Eénendertigste zondag door het jaar C 2010 - Zaterdag 30 en zondag 31 oktober 2010

Eerste lezing: Wijsheid 11, 22  12, 2 - 'God let niet op onze zonden'
Evangelie: Lucas 19, 1-10 -  'Gekomen om te zoeken wat verloren was'

Lucas laat Jezus en Zijn gezellen hun reis richting Jeruzalem voortzetten.
Vandaag zijn ze in de stad Jericho aangekomen en ook hier lopen de mensen uit om Jezus te zien. De aandacht wordt getrokken op één bepaalde persoon, nl. Zacheus.
Over hem horen we weinig fraais: hij is een tollenaar, iemand die de belastingen int voor de bezetter, de Romeinen en dus een collaborateur. Wat erger is: hij heeft zich door oneerlijke praktijken en afpersing verrijkt. Verder wordt nadrukkelijk vermeld dat hij klein van gestalte is. Mensen kunnen dus letterlijk en figuurlijk op hem neerzien. Niet te verwonderen dat hij geen gunstige plaats tussen de menigte vindt om Jezus te zien.
Hij kruipt dus in een boom. Wat niemand verwacht gebeurt: Jezus ziet hem!
Hij spreekt hem zelfs aan met zijn naam! Grote ontsteltenis bij de omstanders. Een man verguist en gemeden door iedereen, wordt door Jezus herkend en mag Jezus zelfs ontvangen en aan zijn tafel! Begrijpelijk dat zo’n houding van Jezus door de mensen niet begrepen wordt.
Maar dan gebeurt wat niemand voor mogelijk houdt: in plaats van op de aandacht van Jezus te pochen en zichzelf nog meer te verheffen verandert Zacheüs kompleet. Hij komt tot inkeer en zal zijn rijkdom verdelen en een goed mens worden.
Tot zover het wondere verhaal van Zacheus.

Of dit verhaal historisch klopt, of Zacheüs werkelijk bestaan heeft, het doet er eigenlijk weinig toe. Wat Lucas met dit gegeven wil doen, is ons een spiegel voorhouden.
Wat zien wij wanneer we in die spiegel kijken? Zien we dan Zacheüs en voelen we ons dan ook door Jezus opgemerkt en aangesproken?
Voelen we Zijn bezorgdheid over ons leven en krijgen we dan ook dit soort van kick om ons leven of ons gedrag te veranderen, ja soms helemaal om te gooien?
De geschiedenis en het leven rondom ons bewijzen het dat het bij sommige mensen zo gebeurt. Dat ze soms van de ene op de andere dag met heel andere ogen in het leven staan en dat ze werkelijk zich ten volle inzetten voor dingen die hen daarvoor totaal niets zegden.

Misschien zien we in die spiegel Jezus!
Kunnen we dan, zoals Hij, verder zien dan het uiterlijk van die kleine mens, die een leven leidt waar we niet met akkoord gaan?
Kunnen wij net als Hij zeggen: hij is ook een kind van Abraham, dus is ook hij mijn broeder. Het is de moeite om  hem beter te leren kennen. Misschien is de aandacht die ik hem geef net dàt wat hij nodig heeft om zich volwaardig te voelen en hem het gevoel te geven dat hij meetelt?

Jammer genoeg letten ook wij wel eens teveel op andermans gebreken. En omwille van die vervelende kanten mijden wij sommigen, we trekken een muurtje tussen ons in.
We zien hen niet staan, ze kunnen als Zacheüs de boom in! Maar als we, zoals Jezus ook de goede kanten van vervelende mensen zouden zien, zou dat veel klein gehouden mensen doen groeien en betere mensen doen worden.

Als wij het verhaal van Zacheüs even terug bekijken dan valt het ons op dat Zacheüs er veel voor over heeft om Jezus te zien.
Dat verlangen is niet alleen nieuwsgierigheid naar die Man waarover reeds zoveel gezegd werd. Het is een diep verlangen bij Zacheüs, de kleine man, om geraakt te worden door iets wat zoveel groter is en dat zijn leven zal veranderen.
Aan Zacheüs is een onverdiende genade toegevallen en hij geeft het mateloos terug.
Van een kleine, zondige mens die verloren was door zijn ambt en zijn rijkdom, door macht en bezit, door het hebben, is hij veranderd. Hij wordt zoon van Abraham genoemd, hij is iemand geworden, het is niet meer “hebben” maar “zijn” geworden in zijn verdere leven.

Zacheüs is niet de enige die zich voor Jezus verstopt.
Wij als gelovigen zijn soms dubbel in ons verlangen: we zouden wel willen dat Jezus ons ziet en roept, maar anderzijds schrikken we er voor terug. Want wat zal er gebeuren als Hij mij vindt? Hoe zal dan mijn leven, zoals ik het nu heb, er dan uitzien?

Tegelijk leert Jezus ons ook dat wij niemand mogen beletten van Hem “te zien”.
Wij mogen Jezus niet onbereikbaar maken voor mensen buiten onze kring. Ook zij kunnen zonen en dochters van Abraham zijn.
Iedereen is immers geroepen,ook nu nog.

“Ik ben, zegt Jezus”, gekomen om te zoeken en te redden wat verloren was!
Heel wat verloren mensen zouden ermee gered zijn als wij zouden willen zoeken naar hun goede kant, als wij zoals Jezus hen zouden willen zien, en niet over hen maar met hen zouden praten.

Nog een gebed van Erwin Roosen als afsluiter:

Net zoals Zacheüs het aan Jezus vroeg,
wil ik het ook aan U vragen, God,
ziet U mij, ziet U mij graag?
Toon mij dan Uw vriendschap, zodat  ik kan voelen
dat U op een unieke manier van mij houdt
en dat U wilt wonen in het diepste van mijn hart.
Laat mij delen in Uw vreugde
en geef mij de kracht om die vreugde door te geven
ook aan anderen, door ook hen graag te zien.
Amen

Enkele bedenkingen in deze tekst werden genomen uit “Zondagse woorden “ van Cees Remmers.