33ste zondag door het jaar C 2007 - 17 en 18 november 2007

Hebt u dit ook dat je op reis steeds de mooiste kerken wil bezoeken?
Of als je in onze kathedraal rond loopt zie en ervaar je de stevigheid, de schoonheid, de uitstraling.   Zelf deze “stormachtige” tijden overleeft onze kathedraal zonder een enkele zucht.
Met een zelfde gevoel zit Jezus  in de nabijheid van de tempel met zijn vrienden.
‘Kijk eens wat een prachtige tempel’, zeggen de leerlingen tegen Jezus. ‘Wat een kostbaarheden en wat een kunst!’
De tempel was het trotse bouwwerk dat de hele joodse identiteit uitdrukte in een tijd van onderdrukking.
Maar Jezus ziet méér. Hoelang zal dit prachtige gebouw blijven bestaan? Ze zullen hem afbreken.   Kent alles dan een einde?
Lucas herinnerde het zich maar al te goed. Amper 50 jaar later, als hij zijn verhaal doet, ligt de tempel in puin, met de grond gelijk gemaakt door de Romeinen. Alleen het zuidelijk fundament dat was opgetrokken om het plein bergafwaarts groter te maken, stond er nog. Daar klagen joden nog dagelijks om de teloorgang.
Alles is vergankelijk. Je merkt het aan je eigen lichaam. Je hoeft maar één keer ernstig ziek te zijn geweest om dat te weten. Het leven is eindig. Is dat eigenlijk iets om bang van te worden?
Ja, natuurlijk zijn we er allemaal bang voor: de ene al meer dan de andere. Daarom praten we er ook niet zo gemakkelijk over.
In de eerste lezing praat de profeet Maleachi er wel over. Bekijk je eigen leven. Wat maak je ervan? Wat is je leven waard? Wat betekent jouw leven voor anderen?
Waarom vallen in deze herfsttijd
de bruingekleurde bladeren van de bomen?
Niet alleen omdat zij uitgeleefd zijn…
Maar ook omdat de nieuwe botten
reeds aan het duwen zijn om plaats te krijgen.

Wij, christenen, wij zien niet alleen de vallende bladeren.
Vol vreugde zien wij ook de nieuwe scheuten
die onder de schors aanwezig zijn…
Ook al kan je ze van buiten nog niet zien.
Wij, christenen, hebben vertrouwen in de toekomst,
welke die ook zal zijn.

Hoe reageren wij als in ons leven
de bladeren van de bomen vallen?
Hoe reageren wij als wij zelf midden in een crisis zitten?
Jezus zegt tot ons:
“Heb vertrouwen en blijf standvastig.”

Zo is er, in onze wereld, toch geen plaats voor doemdenkers.  Vroeger hadden wij bijna elke zondag de getuigen van Jehowa aan de deur die kwamen oproepen om mee aan te sluiten.   Slechts 144.000 zouden gered worden.
Tientallen keren heeft men aangekondigd dat de wereld weeral eens zou vergaan.  Ik denk nu dat het niet voor morgen is.

Een mens houdt van zekerheden, van burchten waar men kan schuilen en waar men beschermd is tegen die soms vreselijke buitenwereld.
Zo zijn er in onze vaderlandse geschiedenis heel veel mensen geweest die gedacht hebben dat de Kerk onverwoestbaar was in Vlaanderen.
Ze hebben, vaak met heel veel pijn, moeten zien hoe dit niet waar leek te zijn.
Je leest dan: de grote verhalen slaan niet meer aan ... Want niet alleen de Kerk ook het socialisme en het communisme weten dat ze niet onmisbaar zijn ...
Is het waar dat de grote verhalen verwoest zijn?
Volgens mij niet, het is volgens mij zelfs niet waar dat ze niet meer aanslaan. Ondanks vervolgingen, beeldenstorm, scheuringen, ... wordt het evangelie vandaag nog altijd verkondigd.

En ja, laat ons het maar toegeven, het aantal aanwezigen daalt in de vieringen. 
En dan valt dit hier nog mee.
In sommige monumentale kerken in de stad zitten nog een paar tientallen mensen in de mis.  En de gemiddelde leeftijd van de aanwezigen ligt tamelijk hoog. En toch stort de tempel niet in…

Vorige week zaten we, op een avond, in deze kerk met 65 mensen te kijken wat er met dit gebouw nog kan gebeuren.  Indrukwekkend welke mogelijkheden er zo allemaal zouden kunnen.
Het is de bedoeling om de drempel zo laag mogelijk te leggen zodat iedereen, jong en oud, blanke of kleurling, rijk of arm, katholiek of protestant… gemakkelijk naar binnen kan komen.

