Josee is er in geslaagd mij vandaag iets te laten doen waarvan ik gedacht had dat het me nooit ofte never zou overkomen. Ik ben op het strand gaan liggen niksen. We hadden al enkele redelijk gevulde dagen achter de rug en daarenboven was het de hele tijd ook net iets te warm als je het ons vraagt. Een luie dag inlassen was dus aan de orde als het van Josee afhing en hoewel ik een pittige geocache-tocht had gepland heb ik me laten overhalen. Op een plek die niet geclaimd is als exclusief voorbehouden voor de diverse luxe-campings en hotels, maar waar hondjes die in het water gaan worden getolereerd, hebben wij ons dekentje uitgespreid en nadat ik met Phaido een zwemtochtje had gepleegd zijn we een tijdje heerlijk samen gaan doen wat miljoenen vakantiegangers op alle stranden van de planeet weken aan een stuk doen, namelijk liggen zonnen en euhhh… verder niks. Er weze bij verteld dat ik toch een plaatsje had uitgezocht dat min of meer in de schaduw van enkele bomen lag.
Phaido vond het heerlijk dat ie voor een keer eens vast tegen het baasje mocht komen liggen. Ik vond dat zelf ook niet verkeerd en tussendoor, als ik mijn ogen en oren even open deed genoot ik van het uitzicht over het meer, de ritselende bladeren boven me, het geluid van de krekels en het schone vrouwvolk dat de hele tijd overal te bewonderen was. Al bij al vond ik het niet eens zo’n erge beproeving.