Kijk, da vind ik nu erg zie… Iedereen weet ondertussen wel dat geocachen een van mijn hobbies is, ik ga graag op zoek naar verstopte dingen. Coordinaten in de GPS, en dan te voet, met de fiets of occasioneel ook wel eens met de wagen tot op een parkeerplaats en dan de natuur in. Vaak moet je lang zoeken en vind je de schat, soms ook niet, maar dan heb je tenminste het plezier van het zoeken gehad. Vandaag liep het anders…
Van op afstand had ik hem al zien hangen, zoekplezier: nul, maar… in een boom die schuin over een beek groeide. Nu ben ik niet te beroerd om al eens te doen of ik nog 20 ben en wat meters omhoog te klimmen  - fotos daarvan kwamen al eerder voorbij in deze blog trouwens – maar deze was toch net iets te moeilijk en te gevaarlijk vond Josee. Toen ik alsnog aanstalten maakte om het te proberen dreigde ze met hel en verdoemenis en echtscheiding en gesloten deuren. Ik heb dan maar wijselijk besloten  deze te laten voor wat ie is en mijn pijlen op andere doelen te richten.
Da vind ik nu erg zie…
Indien binnenkort iemand op de site van geocaching.com ziet dat ik de GC3984P toch gelogd heb wil dat zeggen dat ik er eens een keer alleen op uitgetrokken ben…