Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
31-01-2014
31 januari Bobbejaanland By night
De laatste
vrijdag van de maand, vaste prik, vergadering van de leden van de motorclub die
zich geroepen voelen om het reilen en zeilen mee te sturen. We kiezen als
locatie telkens een andere horecazaak in Lichtaart, kwestie van met alle kasteleins
beste vriendjes te blijven. Vandaag waren we in de taverne aan de camping Korte
Heide, waar ik vorige woensdag overdag nota bene nog voor een gesloten deur
stond, maar nu konden we er gelukkig wél onze kelen smeren. Pal er tegenover is
de ingang van Bobbejaanland en toen we na de vergadering naar huis reden vonden
we het vreemd dat de verlichting ingeschakeld was ofwel had iemand vergeten de
schakelaar om te zetten, ofwel was er een of ander onderhoud bezig want bij
mijn weten zitten ze daar midden in de wintersluiting. Het leek me alleszins
een prima gelegenheid om nog eens aan de slag te gaan met nachtfotografie. Ik
heb de wagen dus opnieuw aan de kant geparkeerd, de camera op statief gezet en
met een lange sluitertijd heb ik deze foto gemaakt terwijl Phaido en Josee al
mopperend te kennen gaven dat het toch wel erg lang duurde. Toen er ondertussen
enkele wagens voorbij kwamen heb ik even gevloekt omdat ik die opname verknoeid
waande, maar achteraf gezien heeft dat ook zijn charme en vond ik dat zelfs de
beste van de serie.
Ik herinner
me uit prehistorische TV-tijden ene Miss Piggie die te pas en te onpas Kissie
kissie vroeg aan de mannelijke medespelers en in het bijzonder aan Kermit, in
de hoop ook eens van de grond te gaan.
In de wei met de vele parkeerverbodsplaten waar ik het eerder deze maand al over
had lopen enkele paarden. Het zijn vriendelijke beesten. Als we er voorbij
wandelen komen ze meestal even tot aan de omheining om ons te begroeten en ook
Phaido lijkt het niet erg te vinden ze beter te leren kennen. Gisteren was ik
slechts een zucht te laat om een neuze-neuze moment vast te leggen. Vandaag had
ik de camera in aanslag toen we in de buurt kwamen, maar het neuze-neuze
ritueel was er deze keer niet bij. Was het om ons uit te lachen, om ons te
verleiden of om ons uit te dagen? De manier waarop een van de dieren de lippen
tuitte bracht me meteen het beeld van miss Piggie voor ogen Ik vrees dat ik
precies hetzelfde zou reageren als Kermit evenwel het hoeft niet voor mij. Sorry
young lady, maar die onverzorgde eetkamer ziet er niet erg appetijtelijk uit,
en om je de waarheid te zeggen, die snor- en baardharen zou je ook beter eerst
afscheren
Phaido en ik
waren met het vrouwtje meegereden tot in Herentals toen ze deze middag de
kleinkinderen van school moest halen en we hebben de terugweg met zn tweetjes al
wandelend afgelegd, niet langs de grote baan natuurlijk, maar door de mooie
natuur achter de Snepkensvijver. Dat is best een pittige wandeling maar ik
verheugde me al op de beloning die ik mezelf beloofd had ergens onderweg. De
taverne aan de camping Korte Heide bleek echter nog gesloten, een
ommetje langs de voormalige St. Hubertushoeve in dit seizoen alleen in het
weekend geopend vloek dan maar verder gewandeld tot bij den Tim in de Balance
oef !!!
Op mijn facebook-pagina heb ik al een selectie geplaatst van de foto-oogst uit
de tocht en bij de hier getoonde keuze voor deze blog wil ik graag een en ander
vertellen. Een drietal van de gezelligere horecazaken in onze regio werden onlangs
overgenomen en worden nu uitgebaat door een bekend figuur in de plaatselijke
uitgaanswereld. Jef-Moustache heeft alleszins een visie en een consequente
manier om zijn etablissementen te positioneren in het café-landschap. De St.
Sebastiaenshoeve in Olen werd De Hel, het Stationneke werd De Hemel en van
de St.Hubertushoeve in Lichtaart maakte hij Het Vagevuur. Laat nu deze St.
