Rerum Novarum
De verkiezingen zijn voorbij, en toch zal ik het hebben over politiek.
Zijn we dat niet gewend op Rerum Novarum? En omdat het over politiek gaat, gooi ik er maar eens een stadhuiswoord tegenaan. Misschien hebben jullie al gehoord van trickle-down. Die Engelse term betekent het vallen van de druppels. Er is namelijk een theorie over de strijd tegen armoede, die zegt dat hoe rijker de rijken worden, hoe meer van die rijkdom naar beneden druppelt, en dus de armeren ten goede komt.
De meer vermogenden verbruiken meer, er moet dus meer geproduceerd worden, er komt dus meer werkgelegenheid. De economie draait beter, en dat is goed voor iedereen. En er is ook meer geld voor liefdadigheid. Hoe meer brood er op de tafel komt, hoe meer kruimels er naar beneden kunnen vallen. Het kan een beeld zijn van onze samenleving zoals die nu in mekaar zit.
Nu hebben we ook in het evangelie gehoord over de kruimels die van de tafel vallen! En het is wel wat verrassend daarin te horen dat zelfs Jezus op zijn nummer gezet kon worden. Het maakt hem zo menselijk! Ik stel me voor dat hij dacht: Verdorie, ze heeft gelijk! Niet alleen de kinderen van Abraham, alle mensen zijn kinderen van de Vader... En hij geeft haar geen kruimels, integendeel.
Hij verheft haar, hij behandelt haar niet als bedelend hondje. Hij ziet haar niet meer als een vreemde, maar als een naaste in nood. Zij is evenveel waard als zijn volksgenoten. Hij geeft haar al wat hij kan geven. Dat is de Jezus die uit het evangelie naar voor komt: die armen en zieken erkent als zijn naaste, als zijn gelijke, die hij opricht, leven geeft en meeneemt naar het Rijk Gods. En in het Rijks Gods zijn er geen hooggeplaatsten en bedelaars.
Aan dat Rijk Gods heeft Jezus al gewerkt hier op aarde. Als wij op Jezus woord naar deze kerk komen, is het niet alleen voor ons zielenheil, maar omdat christenen ook willen werken aan een andere samenleving. En ik weet dat wie hier in de kerk zit, daarvoor haar of zijn best doet. We tonen dat we bij de communie: geen kruimels laten we voor anderen, we delen wat we hebben.
Als wij in die geest het brood delen, dan leeft Jezus onder ons en werkt hij met ons mee om al een stukje van de hemel op aarde mogelijk te maken.
Gen kruimels maar brood, voor iedereen.
Dat is een hoeksteen van ons geloof. En daarom zetten christenen zich in voor de samenleving, ook politiek. Hoe we dat doen, in welke organisaties of partijen of bewegingen, dat verandert, zoals het altijd veranderd heeft. Maar waar onze samenleving nood aan heeft, zijn bewogen mensen, die in beweging komen als ze de nood van de naaste zien.
Ik ben ervan overtuigd, dat er altijd zulke mensen zullen opstaan, om op een eigentijdse manier de fakkel over te nemen. Gods Geest laat zich niet tegenhouden.