Toen ik, net vóór negen uur, voor mijn doen erg vroeg, uit de veren was deze morgen  en ik nog slaapdronken aan mijn eerste kop koffie wilde beginnen zegde het vrouwtje dat ik, indien ik mijn ogen al voldoende open kreeg, eens door het keukenraam naar achter in de tuin moest kijken. Daar zat warempel vlak bij het huis in het gazon, of althans in iets wat daarvoor moet doorgaan, een groene specht die druk in de weer was. Heel even werd een slome Pol toch een snelle Pol want in een mum van tijd had ik de 70-300 en de 1,4x extender op de Eos zitten en was ik een hele reeks aan het schieten.
Iedereen die me beter kent zal wel weten dat ik op dat uur van de dag nog niet goed wakker ben. Het hoeft dan ook geen verwondering te baren dat ik domweg de instellingen van mijn camera had gelaten zoals ze waren… gisteren avond bij het fotograferen van de Looiendse Nete had ik een stop overbelicht, bij de invallende duisternis was dat toen wel nodig… nu niet dus en het resultaat was een veel te helder plaatje. Gelukkig fotografeer ik altijd alles in RAW en dan heb je nog alle mogelijkheden om dat soort fouten te corrigeren. Tot mijn grote verbazing waren mijn opnames allemaal scherp, ondanks de relatief lange sluitertijd… vaste hand, bedacht ik tevreden en enigszins zelfvoldaan. Ook over de kleuren, de scherptediepte en het contrast was ik zeer te spreken, zodat ik toch weer een beetje meer geloof moet gaan hechten aan collegas die “exposure tot he right” blijven aanbevelen.