Hubertushoeve het allereerste café zijn waar ik aanlegde toen wij in 1973 hier
in de streek verzeilden. Wij hadden een jaarkontrakt om op te treden in Bobbejaanland
en met de overige leden van het entertainment team kwamen we na gedane dagtaak hier
wel eens onze dorst lessen en de stress afschudden. Met enige nostalgie toon ik
dus bij deze één van mijn eerste herinneringen aan Lichtaart, plaats die wij
ondertussen al meer dan een half leven onze thuishaven mogen noemen.
Ik zat
rustig naar de voetbalwedstrijd te kijken op TV en ik dacht dat het vrouwtje
wat zat te lezen aan de andere kant van de woonkamer. Tijdens de rust wilde ik
even naar de PC om te zien of er e-mail of beweging op facebook was en toen zag
ik dat ze warempel in slaap gesukkeld was. Toen ik de camera te voorschijn had
gehaald was haar alarmbelletje al afgegaan want ze zat schijnbaar alweer te
lezen toen ik klaar was om te fotograferen. Iets klopte er niet evenwel. Lezen
zonder bril?
Er zit geen opklap-invulflits op de 6D maar voor dit soort opnames is dat ook
niet nodig. Om zeker te zijn dat ik geen bewegingsonscherpte zou hebben en ook
al om het toestel nog eens op de proef te stellen had ik de ISO-waarde op 12800
( ! ) gezet en bij het bekijken van de opname op de PC zag ik deze keer toch enige
ruis. Met Nik Define kon ik die wel vrij makkelijk inperken en toen ik toch
bezig was met bewerken heb ik er links en rechts nog enkele filters op los
gelaten. Al bij al had ik minder tijd nodig om mijn schatje er perfect uit te
laten zien dan zij zelf s morgens in de badkamer. J
We beleven
weer een uitzonderlijk zachte winter en net zoals vorig jaar is het arboretum
in Kalmthout vroeger opengegaan want de toverhazelaars staan al enkele weken
volop in bloei. Ik zat al een tijdje te zoeken naar een gaatje in onze
welgevulde agenda als gepensioneerde heb je het druk en telkens kwam er
weer iets tussen, maar vandaag lukte het dan toch om tot daar te rijden. Het weer
was weliswaar niet zo schitterend, maar om te fotograferen heb je geen
uitbundige zonneschijn nodig he
We hebben ze weer mogen bewonderen, en ik heb weer enkele honderden fotos
geschoten van toverhazelaars ( hamamelis voor de plantkundigen onder ons ) en andere
winterbloeiers. En toen begon het te
regen schuilen in de cantine dan maar, iets gegeten en gedronken en ons even bezonnen
over de wenselijkheid om hier wat vaker te komen. Het winterbezoek is
ondertussen vaste prik, maar we kwamen er achter dat er diverse formules zijn
om een jaarabonnement te nemen. We kozen voor de één plus drie kaart. Ik mag voortaan
gedurende het ganse jaar met drie willekeurige gasten op bezoek komen. Voor een
schamele 45 zitten er ook nog een heleboel andere voordelen aan vast. Leden
van de fotoclub, familie, vrienden, de kleinkinderen ik zit al vol plannen.
Uit de tientallen mogelijke tinten hamamelis was het moeilijk kiezen, het
vrouwtje en ikzelf konden het maar niet eens worden, dus hebben we maar een
Euro opgegooid.
Op mijn facebookpagina zal ik een meer uitgebreide selectie zetten.
Er zullen
maar weinig clubs of verenigingen zijn nooit eens de bodem van de schatkist
zien nemen wij aan. De kas gevuld houden vraagt vaak enige creativiteit. Een
mosselfestijn is een welgekend middel om de financiele middelen op pijl te
houden. Dat weten ze bij Carnavalsvereniging de Barrierse Rietschieters ook.
Kostuums en praalwagens krijg je nu eenmaal niet gratis. Ieder jaar wordt er
dus rond deze tijd van het jaar beroep gedaan op de eetlust van zo veel
mogelijk sympatisanten om centen in het laatje te krijgen.
Omdat wij een goede portie mosselen zeker niet versmaden en wij de
carnavalisten een warm hart toedragen zijn wij telkenmale van de partij, een
zware beproeving is het niet, integendeel. J Dat ze lekker waren willen we graag
bevestigen en dat we nog wat extra gesteund hebben door enige drankconsumptie
ook.
Het is
vandaag een beetje laat geworden vóór middernacht de blog on-line brengen
lukte echt niet meer, zelfs nog niet een beetje. Helemaal ongeschonden zijn wij
ook niet uit de strijd gekomen dus moet ik proberen met uiterste concentratie
enige samenhangende commentaar te tikken i.v.m. deze foto.
