|
Er is een
bushalte vlak voor onze deur en we hadden deze dame al diverse keren zien afstappen.
Dan nam ze het paadje richting Smallebroeken, ons vertrouwde wandeltraject en
ook daar zagen we haar wel eens de natuur in lopen. Een kort beleefdheids-praatje
hadden we al ooit gemaakt maar vandaag liepen we een hele tijd samen en konden
we haar wat beter leren kennen. Het werd een heel interessant gesprek. Naar iemand
die ooit te voet naar Santiago de Compostella geweest is luister je met plezier.
Bleek dat ze in Berlaar woont, niet naast de deur, en met de bus drie keer
overstappen regelmatig naar haar boomgaard komt hier in Lichtaart. Boomgaard
is eigenlijk een te pover woord, ik noem het liever groendomein of zo. Ze
plant, kweekt en teelt er kruiden, struiken, bomen en bloemen, zorgt voor de
vogels, insecten en alles wat leeft en ze vertelde daar gepassioneerd over.
Toen ze ons uitnodigde om mee te komen en eens rond te kijken gingen we daar graag op in.
Josee effende het pad voor me, door, nog voor ik er zelf toe gekomen was, te
vragen of ik haar mocht fotograferen. Ze had niet zo veel kaas gegeten van
poseren vertelde ze nog, maar ze wilde wel. De eerste shots kwamen inderdaad
nogal gekunsteld over, maar toen ik haar voorstelde zich maar verder tot Josee
te richten met haar verhalen en geen acht op mij te slaan kwam langzaam aan de
spontaniteit terug, handen die mee speelden in haar discours en expressie in
haar gelaat. Ik heb me wat kleiner gemaakt om haar nog wat meer allure te geven
en beter kon ik haar niet portretteren vond ik.
Toen ze deze avond weer op de bus stond te wachten hebben we haar een A4-afdruk
meegegeven, ze was er blij mee en we hebben terloops ook nog vernomen dat ze
Nelly heet.
|
