6de zondag jaar C 2007 (Lucas 6, 17.20-26) - 10 en 11 februari 2007

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

De wereld met alles wat we gewend zijn wordt op zijn kop gezet. Mensen die armoede lijden en verdrietig zijn,

die honger hebben, mensen die buitengesloten worden en door het slijk gehaald,

precies die mensen worden gelukgewenst.

Tegen rijke mensen wordt gezegd: wee jullie die rijk zijn, die lachen en niet weten wat honger is.

Het zal jullie slecht vergaan. Zo staat het in het evangelie van vandaag.

Hoe moeten we dat verstaan?

Lucas vertelt dat Jezus die nacht in eenzaamheid op een bergtop gebeden had.

Bij het afdalen, samen met de twaalf leerlingen die hij had gekozen, zag hij in de vlakte voor zich een grote menigte. Ze droegen de gevolgen van de Romeinse verovering en van de grote slachtingen in de streek rond Nazaret,

Magdala en Kafarnaüm.

En door de belastingsmaatregelen van Herodes werden ze nog steeds uitgebuit.

Ze waren gekomen om Jezus te zien en te horen.  Ze hadden een tomeloze wil om te overleven. Ze hadden een onverwoestbare hoop op een rechtvaardig en vredig

bestaan.

In dit Lucas-evangelie spreek Jezus niet van op een berg

Hij daalt af in de vlakte en spreekt tot de mensen op ooghoogte, als gelijke.

Hij spreekt hen rechtstreeks aan   Hij zegt woorden die ons nu nog steeds beroeren.:

Gelukkig jij

die vandaag arm bent:

de wereld van God is voor jou.

Daarom ben ik hier.

Gelukkig jij die nu honger lijdt:

je zult volop te eten hebben.

Daarvoor kan je op Mij rekenen

Gelukkig jij die nu weent:

je zult vreugde kennen.

Daar sta ik borg voor.

Prijs je maar gelukkig als de mensen je haten

en je uitsluiten omwille van Mij.

Ik laat jou niet vallen.

Zo sprak Jezus tweeduizend jaar geleden,

en zijn woord was niet vrijblijvend.

Hij deed wat hij zei!

Vandaag is dit woord grondwet van elke christen.

Wie dit zegt, weet wat hem te doen staat.

Vrienden, Het gaat Jezus om mensen die arm zijn, niet direct omdat ze geen geld hebben, maar omdat ze geen contact hebben met anderen.

Het gaat hem om mensen die honger hebben, geen honger naar voedsel maar honger naar bevestiging.

Het gaat hem om mensen voor wie het enig contact dat ze met anderen  hebben bestaat uit het veroordeeld worden, versmaad en geminacht.

Toch blijft God mensen zoeken die deze boodschap, deze andere manier van zien, in de praktijk willen brengen. Een andere manier van kijken, niet gericht op wat groot en succesvol is, maar gericht op wat klein en gekwetst is.

Want het moet niet zo zijn dat de mensen die leven in groot verdriet zich moeten gaan spiegelen aan de mensen die uitbundig lachen. Neen, de lachende mens moet leren troosten.

Het moet niet zo zijn dat de arme streeft naar de rijkdom van de rijken.  Neen, de rijke moet leren zien dat hij alleen rijk kan zijn, omdat anderen in armoede leven. En je moet dit niet projecteren op één bepaalde persoon die toevallig in een villa woont.  Wij leven in een rijk land, omdat er anderen, in het Zuiden, voor ons arm zijn…

Het moet niet zo zijn dat de mens die vechtend ten onder gaat voor een ideaal, zich gaat spiegelen aan de mens die zich zelfgenoegzaam niets aantrekt van het onrecht in de wereld.  Maar de zelfgenoegzame man of vrouw zou moeten warm gaan lopen voor hetgeen Jezus ons vandaag vertelt.

Moeten we ook geen oog hebben voor de realiteit van deze week?

Mensen die leed aanbrengen aan anderen, jongeren die een mes trekken, doen dit dikwijls als gevolg van een diepe angst of een zware frustratie.

Een angst die diep in hun binnenste zit en hen bedreigt.

Een angst die de basis wordt voor een haatgevoel.

Ze reageren omdat ze miskend zijn, omdat ze zich uitgesloten weten.

Meestal is de reden van hun actie iets banaal, een sigaret, een MP3 speler.

En dan zegt Jezus: vergeef ook deze mensen., ze beseffen meestal niet wat ze aangericht hebben.

Vergeef toch maar,

Voor de familie, voor de vrienden van het slachtoffer lijkt het een onmogelijke opdracht.

Gelukkig zijn er ouders die sereen reageren en respect afdwingen door hun waardige houding.

Zouden zij iets hebben aan het evangelie van vandaag?

Gelukkig gij die nu weent, je zult vreugde kennen…Daar sta ik borg voor.

Vrienden, laat ons zijn zoals Jeremia ons vandaag beschrijft:  “Geen dorre tak in de woestijn” maar “een boom aan de rand van de rivier met zijn wortels in het water” in het water van het evangelie. 

Laat ons iemand zijn die altijd steunt, opgewekt is, vruchtbaar is en voedsel en moed geeft aan hen die het nodig hebben.