|
Het weekend zag er vooraf veelbelovend uit. Ze zouden naar Jeruzalem gaan om daar samen het Paasmaal te houden.
Toen al was er iets vreemds aan de hand. Jezus had hun voeten gewassen, als een slaaf!
De maaltijd was zoals een Paasmaal moet zijn. Vers geslacht lam, bitter gekruid. Wat ongerezen brood erbij. En de bekers vol wijn. Meer moet dat niet zijn.
Zoals gebruikelijk had Joannes, de jongste van ons gezelschap, nog gevraagd waarom deze maaltijd niet was als alle andere.
Jezus was de hele tijd opvallend stil gebleven aan de tafel. Maar op het einde nam Hij een stuk brood, brak het, en gaf aan ieder van hen een stukje. Zo wil Ik voor jullie zijn, als dit gebroken brood. Zo nam Hij ook zijn beker. Hij bekeek hem dankbaar, alsof Hij besefte hoeveel druiven er nodig zijn om die wijn te maken. Hij deelde de beker, net als het brood. Dit is mijn bloed, dat voor jullie zal vergoten worden.Raadselachtig vreemd. Ze zouden het later wel begrijpen.
Na de maaltijd maakten ze nog een wandelingetje, naar de olijfgaard achter de tempelberg. Daar was het altijd stil en rustig.
En Jezus werd nog stiller dan anders. Maar het bleef niet stil!
Een bende rabauwen kwam de stilte verstoren. Mannen met stokken en zwaarden. Er waren enkele tempeldienaars bij, en ook Malchus, uit het gezelschap van de hogepriesters.
Petrus bood wel wat weerwerk. Pakte een zwaard af en sloeg een van de mannen een oor af.
(Piëta, naar Eugène Delacroix, door Vincent van Gogh geschilderd in 1890, enkele maanden voor zijn dood)
Vincent van Gogh was destijds ook hulppredikant en schilderde enkele religieuze taferelen, zoals de barmhartige Samaritaan, de opwekking van Lazarus en deze Piëta. Misschien vond hij hier wel inspiratie voor zijn oor.
Maar toch konden we niet verhinderen dat Jezus werd meegenomen. Petrus toonde zich de moedigste van ons allen en volgde het gezelschap van op afstand. Hij mengde zich tussen de menigte. Daar werd hij herkend door een van de vrouwen. Jij bent toch één van hen!
Maar in plaats van zijn undercover prijs te geven, een vurig pleidooi af te steken en kleur te bekennen, zegde hij alleen: "ik ken die Mens niet! en bleef voor de rest zwijgen in alle talen.
Pasen, een feest met een domper. Wat een groot feest had moeten worden, eindigt voor de apostelen in een nachtmerrie. Hun Jezus, hun grote Voorbeeld, is gestorven aan het kruis.
Was het een illusie die nu plots een desillusie werd. Ze kunnen niet geloven dat hun vriend dit zo gepland had. Het veelbelovende Pasen veranderde in een nachtmerrie, a nightmare before ... Easter.
Sinds dat moment blijft het bij Petrus aanhoudend door het hoofd gonzen:
kraaien ... kraaien ... kraaien!
Net zoals het vandaag bij ons onophoudelijk door zijn hoofd bonst:
corona
corona
corona!
Terwijl ik zit te piekeren over Pasen, dringt het tot mij door dat de leerlingen dit al eerder hebben meegemaakt. Soms liggen zaken minder ver van ons bed dan we denken. Met beloken Pasen gingen ook de twaalf apostelen zelf in lockdown.
Daar zitten ze dan bijeen, de mannen onder elkaar, dicht bijeen als een nest jonge puppies. Nee, een beetje verder uit elkaar, als om ruimte te laten voor elkaars onrust.
Probeer het je in te beelden, want er bestaan geen afbeeldingen van. Geen enkele kunstenaar heeft zich daar ooit aan gewaagd.
Misschien lijkt het wel het meest op een Europese vlag maar dan in het donker- donkerblauw. Bijna zwart. Het zijn ook geen sterren meer. Sommige leerlingen hebben hun ogen half dicht geknepen, anderen hebben hun ogen juist wijdopen van de schrik.
 (De leerlingen in lockdown, een vreemde unie)
Ze zijn er ook niet allemaal bij. Minstens twee apostelen ontbreken op het appel. Thomas is er niet bij. Judas is weggelopen, als een Brit die meent dat hij niet meer bij de unie hoort. Enkele vrouwen zijn langs de kruiden-ier (haha, Ier). Zij willen langs Jezus' graf, om zijn lichaam te balsemen.
"Toen de sabbat voorbij was, kochten Maria van Magdala, Maria van Jakobus, en Salome kruiden om Hem te gaan zalven." Lucas 24, 1-12
De vrouwen gingen nog even langs het graf, om het dode lichaam beter te verzorgen.
