Vijfde zondag van de vasten A 2008 - 8 en 9 maart 2008

Eerste lezing: Ezechiël 37, 12-14
Evangelie: Johannes 11, 1-45

De dagen dat we het lijden, sterven en de opstanding van Jezus herdenken, komen nu wel heel snel dichterbij. 'Niet verloren' staat als titel voor deze viering, het had ook 'nieuw leven' kunnen zijn als we de teksten van vandaag bekijken. Er wordt ons duidelijk gemaakt dat wij het leven niet kunnen afdwingen, maar het alleen maar kunnen ontvangen uit Gods hand.
Vandaag hoorden we het verhaal van het laatste teken dat Jezus stelt voordat Hij zelf ter dood gebracht wordt en uit die dood opstaat. Het is het laatste teken maar tegelijk het strafste. Tot hiertoe ging het steeds om zieken genezen, lammen te laten opstaan, blinden het zicht geven. Allemaal staaltjes van Godswonderen, maar iemand uit de dood opwekken, dat tart toch alle verbeelding. Wat zouden wij gelukkig zijn moest het met een van onze tijdsgenoten gebeuren. We zouden hem bestoken met onze vragen in de hoop eindelijk een antwoord te krijgen op de vraag: 'Hoe is het aan die andere kant, is er leven na de dood?'
Vreemd lijkt het mij dat Lazarus verder niet meer ter sprake komt nadat hij van zijn windsels bevrijd is. Slechts éénmaal wordt hij nog vernoemt in het Evangelie wanneer de Farizeeërs hem alsnog ter dood willen brengen, omdat door zijn opstanding uit de dood het aantal volgelingen van Jezus geweldig was toegenomen.

Het verhaal van Lazarus is één van de hoogtepunten uit het Evangelie: Johannes schrijft als een dichter, we zijn dan in het jaar 90 en er staat meer dan er te lezen valt.
We kunnen ons vragen stellen bij het gedrag van Jezus: wat bedoelde Hij wanneer Hij zegt: 'Deze ziekte lijdt niet tot de dood maar tot de verheerlijking van God en van zijn Zoon'.
Waarom kwam Hij opzettelijk te laat? En waarom op de vierde dag?
Als wij een antwoord op deze vragen zoeken, dan lijkt het wel een aktie met voorbedachtheid van Jezus. Hij wil a.h.w. een bewijs leveren van Gods almacht en van Zijn eigen plaats in dit Goddelijk gegeven. Dit verhaal vat het hele Evangelie samen. Het gaat over leven en dood, over onvoorwaardelijk geloof zelfs tegen alle logica in, hier denk ik aan Marta en haar uitspraak : 'Wat Gij aan God vraagt, Hij zal het U geven.'
Ignas D'Hert vat het mooi samen in zijn tekst "Tot leven gewekt"
-Het geloof in een leven na de dood breekt pas door wanneer er geen hoop op toekomst meer is.
Gedreven door de adem Gods is Jezus' optreden erop gericht de mensen hier en NU volheid van leven te brengen.
Johannes geeft daar een eigen invulling aan:
-Verrijzenis en eeuwig leven zijn niet voor later.
verrijzenis gebeurt nu, waar mensen zich bekennen tot Jezus als het ware leven, als de weg en de waarheid.
Daardoor zijn ze in staat op te staan tot een nieuwe kwaliteit van leven, eeuwigheid heeft te maken met kwaliteit van leven.

Dit Evangelie is niet het verhaal van Lazarus maar van Jezus, het speelt zich af in de schaduw van Zijn dood, want Hij is dan in Betanië op weg naar Jeruzalem en Hij weet wat Hem daar te wachten staat!
Vervolg volgende week!