Lieve mensen,
40 dagen durven dromen!
Delen met iedereen - niemand verloren!
Het thema van deze 4de Vastenzondag met een zo gekend verhaal!
En 'toch nog' zo of 'toch weer' zo moeilijk.
Want ja, de tijden veranderen, zo ook het verhaal dat evolueert met de tijd!
'De parabel van De Verloren Zoon', werd doorheen de jaren de parabel van 'De Barmhartige Vader'.
We kennen het! Ons hart breekt als onze kinderen pijn lijden, en we lijden mee...
Spijts wat er allemaal gebeurt,
we staan op uitkijk, en sluiten ze altijd terug in onze armen.
Doorheen de jaren ontdekken de Bijbelkenners, het universele van dit verhaal!
Niet alleen mijn kind, jouw kind, onze kinderen, maar ook zovele anderen, die in onze ogen,
een moeilijk parcours afleggen... kunnen en durven in onze armen sluiten,
dàt is de 4de vastenzondag vandaag!
Oorlog in Oekraïne!
Allemaal worden we erdoor geraakt!
Alle maatschappelijk werkers en werksters kloppen overuren.
Huizen te kort! Zowel voor hen als voor onze eigen mensen in armoede...
Schoolbanken te kort! Zowel voor hen als voor onze kinderen in onze voorkeur- school...
Begeleiding te kort! zowel voor hen als voor onze eigen mensen in psychische nood...
Geld te kort! Zowel voor hen als voor het leefloon van onze eigen mensen...
Het lijkt een onmogelijke opgave!
En nog...
Broederlijk delen,
vraagt onze aandacht om; onze gedachten,
onze rijkdom en ons kunnen,
te delen met projecten hier bij ons, zowel als in Bolivia, Palestina, Senegal...
Zij vragen dat wij samen durven ontdekken wat er concreet moet veranderen,
opdat we "allen" en "onze moeder aarde" een betere toekomst zouden hebben.
Zij laten mensen vertellen over hun bronnen voor hun engagement!
Zij stellen ons mensen voor die nieuw durven denken, sociaal, ecologisch en spiritueel...
Hoe groot moeten onze armen toch zijn, om zoals de Barmhartige Vader,
die zovele anderen, al dat andere, warm te kunnen omarmen?
Het lijkt een onmogelijke opgave!
En toch...
Het verhaal van de Barmhartige Vader, geeft ons hoop!
Het heeft een open einde!
We weten niet hoe de oudste zoon uiteindelijk op Vader 's uitnodiging reageert!
Dit open einde is de kern van het parabel-vertellen:
Toehoorders, ONS uitnodigen tot het innemen van een standpunt:
En ik, wat zou ik doen? Reageer ik als de vader of als de oudste broer?
Reageer ik als de farizeeën en tollenaars?
Maar één ding weten we:
de jongste zoon die durft terugkeren,
en de Vader staat op uitkijk!
Beiden zijn zo hartverwarmend en geven HOOP!
HOOP voor alles wat nu op ons afkomt!
Een parabel die ons kansen aanreikt om op onze passen nog eens terug te keren!
Om niet onverschillig te blijven...
Om ons te durven laten raken door mensen die geloven in hun en ons kunnen meewerken aan:
het behouden van mensen en hun cultuur,
aan behouden van de natuur, onze moeder aarde...
Een dynamiek die blijft stuwen, verder drijven, doet doorgaan...
HOOP op onze weg naar, een beetje dichter bij de hemel...
40 dagen durven dromen van delen met iedereen - niemand verloren!
