Onze-Heer-Hemelvaart 2010 - Donderdag 13 mei 2010

Eerste lezing: Handelingen 1, 1-11 - 'Onder hun ogen omhooggeheven'
Evangelie: Lucas 24, 46-53 - 'Ten hemel opgenomen'

Rerum Novarumviering

Mensen kijken graag naar de hemel. Als we op vakantie zijn in de bergen, kijken we ’s avonds graag naar de heldere sterrenhemel waar zoveel meer sterren te zien zijn dan in onze oververlichte hemel...
Als ze aan kinderen proberen uit te leggen dat bompa er niet meer is, zeggen ze soms: kijk maar eens naar boven, hij is nu een sterretje aan de hemel...
Als verliefden elkaar lange tijd niet meer zullen zien, spreken ze af om, ver van elkaar,  samen naar dezelfde ster te kijken...
Naar de hemel kijken... soms kan het deugd doen!!!
Soms kan het iets meer betekenen.

Zusters en broeders, Hemelvaart is een feest om te vieren, want het is een van die momenten waarop de hemel en de aarde elkaar raken. En zoals jullie weten is dat de kern van onze parochievisie. ‘De ontdekking van de hemel’!!!!
In de evangelies komt dit nog een paar keer voor, dat hemel en aarde elkaar raken: één keer bij de doop van Jezus, en één keer op de berg Tabor, waar Hij voor de ogen van Petrus, Johannes en Jacobus van aanschijn verandert, en Mozes en Elia aan Hem verschijnen.
Die beide momenten hebben iets heel belangrijks met elkaar gemeen: telkens weerklinkt er een stem uit de hemel die zegt: ‘Dit is mijn welbeminde Zoon. Luister naar Hem.’

En dat is de reden waarom Ons Heer Hemelvaart een feest is om met vreugde te vieren: dat de hemel en de aarde elkaar raken, dat Jezus Gods welbeminde Zoon is en dat we naar Hem mogen luisteren.
En naar Hem luisteren is precies wat de apostelen gedaan hebben: ze hebben hun oude droom over het aardse koninkrijk van Israël in de mottenballen gedropt, en ze zijn naar de hemel beginnen kijken. Niet om naar de sterren te staren, wel om de hemel op aarde te krijgen, of in elk geval een stukje dichter bij de aarde.
Met de blik op Jezus, op God gericht, zijn ze Hem beginnen verkondigen tot aan het einde van de wereld – net zoals Hij hun geboden had.
Ze stonden er niet alleen voor, want Jezus’ Geest, Gods Geest was met hen. Door die Geest zijn ze hemelkijkers geworden, en dat zijn ook wij christenen: wij willen niet wachten op de hemel tot na onze dood, maar we willen er vandaag al van proeven.

En dus zetten we ons in om te leven naar Gods Geest, en om goede mensen te zijn, met oog en oor voor elkaar. We streven naar een rechtvaardige wereld, naar gelijkheid onder de mensen, naar hulp voor de zwakken.
We steunen organisaties zoals Wereldsolidariteit met financiële middelen, lopen ons de ziel uit het lijf voor allerlei activiteiten van onze verenigingen, organiseren wandeltochten, knutselen in een creaclub, brengen mensen bij mekaar voor een gezellig feest, bezoeken alleenstaande mensen thuis of in het ziekenhuis, .... We willen immers de hemel op aarde brengen, voor iedereen, ook voor de zwakken, de zieken, de armen.

Dat loopt niet altijd even gesmeerd, want we krijgen te maken met ons eigen egoïsme, met tegenkanting en groepsbelang, misschien maken ze je zelfs belachelijk: ‘Wat verdien je daar mee? Steek je daar uw tijd in? Krijg je daar iets voor terug?’.
Maar dat is niet nieuw. Dat is het lot van iedereen die zich inzet voor een goede zaak.
Het zal nooit door iedereen begrepen worden. Het zal nooit voor iedereen goed zijn. Moeten we dan alles maar bij het oude laten? Nee integendeel. Bij alles wat we voor onze ACW-verenigingen en voor onze medemens doen, zouden we ons ervan bewust moeten zijn: dit doe ik voor de opbouw van de gemeenschap, voor de opbouw van Gods hemel op aarde.
We doen dit heel nederig: niet zo van: ‘Kijk eens wat ik allemaal doe!’. Maar gewoon voor jezelf bewust zijn: ‘Het is Gods blijde boodschap die ik breng.’ Moet ik nu bij elke tas koffie die ik inschenk daaraan denken: dit is voor God? Misschien niet, maar als je er af en toe bij stilstaat, zal je ook de kracht vinden om het vol te houden, om het graag te blijven doen.

Zusters en broeders, laten we vieren dat door de hemelvaart van Jezus de hemel en de aarde dichter bij elkaar zijn gekomen, en laten we vooral niet vergeten dat Hij ons zijn Geest heeft beloofd, die ons zal helpen om een stukje hemel op aarde te brengen. 
Als we maar willen luisteren naar die stem uit de wolken. De stem die zei: ‘Luister naar mijn welbeminde Zoon, en volg Hem na in uw woorden en in uw daden.’
Kijk maar naar de hemel, en maak daarna een hemel van deze aarde.

met dank aan Romain Debbaut