Als onderwerp koos ik vandaag eens voor een stilleven, geen mooi ineen geknutseld, vlekkeloos plaatje dat na lang nadenken door de fotograaf heel precies is samengesteld, maar een beeld dat zich toevallig aandiende.
We hebben de miezerige geocache-wandeling van vorige zondag nog eens overgedaan want toen we zonder vondst door de invallende duisternis onze nederlaag moesten toegeven hadden we meteen afgesproken dat we dat zo snel mogelijk zouden rechtzetten… vandaag dus. En alweer miezerde het. De fanatieke wandelaar en hobbyist laat dat evenwel niet aan zijn hart komen.
Deze keer scoorden we wél en na afloop hebben we dat gevierd met een frisse Duvel in het café Het Wilde Zwijn bij de parking waar we de wagens hadden neer geplant. Het bleek een oergezellige kroeg waar o.a. ongepelde pindanootjes op tafel worden gezet, de pellen hoor je gewoon op de grond te werpen, dat is een hulp bij het kuisen na sluitingstijd hoorden we. De voorraadmand met pindanootjes, daarnaast de kommetjes die gevuld op tafel komen en ook nog een mand met kussentjes voor klanten die dat menen nodig te hebben vormden samen een tafereeltje waar we zelf verder niets aan hoefden te veranderen om een mooi stilleven op ons geheugenkaartje te krijgen.
Toch nog even een klein technisch detail: de duisternis in het café dwong ons – zonder flits – tot een ISO-waarde van 6400, maar daar heeft de 6D geen last van.