Wil je ons iets zeggen dat niet op deze blog moet verschijnen? Mail ons hier.
Mag iedereen het lezen, klik dan op op het gele 'Uw positieve/negatieve reactie hier' onderaan de tekst.
Zalig zij die in mij geloven⦠- 6de zondag jaar C 2007 - Jan
6de zondag jaar C 2007 (Lucas 6, 17.20-26) - 10 en 11 februari 2007
De wereld met alles wat we gewend zijn wordt op zijn kop gezet. Mensen die armoede lijden en verdrietig zijn,
die honger hebben, mensen die buitengesloten worden en door het slijk gehaald,
precies die mensen worden gelukgewenst.
Tegen rijke mensen wordt gezegd: wee jullie die rijk zijn, die lachen en niet weten wat honger is.
Het zal jullie slecht vergaan. Zo staat het in het evangelie van vandaag.
Hoe moeten we dat verstaan?
Lucas vertelt dat Jezus die nacht in eenzaamheid op een bergtop gebeden had.
Bij het afdalen, samen met de twaalf leerlingen die hij had gekozen, zag hij in de vlakte voor zich een grote menigte. Ze droegen de gevolgen van de Romeinse verovering en van de grote slachtingen in de streek rond Nazaret,
Magdala en Kafarnaüm.
En door de belastingsmaatregelen van Herodes werden ze nog steeds uitgebuit.
Ze waren gekomen om Jezus te zien en te horen.Ze hadden een tomeloze wil om te overleven. Ze hadden een onverwoestbare hoop op een rechtvaardig en vredig
bestaan.
In dit Lucas-evangelie spreek Jezus niet van op een berg
Hij daalt af in de vlakte en spreekt tot de mensen op ooghoogte, als gelijke.
Hij spreekt hen rechtstreeks aanHij zegt woorden die ons nu nog steeds beroeren.:
Gelukkig jij
die vandaag arm bent:
de wereld van God is voor jou.
Daarom ben ik hier.
Gelukkig jij die nu honger lijdt:
je zult volop te eten hebben.
Daarvoor kan je op Mij rekenen
Gelukkig jij die nu weent:
je zult vreugde kennen.
Daar sta ik borg voor.
Prijs je maar gelukkig als de mensen je haten
en je uitsluiten omwille van Mij.
Ik laat jou niet vallen.
Zo sprak Jezus tweeduizend jaar geleden,
en zijn woord was niet vrijblijvend.
Hij deed wat hij zei!
Vandaag is dit woord grondwet van elke christen.
Wie dit zegt, weet wat hem te doen staat.
Vrienden, Het gaat Jezus om mensen die arm zijn, niet direct omdat ze geen geld hebben, maar omdat ze geen contact hebben met anderen.
Het gaat hem om mensen die honger hebben, geen honger naar voedsel maar honger naar bevestiging.
Het gaat hem om mensen voor wie het enig contact dat ze met anderenhebben bestaat uit het veroordeeld worden, versmaad en geminacht.
Toch blijft God mensen zoeken die deze boodschap, deze andere manier van zien, in de praktijk willen brengen. Een andere manier van kijken, niet gericht op wat groot en succesvol is, maar gericht op wat klein en gekwetst is.
Want het moet niet zo zijn dat de mensen die leven in groot verdriet zich moeten gaan spiegelen aan de mensen die uitbundig lachen. Neen, de lachende mens moet leren troosten.
Het moet niet zo zijn dat de arme streeft naar de rijkdom van de rijken.Neen, de rijke moet leren zien dat hij alleen rijk kan zijn, omdat anderen in armoede leven. En je moet dit niet projecteren op één bepaalde persoon die toevallig in een villa woont.Wij leven in een rijk land, omdat er anderen, in het Zuiden, voor ons arm zijn
Het moet niet zo zijn dat de mens die vechtend ten onder gaat voor een ideaal, zich gaat spiegelen aan de mens die zich zelfgenoegzaam niets aantrekt van het onrecht in de wereld.Maar de zelfgenoegzame man of vrouw zou moeten warm gaan lopen voor hetgeen Jezus ons vandaag vertelt.
