Beste mensen,

Deze keer begin ik mijn preek met veel schroom, de evangelietekst over verbondenheid spreekt vooral gehuwden aan en ergert mensen die jammer genoeg deze verbondenheid met pijn hebben moeten verbreken. Dit is inderdaad een delicate kwestie!

Het komt in vele families voor dat mensen scheiden. Dat gebeurt niet zomaar.

Het is meestal het eindpunt van een lang en pijnlijk proces. En zelfs als het met wederzijdse toestemming gebeurt, blijft er toch nog vaak een gevoel van mislukking over. En door een liefde die mislukt,  kunnen mensen wonden oplopen die heel veel pijn doen en moeilijk genezen. 

In het evangelie keert Jezus zich ondubbelzinnig tegen de manier waarop het in zijn tijd geregeld werd. Toen was het de man toegestaan zijn vrouw te verstoten, maar aan de vrouw werd niet het minste recht toegekend. 

Jezus gaat daar tegenin: hij grijpt terug naar de oorspronkelijke bedoeling nl.  dat man én vrouw  samen vollediger mens zouden mogen zijn.  Dat is het ideaal. En dat ideaal krijgt in het huwelijksakkoord een vaste vorm.  Het is goed dat die verbintenis door veel wetten wordt beschermd.

Maar het kan gebeuren dat deze twee mensen om allerlei redenen – waar je als buitenstaander niet kan over oordelen – er niet in slagen om aan hun relatie voldoende zuurstof en diepgang te geven. Als dat na zorgvuldig en eerlijk onderzoek door de betrokkenen – en diegenen die hun nabij zijn – duidelijk wordt, dan is het in overweging te nemen dat het aan die man en die vrouw niet gegeven is op die manier met elkaar verbonden door het leven te gaan. (aldus Roger Burggraeve). 

Natuurlijk is dat geen oplossing voor elke relatie en kan een verbondenheid tussen man en man, of vrouw en vrouw even waardevol beleefd worden. Jezus roept gehuwden op tot exclusieve trouw, maar verkondigt tegelijk de mildheid van een barmhartige God. 

Van een kerkgemeenschap –zoals de onze- mag je verwachten dat ze blijft herinneren aan het ideaal van duurzame liefde, maar niet dat ze wie daar niet in slagen, zou verstoten of als ontrouw zou beschouwen.

Ik wil toch ook eindigen met te zeggen: elke mens is een uniek wezen en gaat in verschillende situaties een verbond aan met een ander. Zo groeit verbondenheid in een grote diversiteit, en kunnen  een geschenk zijn voor elkaar en mogen ze genieten van elkaars rijkdom.