tas had gehaald.
Of je een kerkhof ooit echt leuk kunt vinden laat ik in het
midden. Maar vandaag kwam ik wel redelijk dicht bij dat gevoel moet ik
toegeven.
Ik had de wagen op de parkeerplaats gezet aan de kerk van Bel, een piepklein
plaatsje tussen Mol, Geel en Meerhout, en toen ik mijn GPS achterna wandelde op
zoek naar mijn dagelijks geocache-pleziertjezag ik dat, zoals dat wel vaker het geval is in die dorpjes, er rond de
kerk een oud kerkhof aangelegd was. Wat opviel was de enorme kleurenpracht van de
begroeing tussen de graven. Tja, dan wint mijn aangeboren nieuwsgierigheid het
van de richting die de kompasnaald van de GPS aanwijst. Het hek bleek niet op
slot en eenmaal binnen zag ik een infobord waarop vermeld was dat hier bij
wijze van vernieuwend experiment er wilde bloemen gezaaid waren en dat er niet
gemaaid zou worden. Ik vond het enig, prachtig en eigenlijk ook wel ergens een
symbolische troostende gedachte. Als ik ooit op zon plek kom te liggen
vroeg of laat zal dat wel zou ik er vrede mee hebben dat op mijn buik
klaprozen, margrieten en korenbloemen bloeien. Liever dat dan beton in ieder
geval.
De boys van Flying Shoe mochten vandaag Het Park-Blues
gebeuren openen in Lommel. Ik wilde dat natuurlijk met eigen ogen ( en eigen
camera ) zien. Ik moet eerst even stellen dat ik zeer genoten heb van een
uitstekend optreden en meteen erna vertellen dat het behoorlijk moeilijk
fotograferen was daar. Ten eerste zat Alexander, de drummer vaak buiten de
podiumverlichting en kwamen de medebandleden er ook bijna konstant voor staan, -
een drumpodium ware handig in zon geval -, ten tweede is een rookmachine soms
een leuke gadget maar als die altijd dezelfde muzikant in een mistgordijn zet
vind ik het eerder een spelbreker en ik wilde wel álle bandleden er op als ik
ze op de foto zette verder zijn die gasten zo beweeglijk dat ik echt wel een
redelijk korte sluitertijd nodig had als ik enige kans wilde maken op
aanvaardbaar scherpe fotos. Het tegenlicht van de spotlights was dan nog eens
een bijkomende handicap. Ik heb zitten experimenteren met diverse lenzen en uit
de volgens mij geslaagde plaatjes koos ik deze opname die gemaakt is met de 50
mm. Voor de geïnteresseerden de verdere exif-gegevens: f 1,8 1/100 ISO 640
Er staat geschreven en gedrukt dat ge moet krabben waar het
jukt
Ik heb vandaag mogen kennis maken met een van de minder prettige mogelijke
gevolgen van geocachen. Als je al te enthousiast op zoek gaat naar een
verborgen schat en je duwt bladeren, takken, struiken opzij, dan kan het zijn
dat je onverwacht in aanraking komt met enig ongedierte. Zeker als dat in de
buurt is van eikenbomen zou het eigenlijk raadzaam zijn uit te kijken naar de
aanwezigheid van zogenaamde processierupsen. Daar had deze jongen even niet aan
gedacht dus. Ik vermoed dat ik een hele karavaan van een boom heb geveegd met
beide polsen. Eerst had ik nog niks in de gaten, maar onderweg naar huis begon
het al een beetje te jeuken. Thuis gekomen werd het steeds maar erger en nu ik
deze tekst aan het intikken benmoet ik
tussen elke twee letters tien keer krabben op alle plaatsen
Het was alweer zon twijfelgeval, maar de weersomstandigheden
leken me net goed genoeg om er toch maar op uit te trekken met mijn
trouwe tweewieler. De mooie wolkenlucht was trouwens een extra stimulans om alvast
op fotografisch gebied enige plannen te maken. Qua geocachen daarentegen moet
ik steeds maar verder fietsen om nog iets te vinden dat ik nog niet gelogd heb.
Zo belandde ik vandaag dus via Herentals en het fietspad dat het oude
treintracé richting Aarschot volgt toch weer terug in Olen en toen ik daar over
het sluizencomplex fietste zag ik net een flinke jongen de linker sluis
binnenvaren. Op het net vond ik dat de Rebel uit Brugge 86 m lang en 10 m breed is. Om zo'n kanjer te zien in de sluis van 10 m diepte - dat is het verval van het Albertkanaal op die plaats - laste ik graag een stop in. Ik heb de nodige fotos gemaakt natuurlijk en
thuis gekomen heb ik er deze uitgepikt om een keer de binnenscheepvaart in
de kijker te zetten. Ik fiets tenslotte bijna dagelijks ergens wel een stukje
langs onze Kempense kanalen, en als onderwerp mocht dat dus ook wel eens.