Onze opperbeste vriend Jef was eerder deze week jarig en vandaag had hij ons
uitgenodigd om dat samen met onze voltallige vriendenkring te komen vieren.
Lekker eten en voldoende drank hoort bij een feestje in huize Jef en dus vonden
wij het raadzaam om al meteen bij het begin van de avond een foto te maken van
het feestvarken maar goed ook want later werd het steeds maar minder toonbaar.
J
Wat een
mooie januaridag mochten we vandaag beleven !!! Das maar goed ook, want het
bezoek aan de Westhoek, dat we met enkele leden van de fotoclub wilden brengen
hadden we al eens verschoven in de hoop op goed weer. We zouden enkele
oorlogskerkhoven gaan bezoeken, in het kader van de 100ste
verjaardag van het begin van de eerste wereldoorlog hebben we dat ook op ons
lijstje staan binnen de club, en om alvast in dit seizoen al enkele beelden te
schieten vatten we met zn drieën deze morgen de lange rit aan naar de uithoek
van West-Vlaanderen.
Zeer specifiek gingen we op zoek naar graven van Lichtaartse gesneuvelden en zo
kwamen we terecht in Hoogstade, Adinkerke, De Panne en Ramskapelle. Tussendoor
hebben we uiteraard ook aan de inwendige mens gedacht en hebben we nog een
doorsteekje tot op het strand van De Panne gedaan - daar kennis gemaakt met een
leuk hondje trouwens, Phaido zal het me wel niet kwalijk nemen -, maar
uiteraard was de oogst aan WO1 gerelateerde fotos het grootst.
Op het kerkhof van De Panne heb ik me nog eens gewaagd aan een panorama oefening.
Uit 9 staande opnames heb ik deze avond thuis deze samengestelde foto in elkaar
geknutseld. Het beperkte formaat dat op deze blog mogelijk is laat weliswaar
niet toe om er in al zijn details van te genieten, maar ik vond hem toch te indrukwekkend
om hem niet te plaatsen. Afhankelijk van je browser zal je er waarschijnlijk van links naar rechts doorheen moeten scrollen, hij past - bij mij althans - niet op het scherm...
Nico Haak
zaliger zong ooit As ze me misse dan ben ik visse
Dit is een van de plekken waar ze mij wel eens zouden kunnen vinden als ze me
missen, de vogelkijkhut bij het Zwart Water en voor alle duidelijkheid, dan is
dat niet om te vissen J. Vogelkijkhutten zijn een habitat waar ik graag vertoef
namelijk, meestal met de camera en een flinke teletoeter er op natuurlijk. Ik
ken en bezoek er nog al wat, die aan de Snepkensvijver, de Liereman, het
Hageven, de Kasseman, de Kattesteertvijver mogen mij regelmatig onderdak of
beschutting verlenen. Deze namiddag kwam ik hier langs gewandeld met Phaido,
niet speciaal op jacht naar vogels, die zaten er trouwens ook niet en met de 50
mm kon ik hier toch niet veel komen doen, maar de hut zelf vond ik ook wel eens
een foto waard. Ik heb er thuis in de nabewerking behoorlijk aan geprutst moet
ik zeggen. De kleurverzadiging en het kontrast een beetje omhoog, Nik Color Efex
Pro er over heen en nog enkele photoshop geintjes zorgden er samen voor dat het
plaatje er toch iets vrolijker uitziet dan het in werkelijkheid was vandaag. Noem
het artistieke vrijheid
Midden januari
is er telkenjare een evenement dat we niet willen missen. Vandaag trokken we weer
met zn vieren naar het Brussels autosalon. Voor 19,5 kochten we elk een
kombi-ticket waarmee we van Herentals met de trein naar Brussel Zuid konden
sporen, dan de metro naar de Heyzel nemen en tenslotte ook nog een geldig
entreebewijs hadden voor het salon. Goeie deal zou ik zeggen!
We hebben ons weer een hele dag vergaapt aan allerlei nieuwigheden op auto- en
vooral moto-gebied en uiteraard had ik mijn fototoestel meegenomen. Uit de vele
glimmende bolides koos ik deze keer een shot van de concept-car van Peugeot, de
Onyx.
