Twaalfde zondag door het jaar B 2009 - Zaterdag 20 en zondag 21 juni 2009

Eerste lezing: Job 38, 1.8-11 - 'De Heer spreekt in storm en wind'
Evangelie: Marcus 4, 35-41 - 'Zelfs wind en water gehoorzamen Hem'

De beide lezingen die we vandaag hoorden gaan in feite over ‘vertrouwen’.
Job in de eerste lezing spreekt in zeer bloemrijke termen en verzen over zijn onwrikbaar vertrouwen in God die hij, terecht, als de universele Schepper ziet. Voor Job is het: God geeft en God neemt. Het volledig betoog van Job houdt in dat hij, Job dus, ondanks het volledig verlies van zijn aardse goederen, zijn kinderen incluis, zijn onnoemelijk lichamelijk lijden, dit niet ziet als een onrecht hem door God aangedaan. Hij blijft God zijn volledig vertrouwen schenken. Dit verhaal van Job’s tegenspoed heeft zoals we weten een gelukkig einde. Uiteindelijk krijgt Job in veelvoud alles terug van God, als beloning voor zijn vertrouwen.Hij mag dan in voorspoed nog 140 jaar leven.
Verhalen zoals dit vinden we nog terug in het Oude Testament. Mensen die onder tegenslag en gruwelijk lijden (denken we maar terug aan het verhaal van de Makkabeeën) nooit hun vertrouwen in God verloren hebben en Hem ook nooit verloochenden. Zulke verhalen gaven mensen in tegenspoed hoop.

Dat brengt ons zo bij het evangelie van Marcus. Het woord ‘Evangelie’ stamt uit het  grieks en betekent: het goede nieuws. Maar… uitgerekend op de dag dat voor ons de officiële zomer begint, horen wij het verhaal over de storm op het meer!

En ook hier gaat het over vertrouwen. Volgens het verhaal, en dat is het ook, nl. een verhaal, vragen de leerlingen aan Jezus iets te doen opdat zij niet met hun bootje zouden vergaan. Hoewel Jezus hen verwijt bang te zijn en niet genoeg vertrouwen te hebben, bewijzen zij juist door Hem te vragen om op te treden, dat zij eigenlijk al hun vertrouwen op Hem stellen en terecht zo blijkt uit de rest van het verhaal.
Bijbelkenners hebben zich tot taak gesteld deze verhalen zeer nauwkeurig te analyseren. Hierbij struikelen zij dikwijls over onnauwkeurigheden in deze teksten, hetzij dat de tijd of de plaats van het gebeuren niet erg juist te achterhalen is, of dat de volgorde van de feiten niet klopt. Is dat belangrijk?
Ik denk het niet. Wij weten ondertussen dat het Evangelie geen geschiedkundig werk is waar alle gebeurtenissen netjes in volgorde geplaatst kunnen worden. Het is een verzameling van gegevens, overgeleverd door de metgezellen en bedoeld om Zijn leven en werk voor de volgende generaties te bewaren. Meer dan de feiten zijn de bedoelingen achter de verhalen van zeer groot belang, toen en zeker nu.

De christenen voor wie Marcus zijn Evangelie schreef, bevonden zich midden in de storm van tegenstand en vervolging. Jezus leek verder weg dan ooit.
Verhalen als deze, waar Jezus niet alleen de storm maar de gewisse dood van zijn volgelingen afwendde, gaven het volk hoop en vertrouwen. Zij hielden stand in moeilijke omstandigheden.

In de hedendaagse wereld, waar alles en iedereen om materiële waarden draait, lijkt God wel helemaal afwezig. Toch wil God , bij monde van Jezus’ blijde boodschap, mensen behoeden voor de chaos en hen van hun angst bevrijden.
Laat ook voor ons dit verhaal een voorbeeld zijn dat hoe moeilijk het ook kan zijn in ons leven, we toch terug kunnen naar het geloof in Gods goedheid en Zijn vertrouwen in ons, want zoals Jezus het toen zegde: het koninkrijk van God op aarde ligt in de handen van de mensen van goede wil.

Naar goede gewoonte wil ik graag nog even een tekst aanhalen die ik gevonden heb, deels bij Toon Hermans, deels bij Erwin Roosen:

Toon Hermans zegt, en ik citeer:
   Als het je goed gaat,hoor je niemand klagen;
   Maar met droeve dagen omgaan,
   Da’s de kunst!
En Erwin  Roosen voegt hieraan toe:
   Maar wanneer mijn leven overhoop gehaald wordt,
   Zie ik het vaak niet meer zitten!
   Geef mij dan de kracht en het vertrouwen,God
   Om toch naar Jou te luisteren
   En opnieuw een beetje rust te vinden! Amen