Op deze woensdag waren wij, vrijwilligers al vroeg op post
in rusthuis Hoevezavel. De jaarlijkse uitstap naar de Moffel stond vandaag
geprogrammeerd en dan zijn er altijd handen te kort om alle bewoners veilig tot
in Lommel Werkplaatsen te brengen. Nog voor we met de rolstoelen op weg gingen
had ik al een foto geschoten waar alle mooie shots van de wandeling, het eten,
het plezier, het dansen tijdens de uitstap niet tegen op konden. Jaak, een van
de oudste bewoners, en achterneef van Josee trouwens, was zoals gewoonlijk al druk doende om de tuin
te onderhouden. Uitstapjes, daar houdt ie niet van, hij heeft belangrijker
zaken te doen. Jaak zit op zijn 97ste nog vol energie en toen we hem
zo bezig zagen en een praatje met hem gingen maken, camera natuurlijk in
aanslag, stopte hij niet eens met zijn bezigheid. De dennen die in de tuin
staan verliezen namelijk dennenappels en die moeten opgeruimd worden. Wij
konden hem midden in de beweging op de foto krijgen.
De dag dat ze Jaak deze klus uit zijn handen nemen gaat ie dood. Als ze hem zo
verder laten doen wordt ie 120.
Dit is het landschap waar ik me graag doorheen beweeg, de
habitat van de fotograferende fietser.Onze Antwerpse - en wat mij betreft ook de Limburgse en de Nederlandse
-Kempenis het gedroomde terrein om er regelmatig een dagje met de tweewieler en
de spiegelreflex op uit te trekken. Landelijk, rustig en gezegend met een
uitstekend fietsknooppuntennetwerk biedt deze streek genoeg om ook de
meestveeleisende recreant tevreden te
stellen.
Deze foto maakte ik net na de middag,nauwelijks enkele kilometers onderweg richting Turnhout. Op het
autovrije fietspad tussen knooppunten 32 en 33, zeg maar tussen de Hoge en de
Lage Rielen vond ik dit plekje een fotostop waard. Ik ben extra diep door de
knieen gegaan om de enkele huizen in de verte achter de begroeing te krijgen en
thuisgekomen heb ik lang getwijfeld tussen de full-colour of de zwart wit
omzetting. Uiteindelijk sprak die laatst mij toch weer het meest aan.
Aan de roep van de jaarlijkse grote avondmarkt in de Koning
Leopoldlaan in Lommel konden wij niet weerstaan. Met ons vaste clubje waren we
iets over zessen al present. We hadden de wagen alvast bij Polien van de Witte
neergezet, kwestie van na het slenteren zeker te zijn van een plek om wat na te
praten.
De regen die ons in de loop van onze wandeltocht overviel was niet alleen goed
om ons tot een geforceerde aankoop van een zogezegd onverslijtbare paraplu te
overhalen à rato van 20, maar die zorgde er ook voor dat we net iets vroeger
dan gepland in het café belandden. Naast de Kroon is in Lommel ook de
Lindenboom zon echt authentiek sedert mensenheugenis nauwelijks veranderde
bruine kroeg. Ik herinner mij als gisteren hoe ik daar als Perenaar binnen
geloodsd werd in 1966 door de Lommelse mede-bandleden toen ik daar mijn stek
gevonden had om mijn muzikale ding te doen. Het café ziet er anno nu nog
precies hetzelfde uit. Polien zelf is weliswaar een beetje ouder geworden,
ergens achter in de tachtig zeggen ze, maar ze is nog steeds de zelfde goedlachse
kranige gastvrouw. Zoals Polien moesten er meer zijn. Klik eens op de link aan
de linkerkant van deze blog trouwens.
Deze namiddag deden we een zoektochtje rond Mol. Bij het
volgen dan de GPS-aanwijzingen kregen we in de buurt van de Miramar ( voor de
niet-inboorlingen: een van die grote waterplassen, voormalige
zandwinningsputten in de streek ) een prachtig landhuis in cottage stijl in de
gaten, een fotostop waard. Enig opzoekwerk op het net leerde ons dat dit Villa
de Schans is, gebouwd in 1897 als zomerverblijf van baron Edmond van Eetvelde.
Tegenwoordig is het een luxe vergaderzaal en ontvangstruimte voor hooggeplaatste
bezoekers van Sibelco. De centen van de zandwinning stromen nog steeds
rijkelijk binnen nemen wij aan