Het is met het fotograferen van andermans werken een beetje
hetzelfde als met het coveren van muziek. Als je het doet, doe het dan op een
creatieve manier en anders laat je de eer aan de oorspronkelijke artiest. With
a little help from my friends werd een heel ander nummer toen Joe Cocker er
zijn tanden in zette, dit zonder te willen suggereren dat de oorspronkelijke
versie van the Beatles minderwaardig was. Met beeldhouwwerken en schilderijen
heb ik ook zo iets, daar blijf je van af
tenzij
In dit geval zit de vork net iets anders aan de steel. In oktober van vorig
jaar plaatste ik een herfstfoto op mijn toenmalige blog en Gust, een medelid
van onze fotoclub, niet alleen fotograaf maar ook een begenadigde
landschapsschilder, had daar zijn oog op laten vallen en had laten verstaan dat
hij daar wel een aquarelleke van wilde maken. Natuurlijk vond ik dat dik in
orde, ik voelde me zelfs een beetje vereerd. Nu kwam ik vandaag, niet helemaal
toevallig, op een tentoonstelling ter gelegenheid van de week van de
amateurkunsten ik wist dat Gust daar exposeerde en zag tot mijn grote
verrassing dat het bewuste werk daar hing. Na een praatje was het mijn beurt om
te vragen of hij het erg vond dat ik daar dan weer een foto van maakte. Dit is
dus de foto van een schilderij van een foto, kunst in de derde generatie bij
wijze van spreken. Of dat met een grote kaa dan wel met een kleine is laat ik
in het midden.
|