Het is de bedoeling om de geweldig grote ruimte meer polyvalent te gebruiken voor allerhande gelegenheden.  Liefst gelegenheden die de spiritualiteit kunnen aanwakkeren. 
Meestal kan zo iets door kunst te presenteren.  Kunst onder de vorm van muziek of kunst onder de vorm van beelden of schilderijen.

Er leeft een hoop om zo deze ruimte meer eigentijds te maken.  Ook meer praktisch te gebruiken.  Zo hopen we mensen, die vroeger wel kwamen,  terug uit te nodigen.  Zo alleen kan er terug een kern gevormd worden die groeit in plaats van krimpt.

En als die kern er dan is zal het gemakkelijker zijn om met meer mensen samen te vieren of ons in te zetten voor allerlei goede zaken of een verenigingsleven uit te bouwen.  Zonder kern kan dit niet.
Vrienden, als we niets doen wordt dit gebouw snel onbruikbaar en zal het veel leeg staan.  Laten we de discussie hier rond maar goed zijn gang gaan.  Reageer maar op onze website of schrijf naar het secretariaat.  We hebben uw mening ook nodig.
Laat ons deze tempel terug opbouwen.  Het zal langer als 3 dagen duren maar opbouwen is dan ook veel moeilijker dan afbreken.

Beste mensen, na wat opzoekwerk vond ik enkele teksten die ik hier louter informatief even in deze reactie zet, enerzijds een stukje Evangelie en anderzijds een beschouwing hierover, de teksten spreken voor zich zoals het ook hoort met het Evangelie nog steeds brandend actueel.

Uit het Evangelie van Lucas 19,45-48

Jezus optreden in de tempel

[45] Hij ging de tempel binnen en begon de kooplui te verjagen.

[46] Hij zei tegen hen: Er staat geschreven: Mijn huis zal een huis van gebed zijn, maar u hebt er een rovershol van gemaakt.

[47] Dagelijks* gaf Hij in de tempel onderricht. De hogepriesters* en de schriftgeleerden wilden Hem uit de weg ruimen, evenals de leiders van het volk.

[48] Maar ze vonden niets wat ze konden doen, want heel het volk hing aan zijn lippen.

Ook nog gevonden:

Meester Eckhart (rond 1260-1327), dominicaans theoloog

De handelaren in de tempel

Verwijder dat van hier! zei Jezus tegen de handelaren (Joh 2,16).

Het zijn de kooplieden van de Tempel, die door zich af te houden van de grootste zonden, graag goede mensen zouden willen zijn, zij doen goede werken, maar opdat onze Heer hun iets anders in ruil zal geven. Maar het is een fout om te proberen handel te drijven. Want zelfs als ze alles gaven wat ze omzetten en alles wat ze hebben, zelfs als ze alles opofferden voor God, dan nog zou de Heer niet gehouden zijn om hen wat dan ook te geven of te doen, tenminste als Hij het niet 'om niet' wil, uit eigen wil. Wat ze zijn, zijn ze door God; wat ze hebben, hebben ze van God, en niet van zichzelf

Hoe zouden ze overigens handelen uit eigen initiatief als Christus

ons zegt: Zonder Mij kunnen jullie niets (Joh 15,5); dat is volledig

dwaas-zijn, als men zo handel wil drijven met Jezus, dan betekent dat niets van de waarheid weten. Daarom jaagt de Heer de handelaren uit de Tempel.

Het licht en de duisternis kunnen niet samen wonen; welnu God is licht, Hij is waarheid en licht in Zichzelf. Wanneer Hij dus zijn Tempel binnenkomt, jaagt Hij de onwetendheid weg; de Waarheid verdraagt geen koopmansgeest.

Want God zoekt niet zijn eigen goed; in alles is Hij onthecht en

vrij, Hij doet alles uit ware liefde. En zo doet ook de mens die verenigd

is met God; hij is ook onthecht en vrij in al zijn handelingen door de

genade van Christus; hij doet ze slechts voor de eer van God en niet voor zijn eigen welzijn of liever- hij vervult ze in Hem.

Als je dus helemaal vrij wilt zijn van geestelijk winstbejag, doe dan alles ter ere van God, en vraag er niets voor in ruil. Dan zullen je werken geestelijk en goddelijk zijn; God is er alleen, alleen Hij is er zichtbaar in.

23-11-2007 om 18:54 geschreven door Willy