Moeten we ook geen oog hebben voor de realiteit van deze week?
Mensen die leed aanbrengen aan anderen, jongeren die een mes trekken, doen dit dikwijls als gevolg van een diepe angst of een zware frustratie.
Een angst die diep in hun binnenste zit en hen bedreigt.
Een angst die de basis wordt voor een haatgevoel.
Ze reageren omdat ze miskend zijn, omdat ze zich uitgesloten weten.
Meestal is de reden van hun actie iets banaal, een sigaret, een MP3 speler.
En dan zegt Jezus: vergeef ook deze mensen., ze beseffen meestal niet wat ze aangericht hebben.
Vergeef toch maar,
Voor de familie, voor de vrienden van het slachtoffer lijkt het een onmogelijke opdracht.
Gelukkig zijn er ouders die sereen reageren en respect afdwingen door hun waardige houding.
Zouden zij iets hebben aan het evangelie van vandaag?
Gelukkig gij die nu weent, je zult vreugde kennen Daar sta ik borg voor.
Vrienden, laat ons zijn zoals Jeremia ons vandaag beschrijft:Geen dorre tak in de woestijn maar een boom aan de rand van de rivier met zijn wortels in het water in het water van het evangelie.
Laat ons iemand zijn die altijd steunt, opgewekt is, vruchtbaar is en voedsel en moed geeft aan hen die het nodig hebben.
Als u het zegt.... - 5de zondag jaar C 2007 - Marc
...als u het zegt....
Vorige zondag zei Cedomir Janevski op TV: Eerst moet de ploeg terug vertrouwen krijgen. Cedomir Janevski is de nieuwe trainer van Club Brugge. Ik excuseer me bij de mensen bij wie het voetbal de keel uitkomt. Ik zal mijn best doen het verder niet over voetbal te hebben, maar over dat vertrouwen, dat wonderen kan doen.
We weten het: vertrouwen doet groeien. Als leerlingen vertrouwen krijgen van hun leraars, zijn hun resultaten beter, dat is bewezen. Dat wij tot veel in staat zijn, als we ons gesteund voelen door het vertrouwen van onze partner, onze collega, onze chef, we hebben het allemaal ondervonden. Dat steuntje in de rug hebben we nodig om onze eigen onzekerheid te overwinnen, en om het vol te houden. Vertrouwen, is iets dat ons gegeven wordt, en dat we dan zelf in ons hebben als kracht om er tegen aan te gaan. We krijgen vertrouwen, en dan hebben we het.
We horen dat vandaag ook in het evangelie. Maar als U het zegt... zegt Petrus, en hij doet waarin hij zelf niet geloofde. En zie: het wonder gebeurt. Vertrouwen doet voetballers scoren, en vissers vangen.
Jezus selecteert vandaag zijn ploeg, en Hij werkt aan hun vertrouwen. En dan geeft Hij hen hun opdracht, hun missie: voortaan zul je mensen vangen. Zij worden gezonden om mensen te boeien, in de ban te krijgen van het evangelie, om hen mee op de weg van Jezus te krijgen.
De evangelieteksten van deze laatste drie zondagen vormen een geheel. Het begon met het optreden van Jezus in de synagoge van Nazareth. Daar maakte Hij duidelijk dat Hij gezonden is om de blijde boodschap te brengen aan de armen. De vorige zondag hoorden we hoe Hij daar tegenwind kreeg, want zijn dorpsgenoten wilden aan Jezus hun voordeel doen, en nu trekt Die met zijn heilsboodschap naar de verstotenen! Vandaag zoekt Jezus wat Hij in Zijn eigen kring niet vindt: bondgenoten, tochtgenoten, die met Hem mee willen trekken en die de armen willen gaan blij maken.
Een moeilijke opdracht. Want armen zijn er veel, en de oorzaken van ellende zijn moeilijk te bestrijden. En de tegenstand tegen het evangelie zal groot zijn. Vertrouwen is dus hard nodig om het vol te houden.
