Heilige Familie C 2009 - Zaterdag 26 en zondag 27 december 2009

Eerste lezing: 1e brief Johannes 3, 1-24 - 'Wij worden kinderen van God genoemd’
Evangelie: Lucas 2, 41-52 - 'Jezus wordt gevonden in de tempel’

Het is de tijd van het jaar wanneer gezinnen en families samen zitten, gewoonlijk, aan een rijk voorziene dis in een gezellig, warm en versierd interieur.Wat een rijkdom, wat een luxe, wat een blij en gelukkig gevoel.
Tegelijk horen en zien we de ellende van medemensen, zonder huis, zonder geld, zonder land!
Het beroerd ons, we worden er mistroostig en verdrietig door omdat we ons onmachtig voelen en we zelf niet durven in actie komen.Gelukkig zijn er altijd wel mensen die, hoe bescheiden ook, wel iets durven ondernemen. We proberen wel hen bijv. financieel bij te staan maar tegelijk weten we dat, wat we ook doen, het steeds maar een druppel op een hete plaat is.

En dan gaan mijn gedachten naar het evangelie. We kennen de verhalen die dezer dagen vertelt worden zo goed, maar we staan er niet altijd bij stil.
Een heilige familie, wat is dat eigenlijk? Is dat een gezin waar alles in evenwicht en in alle peis en vrede verloopt? Kan dat wel, een gezin waar nooit problemen zijn, met opgroeiende kinderen, met de partners onderling? En hebben wij iets aan dat gezin van Nazareth?
Over de jeugdjaren van Jezus is zo weinig geweten dat wij ons geen beeld kunnen vormen van de kleuter, de puber of de jongeling. De evangelisten hebben Hem uiteindelijk maar leren kennen wanneer Hij gelouterd was en bereid Gods weg te volgen, en toen was Hij 30 jaar en Zijn wilde haren reeds kwijt.

Waarom dan toch dat feest en het gepraat over een “Heilige Familie”?
Wij mensen hebben nu eenmaal nood aan voorbeelden, aan idealen. Daar trekken we ons aan op, die maken ons duidelijk of we goed bezig zijn.
We vinden ons terug in de bezorgheid van Jozef en Maria wanneer ze merken dat hun kind zich niet in de karavaan bevindt en ook niet bij familie is.Wat een angst! En wat een vreugde bij het terugzien. Met dan onmiddellijk het onthutsende antwoord van de jeugdige Jezus. Wat zocht Hij in de tempel, Hij was nog maar 12 jaar. Hij was nog geen “bar mitswah”.
Wil Lucas hiermee aangeven dat Jezus vroegrijp was? Wat Maria wel wist is dat Jezus een bijzonder kind was. Nu gaan alle ouders, en zeker moeders er vanuit dat hun kind bijzonder is.
Lucas, die dit relaas lang na de dood van Jezus heeft opgetekent weet natuurlijk hoe het verder met Jezus gegaan is. Misschien heeft hij dit verhaal via anderen vernomen want een echt vervolg is er niet, alleen de droge opmerking en ik citeer: 'Hij ging met hen mee en schikte zich naar hen!'

Waarom vinden wij het gezin van Nazareth een Heilig gezin? Van bij de boodschap van de engel heeft Maria zich geschikt naar de vraag en de wil van God. Maar ook Jozef heeft God in zijn leven toegelaten wanneer hij  Maria tot zijn vrouw nam en zorg droeg voor haar en het ongeboren kind dat duidelijk niet van hem was.
Meer nog, door deze daad  bracht hij Jezus onder in de stam van David, want het was Jozef die tot de nazaten van David behoorde.

Later zal hij Jezus opvoeden volgens de wetten van het Joodse volk. Vandaar de bedevaart naar Jeruzalem. Van Jozef weten we dat hij een ambachtsman, een timmerman was, en verder dat hij rechtvaardig en Godvrezend was.
In deze tijden van gebroken en nieuw samengestelde gezinnen is het niet makkelijk kinderen in harmonie en in een rustige sfeer op te voeden. We moeten ze tot zelfstandige mensen maken, we mogen de teugels niet te strak houden, toch verlangen we wat discipline van hen, zowel in de studie als in de omgang met de anderen. Een diploma in goed ouderschap zullen weinigen onder ons halen!

Het is met een zucht van opluchting dat we, wanneer ze hun weg gevonden hebben en zich als een goed mens in de maatschappij bewegen, kunnen laten gaan, maar wie durft het, zich op de borst kloppen en denken, laat staan zeggen: “Ik heb het goed gedaan!”

Eigenlijk heeft Maria dit niet mogen beleven, want, toen Jezus volwassen was, en ondanks de vele wonderen en wijze raadgevingen, de duidelijke verbondenheid met God, die Hij  vader noemde, schopte Hij zozeer tegen de gevestigde macht, dat zij wel gedacht en geweten heeft dat zo’n gedrag naar mensenmaat verkeerd moest aflopen.
Haar heiligheid is dat ze Hem nooit afgevallen is. Mischien ook een bewijs van haar nooit aflatende verbondenheid met God. Daar zal ook haar kracht geschuild liggen.
Zou het gebed ons kunnen brengen tot diezelfde vrede en offerkracht, een kind laten gaan vergt nu eenmaal veel vertrouwen en hoop op een goed verloop!

Wij mensen hebben nood aan voorbeelden, aan idealen,daar kijken we naar op, daar willen we naar leven.