Als het weer herfst wordt biedt de natuur ons, fotografen, meer mogelijkheden dan welk ander seizoen ook. De bladeren van de bomen verkleuren, de ochtenden zijn vaak erg mistig en dat zorgt dan weer voor prachtige berijmde spinnewebben, zonneharpen priemen door het bladerdek in het nevelige bos en … de meest wonderlijke mooie paddenstoelen komen onze wandelingen opvrolijken. Ik vind de verplichte tussen-“n” waar de taalbollebozen ons mee opzadelen sedert de recentste spellingsaanpassing trouwens nog altijd helemaal kl***… , maar da’s een ander verhaal. ( Hoe zit dat met spinne(n)web eigenlijk? )
Van alle paddenstoelen is de vliegenzwam zonder meer de meest typische. Vraag een kind een paddenstoel te tekenen en dan wil ik er veel op verwedden dat ie rood is met witte bollekes. Het was dus niet moeilijk te voorspellen dat ik in deze tijd van het jaar een keer moest uitkomen bij zo’n opvallende verschijning als onderwerp voor mijn foto van de dag. Dit exemplaar stond zo uitdagend langs de dagelijkse wandelroute dat ik er echt niet voorbij kon, zijn buur een eindje verderop kon ik dank zij een redelijk groot diafragma in de onscherpte houden. Tot wanhoop van Josee koos ik weer voor een laag standpunt – zeg maar ligpunt – met een vuile voorkant als gevolg. Volgende keer moet ik er toch eens aan denken een plastiekje mee te nemen als ik weer laag bij de grondse plannen heb.