Na een ganse
dag genieten van een mooie selectie fotoreeksen tijdens een studiedag
AV-producties in het Nederlandse Rijen had de GPS-madam in de wagen van Alex
ons langs kleine wegeltjes terug naar huis gestuurd. We hadden samen
geconstateerd dat het licht toch wel erg mooi was en dat de luchten ook niet te
versmaden waren en toen we recht richting deze oplichtende wolk reden en ik
langs de kant van de weg een aanvaardbare parkeerplaats had gespot was onze Alex
collegiaal genoeg om mij de kans te gunnen even uit te stappen en de Eos uit de
tas te halen. Op dergelijke landelijke verlaten wegen hoef je geen schrik te
hebben om ergens midden op de weg op je knieën te gaan zitten om een laag standpunt
te zoeken, de weerschijn van de rode gloed in de wolk op het natte asfalt kon
ik zo nog net iets beter vangen.
In eerste instantie was die wolk dus het onderwerp en dat was ook de eerste
foto die ik maakte maar de fietser die ons tegemoet kwam in de verte leek me al
even leuk, al was het maar om een zogenaamd voorgrondobject in mijn plaatje te zetten.
Daarom heb ik dus nog maar even gewacht en toen ie dicht genoeg was heb ik nog
eens geschoten.
Is de wolk nu nog steeds het onderwerp ofwel de fietser? Ik zou het niet weten
daarom noem ik deze foto dan maar Wolk en fietser.
|