Wat kan het leven mooi zijn. De kindjes zitten op de speeltuin, de zon breekt door en David en ik snijden in onze wetsuit door het heerlijke water van het Donkmeer. Een mens vraagt zich dan af: waarom doet niet iedereen aan triathlon?
Een typische tapering-training. Efkes de deur uit om de triathlonfiets nog eens onder je gat te voelen, en bevestigd te krijgen hoe vlot je de pedalen rondtrapt. En dan ....snel weer naar huis.
Wat heb ik genoten vandaag, zeg. Gisteren een rustdag en vandaag had ik vleugels.
11u35 Zwemmen 0:44:17
terug naar de Blaarmeersen. Het water was lekker warm, en het zwemmen ging goed. Er zat wel wat stroming op want er stond veel wind, maar eens ik dat wat onder controle had........wel het was lang geleden dat ik me zo goed voelde in het water. Heb zowat op van alles gelet en de laatste 20 minuten heb ik ook veel agressiever gezwommen dan ik gewoon ben. Was lang geleden dat ik agressie en controle heb ik kunnen combineren. (ik heb het over zwemmen hé)
Een verbazingwekkende loop vandaag. Ik had zoiets van "doe maar wat", zolang je maar niet forceert en dus niet in het rood gaat en zolang het maar natuurlijk aanvoelt. De eerste 10 minuten waren heel loom, maar beetje en beetje begonnen mijn benen te zweven. IK had een leuke kadans te pakken, het vermoeide me langs geen kanten, en ...ik begon alweer weg te dromen. IK verschoot me een bult als ik thuis blijkbaar op een 14,3 km/u uitkwam. Mooi en enorm genoten!
Direct na elkaar 64 km fietsen aan 32,4 km/u en 7 km lopen aan 14,6 km/u. Dat zijn serieuze snelheden hoor. Het ging allemaal zeer vlot. Aan de hartslagen kan je ook zien dat ik niet echt in het rood gegaan ben. Maar ik kan jullie verzekeren dat ik nu, zo'n anderhalf uur na de training niet bepaald met frisse benen zit. Dit was een zware training, zeker na de 400m sprints van gisteren. Maar het was dan ook de laatste keer dat ik mijn benen zwaar onder druk zal gezet hebben vóór Brasschaat. Vanaf nu begint officieel mijn tapering-periode. Fietsen en lopen zullen korte en rustige trainingen zijn. Nu ga ik relatief meer zwemmen om een goed watergevoel te kweken. En voor de rest: veel rusten hé.
Na 10 minuten opwarming heb ik 12 (twaalf!!!) 400meter sprints gedaan. Heavy stuff! Ik deed ze in drie series van 4. Tussen elke 400meter 30 seconden joggen, en tussen elke reeks 4 minuten. Daarna moe maar voldaan naar huis gejogd. En lopen dromen van een snoeiharde eindsprint in Brasschaat. Jawel, alweer binnengekomen op 4:59:59.
De eerlijkheid gebiedt mij natuurlijk om toe te geven dat die 5u waarschijnlijk net niet tot de mogelijkheden behoort, maar het is een goede teaser om mij het onderste uit de kan te laten halen op 28 juni. Al moet ik ook opletten dat ik niet als een gek tegen de lamp loop. Alle ervaring over indeling van een wedstrijd moet ook gebruikt worden natuurlijk.
Eerst 1000m zonder pull buoy in 21:50 Dan 1000m met pull buoy in 21:10 en dan nog 350m uitzwemmen. Daartussen 1 à 2 minuten uitblazen
Afwiselend ging het heel goed en veel minder. Momenten waarbij ik door het water gleed, andere momenten was het alsof een familie walrussen in het water actief was, en ik meedeinde op de golven zonder echt te weten waarmee ik bezig was. Of zoiets...
Dit zijn het soort trainingen die je nooit doet behalve in de tapering fase: een heel korte èn tegelijktertijd heel rustige training. Bezigheidstherapie. De beentjes wat losmaken, en dan terug je kot in.
Voor de rest: vanavond mijn laatste glas alcohol gedronken vóór Brasschaat. Allez twee. Twee glaasjes witte wijn, and that's it. Is dat nodig, 13 dagen onthouding? Ik vind van wel. Ik voel me dan veeeel beter, zuiverder, scherper. En het is ook een soort ritueel geworden voor een wedstrijd. Het geeft me het zalige gevoel dat er weer een triathlon op komst is. En binnen de 2 dagen heb ik zelfs helemaal geen zin meer in alcohol. Dus 't volgende wordt het pintje na de wedstrijd in Brasschaat met de supporters. En als ik het zo hoor zal dat een redelijk ruime delegatie supporters worden. Ik kijk er alleszins naar uit.