Eigenlijk dateert die al van 2012 en de flinterdunne koperen laag die toen de
voorkant van de flanken sierde is ondertussen geoxideerd. Zoals we allemaal
weten krijgt oxiderend koper een blauw-groene kleur en dat effect hebben de Peugeot
mensen mooi uitgespeeld om nog een opvallende extra toets toe te voegen aan een
creatie die sowieso al een enorm wow-gehalte had. Ze hadden hem bovendien in
een decor geplaatst dat de dynamiek erg ten goede kwam, dat had ik snel in de
gaten in mijn zoektocht naar een goede kompositie. Met de camera zo diep
mogelijk over de glazen beschermwand leunend heb ik enkele shots kunnen nemen
zonder kijken voor ik, van uit een extreem laag standpunt, hem er helemaal op
had. Met de 50 mm had ik maar net voldoende beeldhoek om een afgeknipte voor-
of achterkant te vermijden. Het was dus mikken op het gevoel Na enkele missers
was het gelukkig ook een keertje raak.
Ik wilde een behoorlijk korte sluitertijd omdat ik toch een redelijk onstabiele
houding had maar omdat ik nu met de nieuwe 6D, zonder gevaar voor storende
ruis, de ISO-gevoeligheid kan opvoeren tot in de hemel bij wijze van spreken, kon
ik toch probleemloos op 1/400 uitkomen.
Voor de volledigheid de exif-gegevens: 50 mm - 1/400 - f5,6 - ISO 1600.
We kregen
deze morgen een telefoontje van de politie van Dessel. De tas van Josee was
gevonden ! Op 30 oktober had een of ander stuk krapuul die uit onze wagen gejat
nadat hij de ruit had ingeslaan. Bankkaarten blokkeren en nieuwe aanvragen,
documenten weer in orde maken, identiteitskaart, rijbewijs, nieuwe tas, agenda,
fotos en wat heeft een vrouw nog meer in zon ding zitten Je bent een hele
tijd behoorlijk ontriefd en ook psychologisch komt zon klap hard aan. De dader
heeft de tas meteen ergens gedumpt nadat ie eerst de centen er uit gehaald had
natuurlijk want uiteraard was de portefeuille leeg, de buit bedroeg minder dan
50 maar daartegenover staat dat de kosten voor alle administratieve regelarij,
een nieuwe bril, een nieuwe ruit en nog enkele andere kleinigheden samen al
snel opliepen tot een veelvoud van dat bedrag Enfin, iemand heeft de tas
vandaag naar de politie gebracht, we hebben ze terug. Doorweekt papierwerk,
bril, identiteitskaart, rijbewijs, fotos alles nog aanwezig, maar op de bril
na is niets nog bruikbaar. Josee heeft nu een dure reservebril. En de tas,
hoewel ze er op deze foto nog redelijk goed uit ziet, valt ook zowat uiteen na
bijna drie maanden de elementen getrotseerd te hebben.
Er zijn
enkele werkpunten waar we ons binnen de fotoclub op willen toeleggen dit jaar, Stilleven
wordt één van onze onderwerpen. Ik ben al wat ingrediënten en ideeën aan het
bij elkaar sprokkelen en vandaag ben ik al eens aan de slag gegaan. Bij dit
triest en druilerig weer kun je maar beter aan huis blijven om je fotoplezier
te vinden.
Dit doorleefde oppottafeltje nam ik ooit mee naar huis uit een berghok toen de
woonst van mijn overleden schoonouderswerd verkocht. Als decoratief element in de tuin of als bruikbaar accessoire
voor een of andere fotosessie leek mij dat een leuk ding. Gecombineerd met
enkele andere spulletjes kwam het nu al erg goed van pas. Een van de ideetjes
die ik namelijk had was iets te gaan doen met een gebroken glas en gespilde
wijn Een meer geschikte ondergrond kon ik nauwelijks bedenken. Ik vermoed dat
er in de loop van deze jaargang nog wel enkele stillevens zullen voorbij komen,
maar dit is alvast de eerste.
Ik
zou, als bok, zelfs zo chique gekleed, niet even rustig durven te zitten en
iets te consumeren in een taverne genaamd Het Jagershof Maar goed, ik ben dan
ook geen bok, ik ben een stier ( 25 april J ).
We hebben deze namiddag weer een pittige wandeling gedaan langs het kanaal
tussen Lommel en Mol, waar de natuurgebieden De Maat en Den Diel voor ons nog
redelijk onbekend terrein waren. We hebben er van genoten, Phaido ook en toen
we het hele rondje afgehaspeld hadden konden we natuurlijk niet naar huis
alvorens we het vochtverlies enigszins gecompenseerd hadden.
