|
Ik ben deze
avond nog eens naar een optreden van Flying Shoe geweest, mijn favoriete jonge
rock&roll-bandje. Ze hadden me gevraagd om eens langs te komen want er was
onlangs zowel qua bezetting als qua repertoire een en ander veranderd binnen de
groep. Dat ik ook zou fotograferen was bij de uitnodiging inbegrepen
natuurlijk. Nadat ik me eerst blauw geërgerd had aan de huis-DJ die voordat de
jongens aan de beurt waren loeihard hard-metal lawaai de zaal in keilde, genre
Rammstein en erger, mocht ik toch genieten van een erg leuk optreden, van het
beste dat ik de boys al zag en hoorde produceren.
Fotos maken was een ander paar mouwen evenwel. Ze bleven maar kunstrook de zaal
in spuiten zodat flitsen überhaupt uit den boze was en in die erg donkere nevelige
ruimte met constant tegenlicht en weinig belichting naar de voorkant van de
band moest ik het dus wel met een erg hoge ISO-waarde, met een heel groot
diafragma en dan nog met een relatief lange sluitertijd doen. Daarenboven vond
de bediener van de huislichtinstallatie dat ie alle knopjes, effecten, standjes
en pre-sets in een waanzinnig tempo achter elkaar moest mixen zodat een
witbalans instellen gewoon hopeloos was. Het was al laat, of moet ik zeggen vroeg,
toen ik thuis mijn geheugenkaartje in de PC overzette en ik zoals verwacht merkte
dat er niet veel bruikbaar materiaal op stond. Van de 150 gemaakte fotos heb ik
er zegge en schrijven 10 over gehouden waar ik min of meer mee kan leven
Je
hebt van die dagen
|