Er is nog een reden, waarom we veel vertrouwen nodig hebben. Die reden ligt bij onszelf. Als we in de spiegel kijken, zien wij een zwakke, onvolmaakte mens. Wij zijn geen briljante middenvelders, of flitsende spitsen. Wij zijn klungelaars, en geen heiligen. Jesaja weet dat: overdonderd door de aanblik van Jahweh beseft hij ik ben een mens met onreine lippen. Hoe zou hij dan een boodschap van goedheid kunnen verkondigen? Petrus kent zichzelf maar al te goed: ga weg van mij, Heer, ik ben een zondig mens. En Lucas, die kent Petrus nog beter. Want Lucas weet hoe het op het einde van het verhaal met Petrus zal gaan: hij verloochent Jezus, hij laat Hem achter, hij zal terug naar Galilea lopen in de hoop zijn gewone leventje te kunnen opnemen, en weer gewone vis te vangen. Als Lucas Petrus laat zeggen: ik ben een zondig mens, dan is dat al een echo vanuit de toekomst.
En Jezus weet dat ook, natuurlijk. Hij weet dat Zijn ploeg vanuit eigen talent geen wonderen kan doen, Hij weet dat wij zwakke onvolmaakte mensen zijn; de zending die Hij ons geeft, daar zijn wij niet tegen opgewassen.
En Hij zegt tegen Petrus, en tegen zijnkornuiten, en tegen ons: wees niet bang. Hij vindt onze zwakheid helemaal geen reden om ons niet op te stellen, integendeel, Hij zegt: voortaan zul je mensen vangen.Voor Hem is dat een evidentie.
Omdat Hij weet dat er meer in het spel is dan die zwakke goedmenende volgelingen van Hem. Jezus vertrouwt ons, omdat Hij vertrouwt op zijn Vader.
God schrijft recht op kromme lijnen. God doet zijn werk door kleine mensen. Zelfs als wij er flagrant naast schieten, penaltys missen, zware fouten maken: Hij blijft ons Zijn vertrouwen geven, zo kunnen wij meer, door Hem, niet uit onszelf.
Dit roepingsverhaal is dus ook een bemoedigend verhaal. Het succes van de Blijde Boodschap hangt gelukkig niet af van onze kleine, zwakke mogelijkheden. Al wat wij moeten inbrengen, is onze bereidheid om Hem te volgen. Al wat Jezus van ons verwacht, is dat we onze netten dan toch nog maar eens uitwerpen, als U het zegt.... Hij zegt tegen ons: wees niet bang....
Wie staat ten dienste? - 3de zondag jaar C 2007 - Gie
3de zondag jaar C 2007 (1 Kor 12, 12-30 en Luc. 4, 14-21) - 20 en 21 januari 2007
Vorige week hadden wij een eerste gebedsviering op zondag en ging het evangelie toevallig over Jezus eerste openbaar optreden. Vandaag mag ik als leek een homilie houden over Jezus allereerste predikatie in de synagoge van Nazaret.
Volgens het verhaal van Lucas brengt Jezus het er helemaal niet slecht van af. De reacties van de Nazareners zijn positief. Alle ogen zijn op Hem gevestigd. Ik zie ze al gniffelend mekaar aanstoten en fluisteren: kijk, dat is toch Jezus, de zoon van Mieke en van Jozef de timmerman.
Jezus leest een tekst uit Jesaja, geschreven in de ballingschap. We weten niet over wie het eigenlijk gaat dat vermeldt Jesaja niet maar Jezus merkt op: hé, dat stukje is op mij van toepassing! Hij herkent zichzelf in het gesprokene en neemt daarom ook spontaan de verklaring, de homilie, voor zijn rekening.
Misschien is dat wel wat een predikant moet doen: niet enkel de inhoud van een lezing vertalen naar de toehoorder van vandaag, maar zo mogelijk ín de tekst inkruipen en zeggen: wat raakt mij hier en waarom? Hoe voel ik mij aangesproken en wat wil ik hierover verder vertellen? Alleen op die mannier zullen de mensen ook door zijn woorden geraakt worden.
Jezus ontdekt dat Hij een taak te vervullen heeft, dat Hij een roeping heeft. Ook ik heb hier een taak, en misschien wel jullie allemaal.
