Het waren niet echt ideale omstandigheden om te fotograferen toen we deze middag een multi-geocache aan het lopen waren in Retie. Het was best heet, en mijn overgewicht, waar Josee het altijd over heeft, zorgde deze keer voor meer zweet dan me lief was… Fototechnisch gezien had ik te maken met keihard licht en daarmee samengaand natuurlijk, zeer dichtlopende schaduwen. Toch wilde ik graag met enkele fotos uit deze tocht thuiskomen, want de wandeling was echt de moeite waard. In dit decor langs een beek, bedekt met eendenkroos, heb ik diverse keren geprobeerd om Josee en Phaido goed belicht op mijn geheugenkaartje te krijgen… en dat was nog niet zo eenvoudig. Na meerdere pogingen met steeds weer andere instellingen en waarbij ik aan mijn onderwerpen vroeg telkens weer hetzelfde traject te wandelen – Phaido had ondertussen de tong tot halfweg de grond hangen – was ik toch min of meer tevreden. Enige summiere fotobewerking bracht ook nog een lichte verbetering in het plaatje en uiteindelijk vond ik dat het de kwaliteitscontrole kon doorstaan. Ik moet meer geroutineerde collega-fotografen die vinden dat je de beste fotos ’s morgens en ’s avonds maakt nu toch maar eens gaan geloven. Maar om diezelfde tocht deze avond nog eens over te doen…? Dat zou Phaido niet overleefd hebben vermoed ik, ik ook niet trouwens J.