Lieve mensen,
Luisterbereidheid ontsiert geen mens, het kan een verrijking zijn.
Luisteren naar je diepste zelf kan iets oproepen in jou!
Roeping in de dikke Van Daele
Bestemd zijn tot een vervulling van een bepaald ambt of zich geroepen voelen door een innerlijke sterke aandrang tot een bepaalde levenswijze, (vb gehuwd) of en bepaald taak (vb onderwijs, verpleegkundige, administratieve kracht, architect, politicus..)
Lies
Lies, Wie kent Lies? De jongste vrouw in onze Verrekijkerploeg, dochter van Lut en Luc, kleindochter van Lina
?
Zij voelt zich geroepen om actief mee te bouwen aan onze gemeenschap hier op t Sint Anneke en voelt zich eveneens geroepen om voor 7 maanden naar Afrika te trekken! Wat een Madam!
Zij werkt op t ogenblijk, als architecte, in Kpando in Ghana, aan het mee realiseren van het renoveren van een school en opzetten van een bibliotheek
Gratis, belangloos, voor niets
!
Ze moet vele frustraties trotseren, veel geduld hebben en zich met veel verzoenen om het project te zien groeien. Maar ze geniet! Ze geniet van de vriendschap van haar Afrikaanse onthaalmoeder Ivy en de Afrikaanse gemeenschappen die ze er ontmoet. Ze geniet van het enthousiasme van de kinderen die spelen in haar ontworpen speeltuin, ze geniet van de kinderen die enthousiast leren lezen en schrijven
Rita
Rita, een vrouw uit onze vriendenploeg. Ze zit met haar mooie gezin met Pasen aan tafel! Haar dochter gooit de vraag in t midden of Mama niet wil nadenken over een vraag om voogd te zijn over één van de vele gevluchte kinderen die hier in ons land een plaats krijgen
Broers en zussen beginnen al meteen te preutelen en vragen zich al af hun zus gek is
Ze bestoken hun Mama met goede raad van denk na, weet waaraan je begint, enz
Maar Mama ging vrijdag naar Brussel, naar een 1ste infonamiddag om te weten hoe dat in z'n werk gaat
en eerlijk gezegd, ik had heel veel spijt dat ik niet meekon! k Had graag ook die informatie gehad om er serieus over na te denken
om misschien een klein steentje te kunnen bijdragen aan heel het vluchtelingenprobleem
Rusthuis
Het oude rusthuis Herleving in burcht, is een opvanghuis geworden oor 134 vluchtelingen.
In januari werd een oproep naar vrijwillige medewerkers gedaan met groot succes!
Een 12tal begeleiden de kinderen met hun huiswerk,
enkele vrouwen hebben een vrouwenwerking opgestart waar ze met het aanleren van de Belgische keuken, meteen Nederlands aanleren.
De oudsten van de Chiro halen op woensdagnamiddag de kinderen en volwassenen op voor sportactiviteiten
De bakker
De bakker hier op de hoek wordt uitgebaat door mensen van vreemde origine!
We gaan er met velen om ons pistolets en brood.
Luc
Luk Vanmaercke wordt door een vreemdeling in gebroken Nederlands aangesproken. Hij zet die man op de juiste tram naar zijn bestemming en maakt er een paartje mee. Hij vraagt eerst en vooral naar zijn naam. Khaled, noemt deze vreemdeling die, na 3 maanden, al behoorlijk Nederlands praat. De jonge man, gevlucht uit Afghanistan werkt hier nu als bakker maar wil verder studeren. Informatica. Hij was op weg om een test af te leggen in de hoop dat men hem zal toelaten tot de opleiding .
Bij een eerste tussenhalte ziet Luk, Khaled plots verkrampen van angst! De man was gevlucht uit het oorlogsgebied en daverde van kop tot teen bij het zien van die gewapende soldaten aan een ingangspoort. Luk stelde hem gerust dat het om de veiligheid ging sinds de terreur in Parijs en Brussel. De man vond het verschrikkelijk, die terreur! Hij veroordeelde de daders en leefde met Luk en ons land mee
Luk schrijft dat hij echt met hem meeleefde. En Luk schrijft ook hoe hij zichzelf de vraag stelde: leef ik zo mee met Afghanistan?
Ja, wij mogen ons de vraag stellen: Leef ik zo mee met de zovele vreemdelingen zoals deze vreemdeling met ons?
Denk ik niet nog veel te veel in vakjes?
Deel ik de mensen niet teveel in in de categorieën naar hun land van afkomst, hun geloofsbeleving, hun intelligentie
?
We leven hier inderdaad in een multiculturele samenleving, al beseffen wij het nog niet echt!
Zouden we die indeling in categorieën al niet best veel simpeler houden !Kunnen we niet beginnen met de voornaamste indeling:
Er zijn overal mensen van goede wil en mensen van slechte wil! De eerste groep is gelukkig veel groter dan de tweede! En we mogen onszelf er allemaal bijrekenen.
Niet?
Als we ons aan elkaar spiegelen, dan weigeren we alvast om ons te laten opjutten tegen elkaar.
Dan gaan we mekaar in de ogen kijken, dan gaan we luisteren naar elkaar, dan gaan we spreken met elkaar, zorg dragen voor elkaar,
Dan kunnen we aan elkaar zien wat een toffe en goede mensen hier wel wonen.
De meeste mensen, zelfs over heel de wereld, zijn terreur en oorlog wel beu en moe hoor!
In de eersste lezing horen we hoe ook Paulus en Barnabas, 2 straffe mannen die luisteren naar hun Jezus, die gekomen was voor iedereen, voor alle volkeren die t wilden horen. En daarom, wanneer ze niet gewenst zijn, het stof van hun sandalen schudden en naar het volgende dorp trekken met hun boodschap.
Luisterbereidheid! Zo begon ik.
Luisteren naar Jezus Stem is een keuze vanuit het diepste van onze ziel, is een ervaren van een thuis zijn bij elkaar, van een diepe verbondenheid. Zo zitten wij hier samen. Vanuit deze bewogenheid dragen wij hier ook zorg voor elkaar! Anderen kunnen er ons niet van afhouden. We willen steeds meer een beetje worden als Jezus. Hij die gekomen is voor alle mensen.
Worden wij zo ook een beetje Gods stem?
Een Stem die, anderen doorheen onze zorgzame omgang met elkaar, kunnen horen?
Krijgt zo ook ons leven, die goddelijke kwaliteit?
Behoed worden om behoedzaam te kunnen zijn in pijnlijke en vreugdevolle omstandigheden.
Ik wens het ons allemaal.
Bron: Jan vander Sman, kerk en leven en uit het leven gegrepen
