Een inleiding met als thema “mooi weer en wat wij dan doen” is overbodig neem ik aan. Okee dan…
Laakdal hadden we vandaag uitgekozen om onze wandel- en geocachekriebels te bevredigen. Tegen het einde van een mooie tocht liepen we langs een prachtig oud gebouwtje en we zagen dat men het aan het restaureren was. Uiteraard zijn wij altijd geïnteresseerd in dat soort dingen en toen wij er wat ronddrentelden o.a. om fotos te maken kwam de bewoner eens poolshoogte nemen. Ja dan raak je aan de praat natuurlijk en al snel kwamen we er achter dat de man Lichtaartse roots had. Meer nog, hij bleek een broer te zijn van de echtgenoot van een van onze vrouwelijke fotoclubleden. Dat schept een band he en tijdens het lang geanimeerd gesprek dat volgde legde hij ons de geschiedenis uit van het kasteeltje en zijn bewoners iets verderop, van het koetshuis dat hij dus had gekocht en aan het opknappen was en van de boerderij er naast, allemaal langgeleden in dezelfde stijl gebouwd. De goede man was op zich ook wel een portret-foto waard maar de poes die achter het raam zat vond ik nog leuker. Meteen kun je zo ook zien dat er qua restauratie nog veel werk aan de winkel is.