Oh by the way, dat fietsparcours vandaag was identiek aan het loopparcours van vorige donderdag. Even rekenen dus: ik heb toen 22,4 km gelopen in 1u41m50s, da's een moyenne van 13,2 km/u bij een gemiddelde hartslag van 149 (73%). In Brasschaat wordt de gemiddelde hartslag waarschijnlijk 160, maar dan zal ik er dus ook al een kleine 3 km zwemmen en 80km fietsen op zitten hebben.
's morgens opstaan, zwoel maar droog weertje, ontbijten, fietskleren, hop om 8u de fiets op ...en 1 minuut later begint het te regenen. En dat was dus het begin van 50km rijden in de gietende regen. Bedoeling was om niet alles uit de kast te halen, maar wel een strak tempo te rijden. Geen intervals bovendien, dus alles aan gelijkaardige inspanning.
Nog 14 dagen voor we in Brasschaat ons parcours-record willen gaan verpulveren. Ik moet dus zachtjes aan aan de tapering beginnen denken. (Tapering = training afbouwen om te pieken voor de wedstrijd.) Altijd een beetje moeilijk, want nu je de vorm te pakken hebt, heb je goesting om zwaar te blijven trainen. Maar ik ga dus taperen. De training gaan zachtjes aan korter en minder zwaar worden. Er gaan af en toe ook trainingskes bijzitten die alleen maar als doel hebben om bloed met verse zuurstof door de benen te laten stromen, zeer korte rustige loopjes of ritjes. Mijn schemaatje voor de volgende 2 weken is gemaakt, en vooral de laatste week is echt uitrusten.
Spijtig nieuws van mijn triathlon maatje David. Hij heeft vrijdag zijn fietsstuur in zijn borstkas gekregen bij een stom fietsongevalletje, en heeft gekneusde ribben. Trainen zit er niet in voor hem, hij kan enkel hopen dat hij op 2 weken hersteld is om in Brasschaat aan te treden. Pffff...dat moet tandenknarsen en kas opfretten zijn. Sterkte maat!
Jezus wat was dit? Pijn in mijn benen dat ik had, man. Elke molshoop of elke oneffenheid in de baan deed pijn. Die looptraining van gisteren zat echt in de benen, en dat ik vannacht tot 1u 's nachts had doorgewerkt, zal ook wel niet geholpen hebben. Bedoeling was een lange rustige duurtraining van 100km. Maar het was zeer verstandig van me om ze een goede 20km in te korten. Morgen nog eens lekker gaan zwemmen sé, en als ik dan goed hersteld ben zondag een fiets- en looptraining.
Een cadeautje aan mezelf: een free run. "doe maar wat..."
Wel na een opwarming van 10 minuten werd deze training vanzelf een zeeeeeeeeer lange tempo run. Strak tempo erin houden en hartslag hing regelmatig eens tegen de 160 of daarboven. Geen idee hoever het was, dus kan ik er ook geen gemiddelde op plakken. Laten we het houden op 'rap en verre'.
Heerlijk....ik liep weg te dromen van Brasschaat. Ben een paar keer binnengekomen op 4:59:59 : )
Ik merk het...ik ben aan het pieken. Veel meer dan een maand geleden kan ik pittige inspanningen lang uithouden. De machine draait voorbeeldig. En dat betekent dat mijn trainingsschema alweer piekfijn uitgestippeld was.
Oh ja, dit is de zevende trainingsdag op rij. En in principe zijn op zijn minst de volgende 4 dagen ook trainingsdagen. En in die zeven trainingsdagen heb ik 4 looptrainingen gedaan, goed voor 5 uur loopplezier. Life at 40, it's a party!
Op de nuchtere maag het Liedermeerspark in. 12 minuten opwarming, en dan een tempo run van 10 km. Stevig tempo maar een tempo proberen lopen waarbij je geen verval kent tijdens die 10 km. Dat werd 10 km in 42 minuten in zone 70%-88%, aan een snelheid van 14,3 km/u dus. Mooi resultaat, en een belangrijke training met het oog op Brasschaat. Daarna nog tien minuutjes losgelopen om de benen zachtjes te laten herstellen.
1000 m zonder en 1000m met pull buoy met daartussen anderhalve minuut. Die 2 km dus in 43 minuten.
