Na de geijkte, min of meer verplichte ceremoniën bij gelegenheid van het overlijden van onze vriendin Carla hadden we besloten dat we in beperkte kring nog haar laatste wens zouden laten in vervulling gaan. Ze had zelf het plekje uitgekozen en ook omtrent hoe het allemaal moest verlopen waren we op de hoogte. Of het allemaal volgens de regels en conform de wettelijke voorschriften was kon ons geen snars schelen.
Zo kwam het dat we deze middag in de buurt van de Verkeerde Lieve Heer, in het natuurgebied Hageven, verzameld waren met enkele familieleden en close-friends. Er werden enige bubbels ontkurkt, we hebben getoast op Carla en leuke herinneringen opgehaald en dan kwam het moment dat een van de zonen de as van zijn moeder uitstrooide in de buurt van een jonge eik. Ik vond het al bij al een erg pakkend ritueel, veel echter en oprechter dan al het officiële gedoe, of het nu kerkelijk of niet is. Zo wil ik het ook wel als ik, hopelijk binnen minimaal 50 jaar, ook ooit moet gaan.