Paulus vertelde ons vorige week in zijn brief aan de Korinthiërs, hoe alle kundigheden, alle taken door mensen opgenomen, eigenlijk gaven zijn van dezelfde Geest, die alles in allen tot stand brengt.
Vandaag gaat Paulus in de eerste lezing verder op dezelfde weg. Wij doen niet alleen alles in dezelfde Geest, wij vormen ook samen één lichaam, één team waarin ieder zijn eigen taak vervult.
Denk gewoon aan deze kerkdienst. Er is niet alleen de voorganger, die wordt bijgestaan door de lector. Maar de koster kwam al een half uurtje eerder om alles klaar te zetten, de lichten en de kaarsen aan te steken, de micros op te zetten, brood en wijn klaar te zetten en de misblaadjes klaar te leggen. De bloemenschikker was gisteren al aan het werk om een aantal bloemstukken te maken. En het parochiesecretariaat zorgde vorige week al voor het kopiëren van de misblaadjes, waarvan de tekst de week dáárvoor al werd samengesteld door één van de liturgiegroepjes. De organist of de muzikant kreeg vorige week al een misblaadje. Die zit al enkele dagen zijn partituren in te studeren. En gisteren werd ook al gezorgd dat vandaag de verwarming aan zou staan. Ook vandaag was er voor enkele mensen nog extra werk aan de winkel: vanmiddag zorgde weer iemand voor de nevendienst en waren weer enkele meisjes aanwezig voor de opvang van de jongste kindjes. Weet je dat bijna al deze mensen nog een apart seintje krijgen van het secretariaat?
Luister eens naar de mededelingen straks. Daar komen weer andere mensen ter sprake in verband met andere activiteiten die door onze gemeenschap gedragen worden: doopsel- en vormselcatechese, ziekenzorg, het voorbereiden van de lichtmisviering of de psalmenavond, door de mazen van het net en noem maar op. En vergeet niet de beurtrol van de mensen die straks na de viering de Lucaszaal, het Klokske of het SAC willen openhouden.
En misschien heb ik de voornaamste groep nog vergeten: dat zijn jullie allemaal! Want wat is een eucharistieviering zonder kerkgangers?
Hoewel de ene groep niet altijd weet wat de andere persoon precies doet of omgekeerd, zijn ze wel allemaal op mekaar ingesteld en van elkaar afhankelijk.
Al die mensen dragen hun steentje bij, leggen hun centje of briefje in de schaal, want koken kost geld.
Ben ik de predikant vergeten? Die heeft vandaag maar een kleine rol te vervullen: gewoon maar even op een rijtje zetten hoeveel mensen er hier, los van elkaar, aan hetzelfde doel werken: een levende gemeenschap in Christus.
Misschien wil ik vandaag alleen de spiegel zijn van Jezus woorden: de Geest van de Heer rust op mij. Hij heeft mij gezonden om aan iedereen de Blijde Boodschap te brengen, aan de kleinsten en de minsten het eerst. En ik ben blij dat ik er lang niet alleen voor sta. Amen.
2de zondag C 2007 (Johannes 2,1-12) - 13 en 14 januari 2007
De feesten zijn voorbij, de recepties waarschijnlijk al allemaal achter de rug en ik hoop dat het goed geweest is voor iedereen.
In het beste geval hebben we de verbondenheid weer kunnen voelen met mensen die we graag hebben, en dat doet deugd.
Maar stel je eens voor dat je op een feest zit en de wijn is op Dat zou toch echt wel een ramp zijn zeker.
Daarover gaat het evangelie van vandaag. Er is een bruiloft en er is geen wijn meer. Maria ziet onmiddellijk dat dit een probleem is en zij is ervan overtuigd dat Jezus hier iets aan zal doen. En dat gebeurt ook, water wordt beste wijn.
En nu hoor ik al mensen denken: Was het maar zo simpel...
Maar wat wil dit verhaal ons eigenlijk vertellen?
Ik wil het evangelie langs drie kanten bekijken:
Om te beginnen kijken we naar de symbolische betekenis van dit evangelie.