Ze geraken alleen niet binnen. De steen is te zwaar. Ze hopen iemand te zien die de steen voor hen kan wegrollen. Hun zorg voor het lichaam van Jezus laat hen als eerste ontdekken wat er gebeurd is: het graf is leeg. Pas veel later begrijpen de leerlingen dat is gebeurd wat is gezegd: De Mensenzoon zal opstaan op de derde dag.
Er zijn verschillende verhalen. Maar de chronologie is niet duidelijk. Waarschijnlijk door de lockdown. Ze weten het niet van elkaar.
Drie vrouwen gingen, vroeg in de morgen na de Sabbat, naar het graf. Het zijn drie Marias, ons bekend uit de kring rond Jezus. Alle drie hebben zij Jezus gediend. Alle drie zijn ze met Hem opgegaan naar Jeruzalem. Maar bij het graf gebeurt er iets vreemds. De grafsteen is weggerond en bij het lege graf ontmoetten zij een man in witte kleding, die de bekend maakt dat Jezus is opgestaan. Ze zijn overrompeld van die mededeling:
"Ze vluchtten naar buiten, van het graf weg, bevend van angst en buiten zichzelf. Ze zeiden niemand iets, want ze waren bang." (Marcus 16, 8)
(Het lege graf)
Alleen Johannes vertelt nog een ander verhaal. Maria Magdalena, de jonge vrouw uit Magdala, blijft alleen achter bij het lege graf. Haar blik is troebel, want haar ogen zitten vol tranen.
Ze spreekt de man aan, wie zij denkt dat het de tuinman is. Maar ze valt achterover als ze zijn antwoord hoort. Maria, zegt Hij op minzame toon, zoals alleen Hij haar altijd aansprak. Raboenni, Rabbitje, kleine Meester, antwoord zij. Johannes schrijft het zo:
"Maria echter stond buiten bij het graf te huilen. En terwijl ze zo huilde, wierp ze een blik in het graf en zag daar twee in het wit geklede engelen zitten, de een aan het hoofdeinde, de ander aan het voeteneinde van de plaats waar Jezus had gelegen.
Ze spraken haar aan: 'Waarom huilt u zo?'
Ze antwoordde: 'Ze hebben mijn Heer weggehaald en ik weet niet waar ze Hem hebben neergelegd!' Na deze klacht keerde ze zich om en zag Jezus staan, maar ze wist niet dat het Jezus was. Jezus vroeg: 'Waarom huilt u zo? Zoekt u iemand?'
In de mening dat het de tuinman was zei ze: 'Heer, als u het bent die Hem hebt weggenomen, zeg me dan waar u Hem hebt neergelegd; dan kan ik Hem laten halen.' Jezus zei: 'Maria!' Ze keerde zich nu naar Hem toe en zei: 'Rabboeni!'. 'Houd Me niet vast', zei Jezus. 'Ik moet nog opstijgen naar de Vader. Ga liever naar mijn broeders en zeg hun: "Ik stijg op naar mijn Vader die ook jullie Vader is, naar mijn God die ook jullie God is."
'Daarop ging Maria van Magdala aan de leerlingen verkondigen: 'Ik heb de Heer gezien', en ze vertelde hun wat Hij tegen haar gezegd had. (Johannnes 20,1-2.11-18)
De vrouwen gingen, zoals gevraagd, naar Petrus en zeggen: Christus is verrezen. Wanneer de apostelen dat horen, geloven ze hen niet en zeggen: Onzin, Dat kan niet! Vrouwenpraat!. Toch snelt Petrus naar het graf, werpt er een blik in en ziet alleen de linnen doeken. Hij gaat terug naar huis, verbaasd over wat er gebeurd is.
Even buiten Jeruzalem zijn enkele leerlingen, uit Emmaüs, onderweg terug naar huis. Ze komen een vreemde tegen die de vorige dagen blijkbaar niet in Jeruzalem geweest is. Ze raken aan de praat en blijven staan kletsen tot het begint te schemeren. Kom toch binnen, zeggen ze, eet een hapje mee.
Terwijl ze honderduit vertellen over Jezus, die formidabele mens die drie dagen geleden door de Romeinen gekruisigd werd, merken ze dat de vreemdeling het brood neemt. Hij prevelt een zegening, breekt het brood en reikt het aan hen toe. Precies zoals hun vriend Jezus dat deed bij hun laatste maaltijd samen. Maar dát dringt pas tot hen door als Hij weer vertrokken is.
Ook de leerlingen bij elkaar hebben een vreemde gewaarwording. Het gevoel dat ze niet alleen zijn, dat er Iemand bij hen is. De een aarzelt, de ander spreekt het uit. Ja, Hij is hier, bij hen, in hun leven. Aanraakbaar aanwezig in hun midden.
Is er nog hoop? Zou het dan toch geen droom geweest zij?
Ze waren er niet allemaal bij. Niet alleen met hun gedachten, maar ook in aantal. Judas zal niet meer terugkeren. Maar ook Thomas ontbrak op het appel. Over hem vertellen we volgende keer.
Ik wens jullie alvast een zalig Pasen. Amen.
Uw positieve/negatieve reactie of commentaar hier ({COMMENTAAR_AANTAL})
|
