Twee dagen
lang fotograferen, vijf voorstellingen van Dansen naar de maan en terug
door de dansers en danseresjes van Balance Health Center, het was een hele
klus. Het zit er op zou je dan zeggen, maar niets is minder waar.. nu begint
het pas. Ik heb alvast een hele avond besteed aan het organiseren en ruw
selecteren van de 2300 ( !!! ) fotos die ik geschoten heb. Het is de bedoeling
dat ik dat ga herleiden tot zeg maar een 500-tal. Ik zal er dus met de grove
borstel moeten doorheen gaan. Bewerken dat zie ik ook niet echt zitten als het
over dergelijke aantallen gaat, dan ben ik nog weken bezig. We zullen het dus
moeten doen met wat er uit mijn toestel kwam, het recht voor de raapse eerlijke
product. Bij het overschouwen van de oogst viel me alvast dit plaatje van de
Zumbakids op. Dat kleindochter Julie een van de danseresjes is speelde
natuurlijk een rol bij de keuze.
Misschien dat dit ook wel illustratief is voor de moeilijkheidsgraad voor de
fotografen tijdens het evenement. De witbalans goed aanpakken was onbegonnen
werk met al die kleurige spots die te pas en even vaak te onpas alom voor
kleurzwemen zorgden. Voeg daarbij het feit dat die belichting naar mijn smaak
en die van mijn Canon meestal aan de spaarzame kant was en dan begrijp je dat
het nodige Fingerspitzengefühl nodig was om de camera-instellingen enigszins
aanvaardbaar te houden.
|