|
Ik vind het
een beetje raar dat mensen alles en iedereen altijd in hokjes willen zetten. Je
bent landschapfotograaf of natuurfotograaf of architectuurfotograaf of
portretfotograaf ofÂ… er zijn nog wel een paar dozijn richtingen waarin men je wil
vastpinnen. Wat mij betreft, ik weiger pertinent om me te beperken, ik vind
zowat alles interessant genoeg om er te zijner tijd mee aan de slag te gaan. Ik
laat me leiden door het toeval, door de seizoenen of gewoon door de inspiratie
van het moment.
Het zoemt, gonst, kronkelt, tjilpt, fluit, stuift, kruipt ten allen kanten in
de natuur dezer dagen. Samen met de explosie van de lente is onder andere ook
de libellentijd op gang geschoten. Omdat ik deze morgen op facebook enkele
mooie libellen had zien voorbijkomen, geplaatst door
vrienden-collega-fotofanaten, bedacht ik dat ik ook maar eens de waterkant
moest opzoeken. Enkel de macrolens op mijn toestel, zo moest ik me wel richten
op de kleine dingetjes. Ik ken ondertussen wel enkele vruchtbare plekken om libellenshots
te oogsten en ook deze keer waren ze op de afspraak. Deze weidebeekjuffer gunde
me alle tijd om rustig dichterbij te komen, bij elk stapje een foto, en dit was
de laatste voor ze zich uit de voeten maakte.
|
