Vroeger konden we vanuit het poortje achter onze tuin door het bos langs een mooi pad richting Smallebroeken wandelen. Toen men een tiental jaren geleden de natuur een handje meende te moeten helpen door enkele zogezegd niet inheemse soorten te vernietigen veranderde dat in een mum van tijd. Het bos, het pad is ondertussen een ondoordringbaar maquis van hulst, braamstruiken en andere doornige gewassen geworden. We moeten voor onze dagelijkse wandeling een ommetje maken via de Reffenakkers en het achterliggende paadje langs het bos. Hulst associeren we allemaal met Kerstmis natuurlijk, met rode bollekes en groene prikblaadjes, maar in dit seizoen is ie nog helemaal fris groen, de bollekes ook, zoals blijkt uit deze foto.
|