Na het voorlezen van deze teksten is het tijd om eens te hoesten, wat achterover te leunen, eens snuiten, en dan komt er een mijnheer naar voor en die houdt de homilie. En nu richt ik mij echt tot de kinderen….
Homilie, wat is dit voor een moeilijk woord? Daar heb ik precies nog nooit van gehoord…
Wel, jongens en meisjes, maar ook voor alle mama’s en papa’s en zelfs voor de grootouders, is dit een moment dat men nog eens komt uitleggen wat die teksten, die we nu gehoord hebben, eigenlijk betekenen.
Amai, wat was dat een tof verhaal van die Adam. Eerst veegt hij alles weg, het is hier niet meer te doen. Het is hier niet meer plezant. Hij veegt alles in de afvoerpijp.
Soms willen wij dat toch ook al eens? Al je echt niet meer blij bent, zelfs als je droevig bent voor iets, dan heb je de neiging om het eens helemaal anders aan te pakken. Je zou eens op een andere plaats willen herbeginnen.
Je loopt maar rond een rond punt en je weet niet welke afslag je moet nemen.
Niemand helpt u, je staat er even alleen voor.
In een verhaal tekent men dan schone dingen, de zon, de zee, bloemen, vogels en wandelpaden en een riviertje.
Dat is natuurlijk gemakkelijk. Dat loopt dikwijls goed af.
Maar in ons echte leven, is het dikwijls niet zoals in een tekening. Dan moet je het zelf doen. Dan moet je zeggen: “ik wil niet meer droevig zijn of kwaad zijn, ik ga vrolijk zijn en weer spelen met anderen”
Zo hoorden we een tweede verhaal daarnet.
Een verhaal over Jezus en de kinderen. Jezus was iemand die gekend was, wanneer hij begon te vertellen, dan wilde iedereen dit horen. De mensen stonden in een kring rond hem. En toen zeiden andere mensen. Laat de kinderen eens door, ze kunnen hem niet zien of horen. En zijn vrienden hielden de mensen tegen. De kinderen konden er niet door.
En toen zei Jezus, “stop eens allemaal” Laat die kinderen eens tot bij mij komen. De mensen openden de kring. De kinderen kwamen naar voor.
En Jezus zei: Beste mensen, als je nu eens allemaal zou doen zoals deze kinderen, dan zou onze wereld er veel beter uit zien.
Als jullie nu eens allemaal wat sneller vrolijk zouden zijn, of meer fantasie zouden hebben, of graag met mekaar zouden willen spelen en ravotten, of zingen als je over de straat loopt, of lachen met alles wat vrolijk is….awel dan zouden we minder triestig zijn, zouden we meer vertellen tegen mekaar, zouden we meer optrekken met mekaar, zouden we meer zingen en lachen.
Dus, zei hij “Wees allemaal zoals de kinderen” en hij sloeg zijn armen om hen heen..
De grote mensen werden stil. Dropen stilletjes af en wisten ineens welke afslag ze zouden nemen op het ronde punt van hun leven. De afslag van mekaar graag zien.
Dat is de boodschap die we vandaag moeten onthouden. Geef mekaar straks allemaal maar nen dikke high five. Straks is er een vergevingsmoment, dan zal de priester vragen: geef mekaar een teken, dan geven we een high five…
En dan denken we: ik ben er voor u, ik kom mee in uw tekening, ik maak u vrolijk…
