Het zit er op. De fotos zijn weer uit de kaders, de kaders van de panelen, de projector staat weer in de club, de belichting is gedemonteerd, de laatste drank is opgedronken, de zaal is opgeruimd en wij blikken met z’n allen terug op een meer dan geslaagd salon. Nog een laatste officieel bedankje vanwege de voorzitter voor de inzet van alle leden en dan ging het richting “La Torre”, het Italiaanse restaurant, een van onze sponsors.
Ik had voor deze laatste shift mijn D6 thuis gelaten maar om, in het geval er zich iets fotografeerbaars zou aandienen, toch niet zonder wapens te zijn had ik het kleine Sony toestelletje van Josee meegenomen en die laatste wilde voor de gelegenheid ook wel enkele keren op het knopje drukken met de stand op automatisch. In lichtarme omstandigheden bleek evenwel pijnlijk dat de kwaliteit van dat ding toch niet kan tippen aan mijn Canon… Maar goed, er is nu eenmaal een uitspraak die nooit dichter bij de waarheid was: “De beste camera is die welke je bij de hand hebt…”