2^de zondag C 2007 (Johannes 2,1-12)  - 13 en 14 januari 2007xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De feesten zijn voorbij, de recepties waarschijnlijk al allemaal achter de rug en ik hoop dat het goed geweest is voor iedereen.

In het beste geval hebben we de verbondenheid weer kunnen voelen met mensen die we graag hebben, en dat doet deugd.

Maar stel je eens voor dat je op een feest zit en de wijn is op… Dat zou toch echt wel een ramp zijn zeker.

Daarover gaat het evangelie van vandaag. Er is een bruiloft en er is geen wijn meer. Maria ziet onmiddellijk dat dit een probleem is en zij is ervan overtuigd dat Jezus hier iets aan zal doen. En dat gebeurt ook, water wordt beste wijn.

En nu hoor ik al mensen denken: ‘Was het maar zo simpel...’

Maar wat wil dit verhaal ons eigenlijk vertellen?

Ik wil het evangelie langs drie kanten bekijken:

Om te beginnen kijken we naar de symbolische betekenis van dit evangelie.

Het is zo dat we Jezus niet enkel kennen door zijn woorden, maar ook door wat Hij deed.

Zijn komst en zijn daden werden gezien als tekenen van een nieuwe tijd.

En één van die tekenen was de bruiloft van Kana. Hierin wordt duidelijk gemaakt dat het Uur van de nieuwe tijd gekomen is. Het is een tijd van onstuitbare vreugde en feest. De innige verhouding tussen God en zijn volk Israël wordt in veel bijbelverhalen gesymboliseerd met het beeld van een bruiloftsfeest. Gelovige joden zijn overtuigd dat hun volk – en eens alle mensen – door God geroepen worden om hun samenleving tot een blijvend bruiloftsfeest te maken.

We kunnen het verhaal ook bekijken, los van die symboliek:

Jezus staat er volledig achter dat er gefeest wordt. Er mag gedronken worden, er mag gelachen worden. Jezus was op die bruiloft en vierde mee, feestte mee en was mee gelukkig met die jonge mensen die die dag trouwden. Jezus geniet mee, maar is er niet aan gebonden. Hij maakt niets tot zijn bezit en wordt van niets afhankelijk.

Ja, Jezus is er in alle omstandigheden. Niet alleen als we in nood zijn, maar ook als het goed gaat met ons. Jezus is veel meer dan een hulplijn. Hij lijdt niet alleen samen met ons, maar lacht ook samen met ons. Het is dus niet de bedoeling dat we als doodernstige zeurpieten, maar wel als feestende, lachende, optimistische, blije, gelukkige christenmensen door het leven zouden gaan. Gewoon in gehele vrijheid, zonder dat we afhankelijk worden van wat of wie dan ook.

En de derde manier waarop we het evangelie kunnen benaderen, is de volgende:

we kunnen even stilstaan bij het feit dat de ‘wijn’ soms kan opgeraken.

In elk samenzijn gaat het soms goed, soms minder goed. Het gebeurt dat de vreugde kan verwateren, dat de liefde kan verwateren. De wijn geraakt op, de verbondenheid vermindert, de energie om voor elkaar te kiezen, zwakt af.

We voelen ons soms als lege vaten, de spirit is er uit, de kracht is zoek.

Op zo’n momenten is het belangrijk dat we terug naar de essentie komen. Dat we terug komen bij wie we zijn, bij wat er in ons aan capaciteiten en mogelijkheden aanwezig is en waar we terug bij onze kracht kunnen komen.

En zo belanden we in de eerste lezing. We hebben gehoord dat het de Geest is die aan elke mens gaven heeft gegeven. De een krijgt vooral wijsheid, de ander kennis en nog een ander geloof. Sommigen hebben de gave om mensen bij te staan bij ziekte, anderen kunnen dan weer andere dingen.  Zo zijn we allemaal verschillend, maar hebben we allemaal een schat van capaciteiten in ons. We hebben ze gekregen van die één en dezelfde Geest, van die één en dezelfde God.

Als wij dan vanuit onze diepe ik, vanuit wie we in wezen zijn, terug verbinding kunnen maken naar de ander… dan wordt water wijn.

Als we weer zin krijgen in het leven, in het werken aan onszelf, in het werken samen met anderen aan een betere wereld… dan wordt water wijn.

Als we de verbondenheid met mensen weer kunnen voelen, als we weer kunnen kiezen voor elkaar… dan wordt water wijn.

Als we ons kunnen openstellen voor Jezus, voor God, dan kunnen we opgetild worden, dan kan onze leegte gevuld worden met spirit en energie, … dan wordt water wijn.

Laten we verder op weg gaan en zien of er water is dat we in wijn kunnen veranderen, zo kan iets wat klein is, uitgroeien tot een feest.