Heel rustig gezwommen met vooral aandacht voor het afwerken en mooi uitvoeren van de slag. Ver insteken en een beetje rollen waardoor je nog verder kan insteken. En ook bij het terugtrekken onder water goed afwerken van de slag. En alhoewel ik dus helemaal niet agressief of snel heb gezwommen, zwem ik toch wel sneller dan in de triathlon in Leuven, zeker. En als je dan nog meerekent dat ik nu in dat 25m bad 79 keerpunten gedaan heb, dan is de les dus dat de slag goed uitvoeren belangrijker is dan de agressieve insteek. De combinatie is natuurlijk ideaal, maar daar is nog werk aan....
Lange duurloop, amai, dat was weeral even geleden. Ben zo blij dat de problemen met het lopen over zijn. Toch 3 looptrainingen gedaan deze week. Volgende week staan er weer drie of vier op de planning.
Eigenlijk een heel goede training. Ik liep zeer vlot, maar als ervaren loper merk je toch aan de details dat het al eventjes geleden was dat ik zo'n lange loop kon doen. Die laatste 15 minuten vond ik dat de benen 'een ietsiepietsie' te zwaar wogen. Kan liggen aan de fietstraining en aan de lange wandeling van gisteren. Maar toch...nog wat werk aan de winkel.
Oh ja, er zitten nog wat beslissingen in de pipeline. Zou wel eens kunnen zijn dat ik op 5 september mijn seizoen niet afsluit (Gérardmer), maar dat ik na die triathlon nog efkes doortrain voor de ....marathon van Brussel begin oktober. En voor volgend jaar (2010)....staan er waarschijnlijk weer Iron Man's op de agenda. Waarschijnlijk worden het Frankfurt (begin juli) en de nieuwe Iron Man distance triathlon in Limburg (Neerpelt) (augustus).
Zaterdagochtendrit met David. Lang geleden dat we eens samen getraind hebben. Grote stukken stevig doorrijden gecombineerd met af en toe een beetje pedaleren en zitten tetteren. David had een wat rustiger training in het hoofd dus heeft hij op de snellere stukken voor mijn wiel gekozen. 'k Heb verdomd goeie benen.
's Namiddags met een bende vrienden nog 3 uur gaan wandelen, en eerlijk gezegd tegen het einde van de dag begon ik toch wat zware kuiten te krijgen.
Op een nuchtere maag 10 minuten warming up en daarna een tempo run van een half uur startend aan 70% en oplopend naar 87% (eerste tien minuten dicht tegen de 70, tweede tien minuten rond 75-80, en daarna hoger). 7,3 km in 30 minuten en 6 seconden (14,55 km/u). Mooi mooi.
13u Zwemmen ong 0:30:00 1250m
Hier wat minder. Mooie eerste 750m, daarna 500m afwisselend one arm training, en snelheidsintervallekes. Wat een geplets! leek nergens op.
En .....hilarisch....daarna niet meer kunnen verder zwemmen wegens verschrikkelijk pijnlijke krampen aan de onderkant van mijn rechter middenste teen. Maar dat is dus vreselijk pijnlijk hé. Gelijk een onnozelaar NEGEN minuten staan teenstretchen in het water, maar dat ging dus niet over hé. Afdruipen dan maar. Onnozelaar...
Het was lang zoeken naar een manier waarop het mogelijk zou zijn om toch te lopen. Na veel wikken en wegen werd het een pleister op de wonde aan de linkerenkel, vastgehouden door sporttape, niet in mijn nieuwe schoenen, ook niet in de uitgesleten vorige maar in die van voorjaar 2008.
Wat liep goed: ik liep een sterke loop met 2 keer 2500m aan 15 km/u en een straffe inspanning van 4 minuten aan 75%-84%.
Maar er liep veel meer mis dan goed: 1. ipv een uur heb ik maar 40 minuten kunnen trainen, want mijn linkerwonde begon weer pijn te doen. Net op tijd gestopt want thuisgekomen merkte ik dat er een scheurtje aan het ontstaan was onderaan mijn wonde. 2. het moet duizenden loopkilometers en waarschijnlijk meer dan 5 voetbalseizoenen geleden zijn, maar ik heb toch wel mijn rechtervoet omgeslaan zeker. Reeds na vijf minuten. Eén minuut lopen manken, maar daarna mits wat op de tanden bijten kunnen doorlopen. Maar thuisgekomen begon het toch echt te zwellen en pijn te doen.
