Jezus ging naar de hogepreisters en de oudsten. Zij waren een beetje de bazen, de hoge pieten van de groep. En Jezus daagt hen een beetje uit. Hij zegt jullie die alles weten, wat denken jullie van het volgende...en laat hen nadenken. Maar het gaat niet om hun antwoord, Jezus laat dat in het midden. Hij wil de hogepriesters en de oudsten vooral doen nadenken, letterlijk aan het denken zetten.
Jezus zegt iets heel opmerkelijks: het zijn de tollenaars, de mensen aan de grond, de mensen aan de basis die dichter bij God komen te staan. Omdat zij geloof hechtten aan Johannes en zijn boodschap.
Er zit daar wel een rebels kantje in in Jezus. Die hoge pieten hebben niet altijd gelijk, ook al denken ze vaak dat ze wel gelijk hebben. De mensen aan de basis, het voetvolk, de mensen van alledag hebben ook wel wat te zeggen. Zij kunnen ook wel eens de waarheid in pacht hebben. Zij hebben ook een andere kijk op de wereld en dat kan ook best interessant zijn. Dat voetvolk staat blijkbaar wel open voor datgene wat Johannes te vertellen heeft, meer nog ze hechten geloof aan zijn boodschap.
Terwijl de hogepriesters er maar weinig van moeten afweten. Het is ook een nieuw verhaal dat Johannes hen weet te vertellen, het is anders dan wat er voorheen verteld werd. En de tollenaars en al degene die aan de basis leeft lijkt het te smaken en de onderschrijven. Bijna alsof Jezus lijkt te zeggen, nieuwe ideeën, vernieuwing vindt sneller aanhang en kan ook beter groeien van onderuit.
Als we nu eens kijken naar de parabel van de vader en zijn twee zonen, wordt op de vraag van de vader om in de wijngaard te werken twee antwoorden gegeven. Ofwel zeg je ja en bedoel je nee ofwel herpak je jezelf. Bij ons thuis zeggen ze: het is niet de manier waarop ge valt, maar de manier waarop ge rechtkomt dat maakt tot wie ge zijt. Ge hebt altijd de kans om u te herpakken en het goede te doen. Dat sluit misschien wel aan bij de parabel van vandaag.
Een paar weken terug op Jambo had ik een gesprek met een gast die wat gefrustreerd rondliep. Hij zou graag afkicken van de drank en wil daarvoor opgenomen worden. Maar de plaatsen zijn beperkt en het sleept allemaal langer aan dan hij had verwacht door een administratieve rompslomp en dat frustreert hem. Het speelde in zijn hoofd om een paar rake klappen uit te delen aan de mensen van de ontwenning aan zijn ex-vriendin die hem opnieuw aan het drinken heeft gezet.
Enfin hij zou het nog druk krijgen. Ik zat naast hem op de grond terwijl hij dit alles vertelde en zei hem dat hij op Jambo niet zo snel iemand in elkaar zou slaan. Waarom zou hij dat dan op een ander gaan doen? Hij antwoordde dat het op Jambo anders is en dat hij naar hier kwam omdat hij zijn kwaadheid kwijt kon op een andere manier.
Het doet mij denken aan een oud gezegd van Paul Bailey: Het meest effectieve kalmeermiddel zijn een paar vriendelijke woorden.
Misschien zijn die paar vriendelijke woorden de boodschap van Johannes in de parabel waar Jezus naar verwijst. Misschien moeten we het allemaal niet zo ver zoeken en misschien zit het wel allemaal in de basis.
Gek dat ze dat 2000 jaar geleden al wisten.
