Wegwijzerviering, een viering waarop de eerste communicanten en vormelingen, families met kinderen en iedereen van harte welkom is

Als we naar het nieuws kijken, helaas, dan worden we met onze neus op de feiten gedrukt: er is veel en grote miserie in onze wereld. En in de tijd van Jezus was dat niet anders. Dat hoorden we in het evangelie. 

Nu wil Jezus ons niet bang maken, maar moed geven. Ja er gebeuren erge dingen. Maar, zegt hij, blijf hopen, want ooit zal er vrede komen. Dat was het sterke geloof van Jezus: God zij dank zal ooit alles goed komen.

Die vrede kan er echter alleen maar komen als wij klaar blijven staan om koning van de vrede in ons midden te verwelkomen en met hem op tocht te gaan naar de betere wereld. Onze rugzak moet vol zitten met de vrede die we aan mekaar geven, met onze eerlijkheid, met onze goede wil. Met kerstmis zullen we zingen: vrede op aarde aan de mensen van goede wil. 

Maar hoe kunnen we blijven hopen, als er zoveel erge dingen gebeuren? Die hoop kan blijven branden, misschien soms als een klein vlammetje, zoals in het begin van de viering. Ze kan blijven branden, als we oog hebben voor als de kleine lichtjes die telkens opnieuw, hier en daar weer opflakkeren, die zeggen: “wees niet bang, er komen betere tijden.”

Ooit, nog niet zo lang geleden, zijn er in Japan twee steden helemaal verwoest door atoombommen. Dat was iets om alle moed te verliezen. Ook de natuur was verwoest. Er stonden in Hiroshima een heel oude prachtige boom, een Ginkgo Biloba. Helemaal kapot was hij.  

Maar na een tijdje zagen de overlevende mensen dat er een wonder gebeurde: de Ginkgo begon terug blaadjes te krijgen. En stilaan begon er ook op andere plaatsen, uit en boven het puin, nieuw groen te groeien en te bloeien. Dat gaf de mensen moed. Samen met de Ginkgo ging ook hun stad stilaan terug opgroeien en bloeien. Uit de verwoesting is nieuw leven ontstaan. 

Opperbeste meisjes en jongens, jullie zijn de nieuwe hoopgevende blaadjes van de Ginkgo.

Jullie staan hier vol goede wil, in jullie ogen staat te lezen dat jullie het goed menen, jullie zijn voor ons, volwassenen die misschien al te veel hebben meegemaakt en soms de moed verliezen, een vlammetje van hoop. Jullie dagen ons uit om te blijven geloven in een wereld waar het goed is voor iedereen, voor kinderen én voor grote mensen.
Met elke kind begint de wereld opnieuw, en krijgen we de kans om hem beter te maken.

Het is onze grote verantwoordelijkheid, grote mensen, om die kleinen niet te ontmoedigen, maar om op hun tocht aan te moedigen, en om met hen mee te gaan.