Het is intussen al tweeënhalf jaar geleden dat ik nog eens aan de beurt was om een homilie te schrijven en uit te spreken. Het was dus even nadenken: hoe moet dat weer? Gewoonlijk vertrokken we vanuit het evangelie, gingen we daar op zoek naar de hoofdgedachte of het belangrijkste thema en dan probeerden we dat een beetje te verduidelijken of toe te passen op het leven van vandaag. Daarvoor gingen we natuurlijk op zoek naar teksten en ideeën of andere vormen van inspiratie. Want we zuigen natuurlijk niet alles uit onze duim.
Het thema van het evangelie is vandaag niet echt sexy, om het met een modern woord te zeggen. Mag een man volgens de wet scheiden van zijn vrouw en hoe moet hij dat dan doen?
Niet direct een binnenkopper in een feestweekend als dat van de Sint-Annekesfeesten. Gelukkig eindigt ook het evangelie met Jezus die zegt: laat de kinderen tot Mij komen.
Ik wou het vandaag eigenlijk liever hebben over die eerste lezing, ook al komt die niet uit de Bijbel. Maar het is wel een mooi idee. Die oma die aan haar kleindochter het verschil uitlegt tussen graag zien en houden van. Wie bloemen graag ziet, plukt ze. Wie van bloemen houdt, geeft ze elke dag water, verzorgt ze, laat ze leven en bloeien.
Eigenlijk geldt dat niet alleen voor bloemen, het is zo met veel dingen in het leven. Iemand graag zien is mooi, is leuk, maar vaak ook een beetje vrijblijvend. Je ziet iemand graag, maar soms is dat wat oppervlakkig of van voorbijgaande aard. Van iemand houden is iets anders. Dan wil je die persoon koesteren, trek je je zijn of haar lot aan en voel je je voor hem of haar verantwoordelijk. Als je kinderen op straat ziet spelen, zie je dat graag. Maar van je eigen kinderen of kleinkinderen hou je.
Met een kerk of een parochie is het eigenlijk niet anders. In vergelijking met nogal wat andere kerken in Vlaanderen, zit er hier elke zondag nog behoorlijk wat volk in de mis of de gebedsviering. Mensen komen hier blijkbaar gaarne naar toe, ze hebben zo een viering graag. Maar sommigen gaan nog een stapje verder. Ze houden ervan.
Een paar weken geleden kwam een groepje mensen samen om zich te buigen over de toekomst van deze parochie. Waar staan we en hoe moet het verder? Wat kunnen we nog blijven aanbieden, op welke manier en onder welke voorwaarden? Die mensen houden van deze parochie, ze zien ze niet alleen graag, ze zijn er ook mee begaan en ze willen er tijd en energie in steken.
Tijd en energie wordt ook besteed aan een doorsnee viering zoals vandaag. Een paar weken geleden kwamen een paar mensen op een avond samen om de teksten bij mekaar te zoeken, te bespreken en aan te vullen met eigen inbreng. Dan moeten die teksten in een powerpoint gezet worden met beelden erbij. Die viering gaat naar de voorganger die ze verder voorbereidt. Een organist kiest de muziek uit, iemand bedient de laptop met de teksten en beelden, iemand bereidt de homilie voor, een lector wordt aangeduid. Drie kwartier voor de viering opent de koster de kerk en zet alles keurig klaar. En doordeweeks zorgen mensen voor het onderhoud van de kerk, de aankopen van alle benodigdheden, het schikken van bloemen, enzovoort. Allemaal mensen die houden van. Mensen die houden van deze parochie, deze kerk, deze vieringen.
Dit weekend zijn er Sint-Annekesfeesten. Ze hebben noodgedwongen een soort sabbatjaar moeten nemen. Maar nu zijn er weer en er komt veel volk op af. Zoveel mensen zien het graag. Maar in april zat er al een zogenaamd klein comité alles te plannen en te regelen.
En een paar maanden later schoot het echt in gang, werden de diverse activiteiten uitgewerkt en voorbereid. En dat met heel veel mensen die houden van de parochie en de Sint-Annekesfeesten. Alles samen zijn het er zowat honderdvijftig die de handen uit de mouwen steken.
Graag zien of houden van. We vinden het overal. Het is ook zo in een bedrijf of een werkomgeving. In een straat of in een buurt. Of in een school bijvoorbeeld. Sommige leerlingen en leerkrachten gaan gewoon graag of niet graag naar school. Anderen houden echt van hun school, het is een deel van hun leven. Bij een jeugdbeweging is het niet anders.
Velen gaan graag naar de pleplo of de scouts, of welke jeugdbeweging dan ook, anderen houden ervan. Ze nemen meer en meer verantwoordelijkheden en steken er meer en meer tijd in, soms veel meer dan nog gezond is in de ogen van anderen.
Graag zien of houden van. Het is niet zomaar een spelen met woorden. Jaren geleden waren wij in de ban van luisterliedjes van bijvoorbeeld Will Ferdy en Miel Cools. Als we de kans hadden gingen we wel eens naar een optreden van één van hen. Miel Cools had onder andere een liedje dat ging over houden van.
Houden van, houden van, t is vaak niet bijzonder, t is vaak niet zon wonder, maar geen mens die zonder kan.
