Ik was met het vrouwke meegereden tot in Achterlee. Daar zou zij vriendin Martine oppikken om samen een middagje Ikea doen. Zelf wilde ik te voet langs de Coolsweg en door het bos achter de Floreal terug naar huis wandelen met Phaido.
De tocht voerde ons dus ook langs het Hofke van Bayot. Het was weer een hele tijd geleden dat ik hier nog geweest was. Iedereen in de streek kent de plek wel vermoed ik. Bij het begin van de eerste wereldoorlog was Nestor Bayot de enige Belgische soldaat die op Lichtaarts grondgebied sneuvelde. Op 20 augustus 1914 liep hij hier in de bossen in een hinderlaag die er door Duitse ulanen was gelegd. Toen hij plots oog in oog kwam te staan met de vijand loste hij een paar schoten maar werd dan zelf dodelijk getroffen in het hoofd. Hij viel van zijn paard dat samen met de medesoldaten ongedeerd kon ontsnappen. Een paar dagen later werd Bayot aan de kerk van Lichtaart begraven. Na de oorlog lieten zijn ouders de stoffelijke resten naar zijn geboortedorp bij Luik overbrengen. De jongeman was 21 jaar toen hij stierf. Rond 1919 werd op de plaats van het vuurgevecht een kruis opgericht en later werd daar een keurig verzorgd perk bij aangelegd, het Hofke van Bayot. Bij gelegenheid van de honderdste verjaardag werd hier vorig jaar nog een herdenkingsplechtigheid gehouden.
We zijn met de fotoclub al een tijdje aan het werken aan een project rond W.O. 1 en we denken dan in het bijzonder aan onze Lichtaartse slachtoffers, maar deze, hier gevallen Luikenaar verdient toch ook de nodige aandacht vond ik.