Vorige week, deze week en volgende week waren de weken waarin ik de puntjes op de i ging zetten, 10 trainingen per week waarvan 4 looptrainingen. Het lichaam echt tot het uiterste onder druk zetten, en op de rand van de uitputting brengen, om daarna twee weken rustig af te bouwen met als gevolg een enorme piek op de wedstrijd. Die plannen vallen nu in duigen. M E R D E DE belangrijkste en zwaarste trainingen (de looptrainingen) vallen één voor één in duigen. Als je al van september vorig jaar aan het bouwen bent, doet dat pijn. Ik troost me met het feit dat ik gelukkig een seizoen loop van verschillende wedstrijden. En misschien ziet het er binnen een dag of 5 allemaal al weer wat rooskleuriger uit. Nu eerst dat scheurtje weer laten dichtgroeien en die zwelling onder controle houden, en dus vooral fietsen en zwemmen. GRRRRRR
Na het werk en voor het koken snel even gaan dollen op de triathlonbike. Korte warming up (inclusief 2 keer vol in de remmen voor automobilisten die geen rijbewijs verdienen), dan vlammen op den dijk, en dan cooling down. 34,1 km/u. TSJAKKA!!!
Alweer een trainnig in de Blaarmeersen terwijl de kinderen zitten te spelen op het strand en vrouwlief ligt te zonnen. Zou ik wat meer moeten 'rollen' tijdens het zwemmen? Misschien wel, verlengt zeker de insteek maar dan gaat er natuurlijk oo ksnelheid verloren door het zoeken van een evenwicht. Mmmmm
Na de straffe training eergisteren was het vandaag de bedoeling goed rond te draaien maar de benen niet onder druk te zetten. Perfect gelukt tijdens deze rit. Daarna fiets eens goed gekuist. Heerlijk om die bolide weer te zien blinken als nieuw.
Wanneer gaan we nu eindelijk weer kunnen lopen? Morgenavond misschien. Wonde is aan het dichten. Maar misschien wacht ik nog wel tot woensdag. Ik wil deze week sowieso minimaal 3 uur lopen.
8u35 Fietsen 3:23:15; 109,6 km/u; 32,3 km/u; gem HSL 135 (70%); max HSL 162 (rond de 90% denk ik, te lui om het nu te gaan opzoeken)
Wat een training. Helemaal op mijn eentje opnieuw, geen halve meter in het wiel gezeten dus, nee zelfs niemand om eens naast te rijden. Individuele tijdrit. Over een afstand van 110 km een moyenne van 32,3 km/u. Daar hoeft geen tekening bij: schitterend gereden vandaag.
Eerst via ringvaart, Lieve en Schipdonkkanaal naar Damme, daar afzakken tot in Beernem, om dan langs Brugse vaart en Ringvaart terug naar Merelbeke te rijden.
Het lastigste moment was het opdraaien op de Brugse vaart in Beernem, want vanaf dan stond de wind volledig in het nadeel. Als je dan alleen rijdt, is het niet alleen in de benen maar ook in het kopke dat ge de vermoeidheid voelt. Als er niemand met je meerijdt, moet je verdoemd gemotiveerd zijn om dan de pedalen hard te blijven ronddraaien. Nog 30 km wind op kop, weet je dan. Maar ik was vandaag niet alleen topfit, ik was ook supergemotiveerd.
En wat ik ook merk, als je de looptrainingen even niet kan doen, zit je natuurlijk veel frisser. Dan fiets je de pannen van het dak. Het zijn de looptrainingen die een triathlonvoorbereiding zeer zwaar maken.
Maar wees gerust, ik sterf van de goesting om weer te beginnen lopen. De wonde is zich aan het dichten, maar ik kan nog steeds nauwelijks schoenen verdragen. Ik vrees dat i kten vroegste maandag of dinsdag weer zal kunnen lopen.
1000meter strak zonder pull buoy en 750m met pb oefenen op stijl.
Pffff.... ik fret mijn kas op omdat ik nog steeds niet kan gaan lopen. IK kan zelfs nog niet normaal stappen met schoenen aan. De wonde aan mijn hiel is zo groot dat ze nog steeds niet dicht is.
Morgen 3u30 gaan fietsen, maar dat zie ik nu enkel maar een surrogaat. Niks is zo goed voor de fysiek als een looptraining. Mijn benen jeuken.
DE belangrijkste en zwaarste trainingen (de looptrainingen) vallen één voor één in duigen. Als je al van september vorig jaar aan het bouwen bent, doet dat pijn. 
