Deze foto is niet gemaakt in Verweggistan of in een obscure achtergebleven regio in de Balkan of daaromtrent. De laatste tijd denderen vrachtwagens met gele nummerplaten regelmatig over de zandwegen door onze Lichtaartse en Kastelse bossen. Wandelaars opzij en hondjes ook. De houtkap is een lucratieve aangelegenheid blijkbaar. Eigen soorten eerst !!! Onze bossen moeten weer meer inheemse soorten tellen volgens de groene jongens en dus zijn Oostenrijkse sparren, Amerikaanse eiken en andere geïmporteerde boomsoorten ongewenst voortaan. Die dienen dus te worden verwijderd, en als goede kooplui hebben onze noorderburen de deal binnengehaald. Er worden hele percelen platgelegd, boompartijen uitgedund en de oogst wordt zo snel mogelijk binnengehaald. Het uitgedunde bos moet weer heide worden lees ik als ik naar het waarom zoek op google.
Tja, we hebben sowieso al groengebieden te veel in dit land bedenk ik dan enigszins sarcastisch en mijn scepticisme wordt nog een beetje groter als ik bijvoorbeeld merk dat de overgebleven wortels van de afgezaagde bomen niet worden weg gefreesd zoals U en ik zouden doen om de heide weer ruimte te geven. Het zal wel zijn dat daar dan niks meer mee te verdienen is…
Ik begrijp nu plots ook waarom er langs elke invalsweg naar onze dorpskernen, of het nu een verharde weg, een zandweg of een bospaadje is, dure verkeersborden moesten komen om aan te geven dat je in de bossen weer harder mag rijden dan vijftig.
Ondertussen worden onze wandelwegen helemaal kapot gereden en heeft het bos een groot deel van zijn charme verloren. Dat herstelt zich wel weer, hoor ik dan… Het zal wel. Ik hoop dat mijn achterkleinkinderen er dan van zullen kunnen genieten.