De tekst van Paulus doet me denken aan vroegere tijden. Toen we de aktes nog van buiten kenden. En geloof, hoop, liefde blijven de steunpilaren bij de constructie van een christelijke levensweg. En berouw, dat hebben we regelmatig nodig om de constructie te repareren.
Waar die weg naartoe leidt, we hoorden dat vorige zondag: naar het Rijk Gods, waar gevangenen verlost worden, blinden zien, verdrukten worden bevrijd. En vandaag zegt Jezus: dat Rijk begint nu!
Het voornaamste dat we nodig hebben om met Jezus mee op weg te gaan is de liefde, zegt Paulus. Dat klopt met wat Jezus later in zijn prediking verkondigd heeft: wat is het voornaamste gebod? Bemin God. En wat betekent dat, waaraan is dat gelijk, zoals in de wiskunde: bemin uw naaste zoals uzelf. Als ik mijn naaste bemin, bemin ik God, hij verschijnt aan mij in het gelaat van mijn zusters en broeders.
Maar.
Op die weg van de liefde zijn vele hindernissen te overwinnen. Dat wordt duidelijk in het evangelie van vandaag. De boodschap van Jezus valt op een koude steen. Men gelooft hem gewoonweg niet. Mensen willen dat hun eigen volk eerst bediend wordt. Men kijkt neer op een werkman. Doorheen de tijden is dat evangelie slecht ontvangen, ook nu nog. Wie gewoon goed wil doen voor anderen krijgt niet altijd applaus. 'Bond zonder Naam' is voor sommigen een synoniem van naïviteit, een 'goed mens' een scheldwoord, mensen redden op zee een misdaad.
Die hindernissen komen niet alleen van anderen. Want de weg van de liefde is veeleisend. Ook wie leerling van Jezus probeert te zijn, geeft het soms op. We zijn niet beter dan anderen. Nu lezen we in het evangelie die indrukwekkende slotzin: "Maar hij ging midden tussen hen door en vertrok." Hij had een rotsvast geloof in de Vader, dat dreef hem om door te gaan. Zoals hij op het kruis, als het kwaad hem dan toch eronder scheen te krijgen, nog kon zeggen: "Vader, in uw handen beveel ik mijn geest." Aan dat geloof hebben zijn leerlingen zich opgetrokken, dat geloof roept ons vandaag op om de weg van de liefde te volgen.
En wie dat doet zal niet in de krant komen.
De weg van de liefde komt steen voor steen tot stand door het onopvallende goede dat velen in stilte doen: de zorg voor ouders en kinderen, zieken, buren, het vriendelijk woord aan de kassa, de uitgestoken hand die iemand recht houdt, het geduld dat we soms zo nodig hebben.
Mensen die zo proberen te leven zijn zovele profeten, die bescheiden maar onweerstaanbaar het Rijk Gods dichterbij brengen.