Wegwijzerviering - Een viering waar de vormelingen, eerste communicanten, families en iedereen van de parochie van harte welkom is
Ik heb een verhaal gevonden over een bakker in Parijs, in Frankrijk. Ik weet niet of het echt gebeurd is, maar het zou goed kunnen. Die bakker in Parijs was heel vroeg opgestaan. Zo doen bakkers dat overal.
En hij had in de loop van de nacht al het brood gebakken dat hij nodig had. En in Frankrijk was dat toen al ander brood dan bij ons, het is van dat lang stokbrood. Wij noemen dat hier daarom ook wel eens Frans brood.
En toen al zijn brood klaar was, was het nog altijd vroeg in de morgen, er was nog bijna niemand wakker. En de bakker ging buiten een luchtje scheppen. En plots zal hij een man komen aangelopen en die man riep: Laat mij vlug binnen en doe de deur dicht". De bakker deed dat en toen de man binnen was zei hij: Dankjewel. Ik was eigenlijk een beetje bang. Ik heb zwaar ruzie gemaakt met mijn broer en we waren bijna aan het vechten. En ik ben gaan lopen."
De bakker nam zo een Frans brood en brak er twee stukken af. Hij gaf één van de twee stukken aan die man en zei: Kom, we gaan samen een stuk brood eten. Van brood eten word je rustig en kalm. En als we samen brood eten voelen we ons verbonden met elkaar." En de man werd inderdaad kalmer en rustiger. En de bakker zei: Je ruzie is natuurlijk niet opgelost. Je moet terug naar je broer om met hem te praten. En hopelijk is hij ook wat gekalmeerd en kunnen jullie het weer goedmaken. En anders doe je maar zoals wij nu: eet samen een stuk brood. Daar word je rustig van en je voelt je meer verbonden met elkaar."
Ik weet niet of dit echt gebeurd was, maar het zegt wel iets over brood: het toont aan hoe belangrijk brood is. Brood is zowat het belangrijkste voedsel dat we kennen. Het bestaat al meer dan dertigduizend jaar. En brood is niet iets dat we kunnen plukken van de bomen, zoals een appel, of oprapen van de grond, zoals een noot of een kastanje.
Brood groeit niet zomaar ergens. Aan brood moet gewerkt worden. Eerst heb je graan nodig en om dat graan te laten groeien moet eerst de grond geploegd en bewerkt worden. En dan moet je zaaien en wachten tot het graan groeit en uitkomt. En later moet dat graan gemalen worden tot meel of bloem. En bij die bloem moet je gist doen en water en zout of andere kruiden. En dan moet je die bloem kneden tot een deeg en laten rijzen. En dan kan je dat brood bakken en als je genoeg geduld hebt, wordt dat een lekker brood. Aan brood moet gewerkt worden, je krijgt het niet zomaar.
Hoe belangrijk brood is, merk je pas als je geen brood meer hebt. Het kan bijvoorbeeld gebeuren dat een familie een heel weekend is weg geweest en als ze weer naar huis rijden, zegt moeder plots: Oei, we hebben geen brood in huis voor morgen." En dat is dan een probleem: geen brood in huis. Moeder zegt nooit: we hebben geen appelmoes in huis, of: we hebben geen spaghetti in huis, of we hebben geen chips meer in huis.
Appelmoes en spaghetti en chips zijn misschien best lekker, maar brood is toch veel belangrijker.
Het is ons basisvoedsel. Als we op school 's middags moeten blijven eten, nemen we boterhammen mee. We hebben allemaal een brooddoos, geen appelmoesdoos of spaghettidoos. We zeggen van grote mensen dat ze werken om hun brood te verdienen. En wat je niet kan missen, daarvan zeggen we: we hebben het broodnodig.
Straks gaan we zoals in elke viering ook het Onze Vader weer bidden.
We staan dan rond het altaar en er is één zinnetje in het Onze Vader dat ook over brood gaat. Geef ons heden ons dagelijks brood. Dat wil niet zeggen: geef ons eens een boterham. Maar dat wil zeggen: geef ons wat we elke dag nodig hebben, wat we echt niet kunnen missen.
Daarom is het ook dat Jezus op die laatste avond dat Hij met zijn vrienden samen was brood heeft genomen, dat brood heeft gebroken en rond gedeeld aan zijn vrienden. En Hij zei daar ook bij: in dat brood kan je Mij herkennen. Ik wil voor jullie brood zijn. Ik wil zijn wat jullie elke dag nodig hebben, wat je niet meer kan missen.
En daarom blijven de vrienden van Jezus regelmatig samenkomen om brood te breken en met elkaar te delen. En als straks onze eerste-communicanten van hun broodmaaltijd genieten, doen ze eigenlijk hetzelfde: brood met elkaar delen.
Want zoals in dat verhaal van die bakker in Parijs: van brood word je rustiger en als je samen brood eet, voel je je verbonden met elkaar.