Het is zo dat we Jezus niet enkel kennen door zijn woorden, maar ook door wat Hij deed.
Zijn komst en zijn daden werden gezien als tekenen van een nieuwe tijd.
En één van die tekenen was de bruiloft van Kana. Hierin wordt duidelijk gemaakt dat het Uur van de nieuwe tijd gekomen is. Het is een tijd van onstuitbare vreugde en feest. De innige verhouding tussen God en zijn volk Israël wordt in veel bijbelverhalen gesymboliseerd met het beeld van een bruiloftsfeest. Gelovige joden zijn overtuigd dat hun volk en eens alle mensen door God geroepen worden om hun samenleving tot een blijvend bruiloftsfeest te maken.
We kunnen het verhaal ook bekijken, los van die symboliek:
Jezus staat er volledig achter dat er gefeest wordt. Er mag gedronken worden, er mag gelachen worden. Jezus was op die bruiloft en vierde mee, feestte mee en was mee gelukkig met die jonge mensen die die dag trouwden. Jezus geniet mee, maar is er niet aan gebonden. Hij maakt niets tot zijn bezit en wordt van niets afhankelijk.
Ja, Jezus is er in alle omstandigheden. Niet alleen als we in nood zijn, maar ook als het goed gaat met ons. Jezus is veel meer dan een hulplijn. Hij lijdt niet alleen samen met ons, maar lacht ook samen met ons. Het is dus niet de bedoeling dat we als doodernstige zeurpieten, maar wel als feestende, lachende, optimistische, blije, gelukkige christenmensen door het leven zouden gaan. Gewoon in gehele vrijheid, zonder dat we afhankelijk worden van wat of wie dan ook.
En de derde manier waarop we het evangelie kunnen benaderen, is de volgende:
we kunnen even stilstaan bij het feit dat de wijn soms kan opgeraken.
In elk samenzijn gaat het soms goed, soms minder goed. Het gebeurt dat de vreugde kan verwateren, dat de liefde kan verwateren. De wijn geraakt op, de verbondenheid vermindert, de energie om voor elkaar te kiezen, zwakt af.
We voelen ons soms als lege vaten, de spirit is er uit, de kracht is zoek.
Op zon momenten is het belangrijk dat we terug naar de essentie komen. Dat we terug komen bij wie we zijn, bij wat er in ons aan capaciteiten en mogelijkheden aanwezig is en waar we terug bij onze kracht kunnen komen.
En zo belanden we in de eerste lezing. We hebben gehoord dat het de Geest is die aan elke mens gaven heeft gegeven. De een krijgt vooral wijsheid, de ander kennis en nog een ander geloof. Sommigen hebben de gave om mensen bij te staan bij ziekte, anderen kunnen dan weer andere dingen.Zo zijn we allemaal verschillend, maar hebben we allemaal een schat van capaciteiten in ons. We hebben ze gekregen van die één en dezelfde Geest, van die één en dezelfde God.
Als wij dan vanuit onze diepe ik, vanuit wie we in wezen zijn, terug verbinding kunnen maken naar de ander dan wordt water wijn.
Als we weer zin krijgen in het leven, in het werken aan onszelf, in het werken samen met anderen aan een betere wereld dan wordt water wijn.
Als we de verbondenheid met mensen weer kunnen voelen, als we weer kunnen kiezen voor elkaar dan wordt water wijn.
Als we ons kunnen openstellen voor Jezus, voor God, dan kunnen we opgetild worden, dan kan onze leegte gevuld worden met spirit en energie, dan wordt water wijn.
Laten we verder op weg gaan en zien of er water is dat we in wijn kunnen veranderen, zo kan iets wat klein is, uitgroeien tot een feest.
Driekoningen - 6 en 7 januari 2007 - Cyclus C - Jan
Het verhaal over de wijzen uit het Oosten zit vol symboliek. De ster, de zoektocht, de geschenken van de wijzen en natuurlijk de wijzen zelf hebben de religieuze fantasie gevoed.
Van de wijzen heeft de verbeelding koningen gemaakt, dit onder inspiratie van de profetie van Jesaja die spreekt over de koningen die afkomen op het licht van de dageraad over Jeruzalem. Dit laatste roept het symbool van de ster op.
