Er wonen eksters in de buurt. Hoeveel het er zijn, daar heb ik het raden naar, ze lijken allemaal op elkaar he. Rond de tijd dat de jongeren gaan uitvliegen wordt het vaak best druk in onze tuin, ze komen op het gras rondhangen, op zoek naar eten vermoed ik. Ik heb daar geen bezwaar tegen, de verhalen over eieren pikken, juwelen stelen en jonge zangvogels roven zijn ofwel onwaar ofwel schromelijk overdreven volgens de wikipedia. Ik laat ze. Ze zijn sowieso behoorlijk schuw, ze vliegen al kwetterend weg nog voor je de deur hebt opengemaakt bij wijze van spreken. Als er zich dan toch eens een gelegenheid tot fotograferen voor doet zal ik het niet laten natuurlijk. Deze kreeg ik te pakken door het raam van een van de slaapkamers. Hij had me niet in de gaten en hij bleef rustig zitten in de buurt van een ligstoel. De achtergrond moest ik er maar bijnemen. Ik heb de verzadiging van het gras ( nu ja, gras ? ) en het in beeld zijnde deel van de ligstoel flink naar beneden gehaald en alleen de vogel ongemoeid gelaten in de bewerking. Nog flink wat vignettering in de hoeken er boven op en zo gaat de aandacht naar mijn gevoel helemaal naar het onderwerp en niet naar de bijkomstigheden.