|
Terwijl
dezer dagen weer hele hordes natuurfotografen naar het Hallerbos afzakken om de
boshyacinten te fotograferen hoefde ik vandaag maar enkele honderden meters te
wandelen om een vergelijkbaar bloementapijt vast te leggen. Okee, het zijn geen
paarse, maar witte bloemekes hier in Lichtaart, de naam ontsnapt me overigens
en het is heus niet zon grote oppervlakte waar ze bloeien, maar de plek is
alleszins interessant genoeg om er een tijdje bezig te zijn met je fototoestel.
Ik heb diverse benaderingen uitgeprobeerd, tegenlicht, zon in de rug, hoog
standpunt, laag standpunt, groot diafragma, klein diafragma
Ik ben er nooit
vies van, proefondervindelijk uit te testen of de theorieën waar ik me gulzig
mee volprop in de praktijk ook de resultaten blijken op te leveren die ik er
van verwacht. Het groot diafragma waar ik deze opname mee maakte leverde alvast
een erg kleine scherptediepte op. Die maakt het bos in de achtergrond heel
rustig. De smalle strook die wél scherp is, met bloemekes, een boom aan de
rechterkant en enkele verdwaalde takken is waar het om gaat en die hoort de
aandacht naar zich toe te trekken. Ik vind m wel sfeervol zo.
Misschien dat ik volgende week toch ook eens naar het Hallerbos ga, ik heb de
smaak te pakken nu. J
|