De wijzen kunnen moeilijk koningen geweest zijn, want je kunt je niet voorstellen dat koningen op de knieën gaan zitten voor de koning van een vreemd volk. Koningen knielen trouwens niet.
Het zijn enkel wijzen die knielen.
Men heeft de koningen een andere huidskleur gegeven. Blank, geel en zwart. Dit is Europa, Azië en Afrika. Hiermee raakt men een van de sterkste punten uit het verhaal. Het waren vreemdelingen, heidenen, die aan de joodse notabelen bekend hebben gemaakt dat de beloofde Messias, hun redder, geboren was. Dit symbool geeft christenen vandaag nog altijd te denken.
Maar laten we het vandaag ook eens hebben over de symboliek van de geschenken van de wijzen. Onze geschenken onder de kerstboom hebben hun bestemming al bereikt, ik heb al veel kerstbomen op straat zien liggen, de nieuwjaarsgeschenken zijn ook al uitgewisseld. Misschien is het nooit te laat om mensen een teken te geven waarin we uitdrukken hoeveel ze ons waard zijn.
In elk geval hebben de wijzen het kostbaarste te voorschijn gehaald om aan het kind te geven.
Ze gaven goud. Want met goud te geven bedoelden ze: je mag je eigen waarde ontdekken, je kostbaarheid en je rijkdom.
Ze gaven mirre. Mirre is een welriekend gomhars dat onder meer gebruikt werd als remedie tegen veel infectieziekten. Mirre aan iemand geven betekent zoveel als zeggen: moge je leven bewaard blijven voor pijn, ziekte en lijden.
Ze gaven wierook. Dit was een geschenk dat zegt: dat je leven een lieflijke geur mag zijn, een vreugde voor allen die met jou te maken krijgen.
De wijzen werden ook koningen genoemd omwille van die geschenken die ze meedroegen. Ze hebben een aantal mensen de ogen doen openen
De hogepriesters en de schriftgeleerden hebben zich verkeken. Ze zochten ook naar de Messias, naar hun verlosser, maar ze bleven zitten waar ze zaten. Honderden, duizenden jaren lang hebben ze naar de Messias uitgezien, en als hij dan uiteindelijk gekomen is, zien ze hem niet. Kijk maar naar het evangelie van vandaag. Haarfijn weten de farizeeërs aan Herodus uit te leggen dat de Messias inderdaad in Bethlehem zal geboren worden. Wanneer drie vreemdelingen hun erop attent maken, dat het ogenblik wel eens zou kunnen aangebroken zijn, reageren ze niet. Of ze geloofden hen niet
Ongelovig zijn ze zeker niet, de notabelen, de schriftgeleerden, integendeel, het zijn beslist oprechte gelovige, zelfs diepgelovige mensen.
Maar misschien waren ze wel zo diepgelovig dat hun geloof vastgeroest is, dat het geen geloof meer is, maar dat het een zekerheid geworden is waaraan niets kan en mag veranderen. Dus zijn ze tegen alles wat nieuw is omdat het die veilige zekerheid zou kunnen verstoren. Ze zijn bang om in beweging te komen, bang voor het nieuwe dat God met de mens voor heeft
Vrienden, laten wij ons nu in het begin van dit nieuwe jaar toch maar bezinnen. Laat ons toch maar zorgen dat wij de ster wel zien, dat we geloven in het verhaal van het kind, dat we zijn zoals de herders: eerlijke bekommerde mensen die door de geboorte van het kind beroerd waren. Dat we zijn zoals de wijzen: bezadigde mensen die geloven dat dit kind God is en het daarom de mooiste geschenken willen geven.
Hopelijk komen we veel wijzen tegen in ons leven, en kunnen we zien wat hun daden zijn en willen we horen wat ze ons te vertellen hebben en welke signalen ze ons geven..
Ik denk dat het tijd is dat we het nog eens over iets nieuws hebben in deze homilie.
Het is nodig is dat we regelmatig iets vernieuwend doen in de kerk.