Taverne Het Jagershof leek ons zeer geschikt om aan onze natuurlijke behoeften
gevolg te geven en toen we binnen kwamen zagen wij dus deze gast zitten. Het
feit dat ie een Duvel voor zijn neus had staan stelde ons alvast gerust, ons
lievelingsvoedsel was daar verkrijgbaar We hebben geprobeerd een gesprek aan
te knopen, maar hij was niet veel van zeggen
Goede voorbeelden verdienen nagevolgd te worden, dus hebben er ook enkele
genuttigd en toen wij weer vertrokken zat ie daar nog altijd toen zijn we hem
evenwel straal voorbij gelopen, we hadden ondertussen wel begrepen dat ie toch
geen zin had in een gezellige babbel.
Ik
heb uiteindelijk de stap naar de full frame wereld gezet. Een Eos 6D is het
geworden. Deze middag ben ik met collega Alex het toestel eens gaan testen aan
de kruisweg in Herentals. Ik had daar al vaker fotos gemaakt en er zijn er ook
al wel enkele voorbij gekomen op deze paginas. Het manneke achter die 5Dmk III,
met die rare Russische lens, die had ik nog niet in beeld genomen.
Dit
is wat mij betreft een eerder zeldzaam moment, nl. een pimpelmees en een
koolmees die schijnbaar vreedzaam aan dezelfde bron zitten te tafelen. Enkele
seconden na deze shot was het trouwens al raak ruzie. Zoals wel vaker gebeurt
in deze donkere dagen heb ik ook vandaag regelmatig onze voederplekken voor de
gevleugelde vriendjes in de gaten gehouden. Net op het moment dat ik meende er
mee op te houden omdat het licht te zwak werd om scherpe opnames te maken kreeg
ik dit voorval in beeld.
Het volgendeis een beetje foto-technisch
en ik hoop daarmee de niet echt 100% scherpte van de opname te verklaren. Met
de extender op de 300 mm lens zat ik alopgezadeld
met een minimum diafragma van f8. Met de Eos 50D wil ik normaal gezien niet
hoger gaan dan Iso 800 om al te storende ruis te vermijden. Goed, om het
maximum er uit te halen stelde ik dan toch maar Iso 1000 in omdat ik met Nik
Dfine best wel wat kon doen aan effectieve ruisreductie. Maar dan bleek ik alsnog op een sluitertijd
van 1/60 uit te komen, relatief lang dus Ik ben er dus best trots op dat ik
uit de losse hand in die omstandigheden toch dit tafereeltje aanvaardbaar
scherp heb kunnen vastleggen.
Iets
over appelsienen, ook wel sinaasappels genaamd door zelfverklaarde taalkundig
meer correcte medemensen. Na meer dan een halve eeuw appelsienen consumeren
meen ik te mogen stellen dat ik kan meespreken over het onderwerp. Eerst zou ik
even willen vertellen dat de beste kwaliteits-appelsienen al sedert het stenen
tijdperk worden ingepakt is een dun papiertje met vlindertjes erop. Ze dragen
de benaming Papillon en ze komen, als ik goed geïnformeerd ben, uit Spanje. Er
zit een extreme wrong in elke hoek van dat papiertje en het is een hele kunst
die er uit te halen zonder het papier te beschadigen. Waarom ik het elke keer
opnieuw probeer kan ik niet uitleggen, want eenmaal de appelsien vrijgemaakt
gooi je het papiertje toch weg, al dan niet met de pel er in.
Dit is dus zo een appelsien na dat ik ze bevrijd heb uit haar papieren
gevangenis. Daarna heb ik haar ook nog van de rest van haar kleding ontdaan, in
één vloeiende beweging trouwens, zoals blijkt uit de foto. Ze heeft niet lang
van haar vrijheid kunnen genieten evenwel want ik heb haar met smaak opgegeten
maar eerst heb ik haar nog een fotoshoot gegund.
Ik heb nog
al wat verslavingen. Ik wil hier geen lijstje opsommen, want dat zou ons te ver
voeren. Laten we het er op houden dat ik van de meeste wel kan genieten zonder
me zorgen te maken over eventuele gevolgen en met andere moet ik dan weer voorzichtig
proberen te leven.
