Lieve mensen,
Gisteren genoten onze catechesebegeleiders, samen met 16 communicantjes, hun families en medeparochianen, hier,
van een feestelijke eerste communieviering!
“Hand in hand met Jezus” was hun thema!
En vanmorgen meldden men dat onze zo pas gekozen Paus Leo XIV aangesteld wordt als bisschop van Rome en als onze nieuwe Paus voor de christenen over heel de wereld… met een St Pietersplein vol duizenden gelovigen!
Kan het mooier klinken dit weekend in onze kerk, wanneer wij als volwassenen, voor de tweede zondag op rij, luisteren naar het enthousiaste werk van Paulus en Barnabas, die rondtrokken van Lystra tot Antiochië om Jezus’ boodschap te verkondigen!
Door hun succes stelden ze ‘de oudste’ aan, gedragen door de gelovigen, om verantwoordelijkheid op te nemen in de nieuwe gemeenschappen.
De oudste betekent in het Grieks ‘presbyter’ waarin we het woord ‘priester’ meteen herkennen.
Dat werk gaat nog steeds voort!
Hier in onze parochie waren het onze enthousiaste catechisten die Jezus’ boodschap uitdroegen.
En we hoorden hoe de kinderen hand in hand met Jezus leerden; hoe belangrijk het is, te kunnen liefhebben en danken, te kunnen verdragen en vergeven…
Dan hebben we wat houvast voor moeilijke momenten!
In het evangelie horen we vandaag een stukje uit de afscheidsrede van Jezus bij zijn laatste avondmaal met z’n vrienden!
De eerste moeilijke zinnen geschreven door Johannes, willen ons zeggen hoe Jezus’ leerlingen “God ’s werk”
herkende in hun Vriend Jezus.
Hoe zij God aan ’t werk gezien hebben in hun Jezus!
Hun Jezus die zich ook regelmatig terugtrok om met Zijn Vader,
Zijn Abba, te spreken, te oeverleggen…
En na die moeilijke zinnen lezen we, of hoorden we Jezus’ verdere afscheidsrede tijdens Zijn laatste avondmaal.
Wetend dat hij zijn leerlingen zou verlaten, zou achterlaten.
“Nog maar kort zal Ik bij jullie zijn”, zei Hij…
En tegelijk wist en voelde Hij ook,
hoe Zijn leerlingen Hem zullen missen.
Hij wil hen niet zomaar overlaten aan eenzaamheid.
Hij wil hen voorbereiden.
En leert hen de overgang maken van Zijn lichamelijke aanwezigheid naar het geloof in zijn onzichtbare aanwezigheid.
Onzichtbare aanwezigheid in de afwezigheid, wil Jezus zijn leerlingen laten aanvoelen, meegeven en leren.
Met schroom spreek ik deze woorden uit in ’n gedachtenisviering als vandaag.
Want men moet het zelf eerst meemaken om te weten wat “het alleen komen te staan” doet met ’n mens…
En toch…. durf ik met schroom denken, dat zij die al langer hun geliefden moeten missen, hiervan iets herkennen…
In deze eerste weken na Pasen, gaat het ook over rouwen… waarop Jezus zijn vrienden wou voorbereiden.
En Hij zegt ook nu nog aan ons:
“In geloof Mij aanwezig weten in M’n afwezigheid, is de basis van ons christen zijn tot aan onze dood!”
Mij, toch onzichtbaar aanwezig weten, is de bron om in Mijn voetsporen verder te durven gaan en te gaan…
Dienstbaar zijn, zoals ik jullie met de voetwassing net heb voorgedaan…
Attent aanwezig zijn om te horen of te zien wat de mens naast je of voor je nodig heeft, heb Ik jullie voorgedaan… doe ook zo… zegt Hij ons.
Het kwaad, het verraad en de dood
kunnen maar overwonnen worden
als je M’n nieuw gebod of aanbeveling verstaat!
”Heb elkander lief, zoals Ik jullie heb liefgehad!”
Lieve mensen, dat we allen leren omgaan met verlies,
wens ik ons allemaal.
En dat we midden het verlies mensen ontmoeten
die in ’t voetspoor van Jezus gaan…
dat we attente liefdevolle mensen om ons heen hebben,
waarin we die goddelijke Kracht vinden om door te gaan…
dat wens ik ons allemaal.
Bronnen: Marc T, missaal voor zon- en feestdagen