Denk aan het projectkerkvernieuwing dat nu Kiezel heet. Maar hierover kun je meer lezen in het parochieblad.
Wij willen echter nog iets anders lanceren.
Graag zouden wij met de preekploeg een forum opstarten, een uitlaatklep langs waar we ideeën of commentaar rond onze preken willen uitlokken.
Weet je wat een weblog is? Dit is een soort dagboek dat je kunt vergelijken met een website.Een adres op het internet waarop je eenvoudig teksten kunt lezen en waarop je ook kan reageren.
We zetten elk weekend de tekst van de preek op deze weblog. Vanaf zondagavond kun je de tekst herlezen en mag je zelfs reageren. Iedereen kan de reacties lezen en ook hierop reageren.Indien nodig kunnen wij ook antwoorden op vragen. Met de preekploeg komen wij nog steeds samen met Deo Rademakers, onze vorige pastoor. Deo zal ons ook wel helpen als het wat moeilijk wordt of als de wij geen antwoord kennen op de gestelde vragen.
We willen ook, uiteraard, voor de mensen die geen internet hebben, de tekst afdrukken en op een simpele vraag, na de viering uitdelen.
Deze mensen kunnen dan steeds hun reacties bezorgen via het parochiesecretariaat.
Het adres van de website vindt u in het parochieblad en vanaf volgende week in de tekstblaadjes.
WWW.PREKEN.BLOGGEN.BE
Iedereen in de wereld kan op deze site zelfs als je op vakantie bent of op bezoek bij uw kinderen kun je even naar de site surfen en zien wat er gezegd werd.Het reageren, of vragen stellen en hierop terug reageren, maakt onze kerk wat meer levendig. Misschien heb je een goede reactie of een ervaring op een lezing die deze lezing terug boeiend kan maken.
Wees wijs en reageer op dit aanbod Het is een moderne manier om van gedachten te wisselen. Het kan verrijkend zijn voor ons allemaal.
Al jaren bestaat in de parochie een preekploeg. Ze bestaat uit (momenteel) zes mensen die elk weekend de homilie verzorgen in de vier vieringen. Het gaat hier wel degelijk om een ploeg en niet om enkele individuen. Elke maand komen wij met de groep samen en worden een viertal homilies voorbereid. We lezen de voorgeschreven lezingen en proberen ze samen uit te diepen en tips te geven aan de predikant van dienst. Hij of zij schrijft nadien de homilie uit en zal ze ook verwoorden in elke viering. Bij de voorbereidende bijeenkomsten is ook onze voormalige pastoor Deo Rademakers aanwezig en hij is een onschatbare hulp en steun voor de (inderdaad) leken. De mensen die momenteel deel uitmaken van de preekploeg zijn Ria, Martine, Jan, Gie, Fred en Marc. Zij zijn bereid elke week hun homilies op deze blog te plaatsen en staan dus open voor vragen en opmerkingen.
In de woestijn - Eerste zondag vasten C 2007 - Ria
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Over drie profeten - 4de zondag jaar C 2007 - Fred
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
In een eucharistie-viering volgt na het evangelie meestal een preek of homilie. In onze parochie bestaat hiervoor (al jaren) een preekploeg. Ze bestaat uit een zestal mensen die, na onderlinge afspraak, geregeld een "preekbeurt" verzorgen. Momenteel zijn dat Ria, Hilda, Marc, Jan, Gie en Fred. Pastoor Herman maakt uiteraard ook deel uit van de preekploeg en komt zelf ook meermaals aan de beurt. De bedoeling van een homilie is niet een universele waarheid te verkondigen die iedereen verplicht moet geloven en zeker niet de mensen terecht te wijzen. In een homilie willen wij de lezingen uit de bijbel een beetje verduidelijken en trachten wij ze in verband te brengen met de actualiteit van vandaag. Dat is niet altijd even simpel en daarom proberen wij elkaar te helpen. Elke maand komen wij samen om de lezingen uit de bijbel te bespreken en elkaar te inspireren bij het opstellen van de preek. In deze blog publiceren wij niet alleen onze homilies, maar staan wij ook open voor uw reacties.
