Moeilijk hé, die woorden uit de lezingen vandaag! 
Héél lang geleden, het was in het begin van de maand mei, heb ik mijn eerste communie gedaan. Het toeval wil dat dat gebeurde in de kerk van de Heilige Drievuldigheid. De wereld en vooral de kerk zag er toen nog helemaal anders uit. Wij zaten nog geknield op bidstoelen; het altaar stond helemaal vooraan op het hoogkoor en de hele viering was in het Latijn. 

Gelukkig had de meester van de vijfde klas grote borden gemaakt, met daarop de namen van de verschillende delen van de mis: Introïtus, Confiteor, Kyrie, Gloria, enzovoort. 
Maar ja, voor ons was ook dat Latijn. Als klein ukje verstond je er niets van. Niets van de misviering en evenmin van de Heilige Drievuldigheid. 

Het woord 'Drievuldigheid' komt niet voor in de Bijbel. Ook niet in de lezingen van vandaag.

Jezus heeft die naam voor God ook nooit gebruikt. Hij noemde God bij voorkeur 'Abba', Papa, lieve vader. Hij sprak ook over de Geest, die Hij zou zenden als helper en trooster. Jezus zelf werd door de leerlingen 'Zoon van God' genoemd. Er is dus in de evangelies sprake over God als Vader, Jezus als Zoon, en over de heilige Geest. 

Bij Drievuldigheid denken we misschien aan vermenigvuldigen: 1 x 1 x 1 is 1. Bij Drie-Eenheid misschien eerder aan optellen. God de Vader, plus God de Zoon, plus God de Heilige Geest, zijn samen nog steeds één God. 1+1+1 blijft 1. Met wiskunde valt het dus moeilijk uit te leggen. Dit is een mysterie, geen puzzel of rekensom. Een mysterie betekent dat het te groot is om te snappen. God is te groot voor ons verstand, zelfs al heb je een wiskundeknobbel. 
Als godsdienstleerkrachten of catechisten over de drie-ene God moeten spreken, werken ze met aanschouwelijke voorbeelden. 

Zo nemen ze wel eens drie lucifers en steken die samen aan. Er zijn drie lucifers en toch is er maar één vlam. 
Als kunstenaars de Drievuldigheid, die goddelijke Eenheid voorstellen, doen ze dat uiteraard met beelden. 
Dat lukte nog het best door er menselijke trekjes aan te geven. De Vader als een echte gebaarde Patriarch. De Zoon als de gekruisigde of de verrezen Christus. En voor de ongrijpbare Geest, die waait als een zachte bries, gebruiken zij het beeld van een stralend witte duif. 

Maar dàt totaalbeeld is teveel een Trio en te weinig een Eenheid. 
Om dus die hemelse eenheid tussen Vader, Zoon en Geest plastisch voor te stellen, voegden de kunstenaars er een afbeelding aan toe van die aardse drie-eenheid, de Heilige Familie: Maria, Jezus en Jozef. Drie personen in één gezin, en toch alle drie anders. Ieder met een eigen rol, met een eigen gezicht en een eigen karakter, in liefde verbonden met elkaar.  

Maar dat voorbeeld geldt alleen voor een gezin waar alles koek en ei is. Moeten  éénouder-gezinnen, gescheiden gezinnen of gezinnen waar het altijd ruzie is, het dan zonder die Drie-eenheid stellen? 
In Kerk en Leven, het Parochieblad, stond er vorige week een artikel over de jonge theologe Julia Herku, over de relatie tussen het godsbeeld van mensen en hun gezin. 

Hoe kijk je naar God als een liefdevolle Vader, als je eigen vader zijn gezin in de steek gelaten heeft? Of hoe begrijp je God als een zorgzame moeder, als je door je eigen moeder mishandeld bent? 
Daar moeten we als kerk op inspelen, zegt Julia Herku, vooral bij mensen uit complexe thuissituaties, zoals die samengestelde gezinnen, eenoudergezinnen en pleeg- of adoptiekinderen. Voor die gezinnen kan het ideaalbeeld van de drie-ene God helend werken.

Het door theologe Herku voorgesteld ideaalbeeld van dat goddelijke gezin, sluit redelijk goed aan bij de Heilige Familie toegevoegd door de kunstenaars: een vader, een moeder, een Kind. 

Wij, mensen van Linkeroever en omstreken, zijn gelukzakken. Want wij krijgen, als parochianen van Sint-Anneke, een extra Heilige Familie cadeau, die ons wel bekend is: Sint-Anna-te-Drieën, oftewel: oma Anna met dochter Maria en kleinzoon Jezus. Een heilige voorbeeld-relatie waaraan wij ons als grootouder, kind of kleinkind kunnen toetsen. 
Van een moeilijke beschrijving van de Goddelijke Drievuldigheid, enkel te begrijpen door theologen, komen we zo tot een eenvoudige voorstelling van een familie, waarin de Liefde centraal staat. Het ongrijpbaar goddelijke wordt iets vertrouwd menselijks, waaraan wij ons kunnen spiegelen. 

Maria, Jezus en Jozef of Anna, Maria en Jezus. 

Valt het jullie ook op hoe, in al die Heilige Families, Maria een belangrijke rol speelt. Zij is telkens de bemiddelaar. Zij neemt ons steeds opnieuw bij de hand om samen naar haar Zoon te kijken. 

Vanaf zijn geboorte, heel zijn leven door tot aan zijn dood en verrijzenis, kijken wij, met de ogen van Maria, opnieuw naar Jezus. Om opnieuw geraakt te worden, waarin zij door Hem geraakt werd. Om opnieuw door Hem begeesterd te worden.

Dat is eigenlijk de bedoeling van alle beelden, van gelijk welke heilige, in iedere kerk. Ze zeggen: kijk naar mij, kijk dóór mij naar Jezus, naar God. 
Dat is waarschijnlijk ook de bedoeling van de heilige Drie-eenheid, te zeggen: kijk naar Ons, kijk naar onze verbondenheid, kijk naar de liefde tussen die drie Personen die samen één God zijn. 

Daarin geeft Jezus ons inzicht in het evangelie van vandaag: “de Geest zal u tot de volle waarheid brengen” en “Al wat de Vader heeft, is het Mijne”. 

Kijk dóór Mij, laat je be-Geest-eren door Mij, om God, de Vader, te zien.
Daarom sluiten we af zoals we begonnen zijn: verbonden met de Vader+, de Zoon+ en de Geest+.

Amen.