Vanavond voetbal op TV - verslaving -, saaie wedstrijd, dus ik trek een flesje
wijn open - verslaving -, uit pure verveling begin ik tussendoor ook nog een
sudoku op te lossen - verslaving -, ik merk dat mijn potlood nodig moet
aangescherpt worden en ik konstateer dat de mooie vormen van het slijpsel
misschien wel een leuk foto-onderwerp zouden kunnen zijn, dus camera uit de
tas - verslaving -, voetbal in de steek gelaten en Photoshop opgestart -
verslaving -, en dan het voornemen gemaakt één van de fotos uit de reeks naar
de blog up te loaden en me zo aan alweer een andere verslaving over te geven
Afkicken? Ik? Neuuuhhh waarom?
Na de
wandeling met Phaido deze morgen ben ik eigenlijk niet meer de deur uit geweest
vandaag. Ik was van plan, tussen het werken aan de foto-jaar-albums door, de
diverse vetballen en pindanootjeshouders in de gaten te houden met de 300 mm
plus 1,4X extender op mijn toestel om te zien of ik geen leuke vogeltjes kon
fotograferen. Maar eerst zat ik nog wat te pielen en o.a. mijn oude 18-200 mm
lens wilde ik nog wel eens uittesten. Die gebruik ik eigenlijk nooit meer en misschien
zet ik die wel op Kapaza of Tweedehands.be of zo Laat er net op dat moment
toch wel een groene specht op het grasveld achter het huis neerstrijken.
Helemaal ingezoomed, uit de losse hand, in niet de allerbeste
lichtomstandigheden ik heb m te pakken gekregen, maar ik wil er niet aan
denken hoe mooi het zou kunnen geweest zijn met 420 mm en een kwalitatief veel
betere lens. Das balen of in het mooi Kempens: Das boene frette
Als je
vanuit de Hoogstraat de Dressenstraat indraait en dan meteen rechts volgt, dan
wordt de verharde weg na goed 100 m een gewone rustige landelijke zandweg. Nog
eens 100 m verder speelde FC De Molenkring tot het voorbije voetbalseizoen zijn
wedstrijden en aan de overkant huizen de ruiters van de LRV Kempenridders. Op
deze plek is de weg voldoende breed om langs weerszijden te parkeren, maar
buiten een occasionele wandelaar die tot daar gereden is met de wagen om de
hond uit te laten in de bossen verder op, of, tot vorig jaar, één keer om de
veertien dagen als de Molenkring thuis speelde zie of zag je hier nauwelijks
beweging. Het moet zijn dat de boer die hier een weide heeft zeer in onvrede
leeft of leefde met zijn buren want hoe verklaar je het anders dat op
nauwelijks 50 meter er 6 bordjes hangen met Verboden Parkeren. Dat je vraagt
om de inrit vrij te houden wil ik begrijpen maar die overige 5 bordjes, dat kan
er bij mij niet in. Hoe verzuurd kun je zijn
We vonden
het gisteren al jammer dat we moesten afzeggen toen Lucien, een neef van Josee,
belde of we geen zin hadden om samen de grote Hageven-Plateaux wandeling te
doen. Deze morgen ging de telefoon opnieuw, of we dan vandaag konden jazeker
!!! Snel nóg enkele wandelgrage vrienden opgetrommeld en deze middag zijn we er
aan begonnen, 9,7 km puur genieten. Het weer zat ook voor de volle 110% mee
moet ik zeggen. Het gezelschap, de natuur, de fotomogelijkheden we hebben het
ons niet beklaagd.
In de zomer kom ik hier wel vaker met zowel de macrolens als de teletoeter om
insectjes, libellen, kikkers, vogels en andere vaak onverwachte ontmoetingen te
fotograferen. Vandaag was de keus minder groot maar doordat we erg dicht bij de
hier vrij grazende galloway runderen konden komen heb ik toch enkele bijzondere
shots kunnen maken. Onderweg heb ik natuurlijk ook nog wel wat reigers, zwanen
en aalscholvers kunnen verschalken maar die heb ik allemaal al eerder en van
uit meer lonende standpunten in mijn mappen zitten De wondermooie amazone die
plots vanuit de wildernis voor ons opdook en de paardenkoets op een smal
landelijk zandweggetje zouden misschien ook wel als foto van de dag hebben
kunnen fungeren, dan wil ik het niet eens hebben over fotos van medewandelaars
die in een sub-map van de afdeling straatfotografie zouden passen, maar
uiteindelijk koos ik voor een close up van zon gallodingeskoebeest waar ik wel
erg dicht bij kon komen. We zullen dit maar oogcontact noemen
Dat we in het bezoekerscentrum De Wulp tussendoor ook nog enkele Gageleers
soldaat maakten mag geen verwondering baren, van wandelen krijg je dorst J