Lieve mensen,
Kennen jullie mensen met afasie? Het zijn mensen die door een hersenaandoening geraakt worden in hun spreken!
Bij sommigen van hen rest enkel nog één stokwoord!
Zo ken ik iemand die nog alleen het woord “vuur” zegt. Wil hij iets zeggen of vragen hij zegt: “vuur, vuur, vuur…?.” Wil hij antwoorden op een vraag, je hoort hetzelfde: “vuur, vuur, vuur…”
Verschrikkelijk soms, maar die man moet zó zich wel verstaanbaar maken en proberen wat zinvol verder te leven…
Na het horen van het ’t evangelie vandaag zou ik jullie durven vragen zoek de 7 verschillen tussen dit genezingsverhaal en dat van de blinde Bartimeüs. Wij kennen die 2 genezingsverhalen uit de bijbel al lang.
Wat erg opvalt in dit verhaal, is dat deze man zelf geen enkel initiatief neemt.
Waarom zou hij roepen? Hij kan amper klanken uitbrengen.
Waarom zou hij roepen? Hij hoort het toch niet.
De zin en het geloof erin zijn helemaal uit hem verdwenen.
De man gelooft er niet in zoals Bartimeüs. Bartimeüs roept Jezus, smeekt Hem om genezing.
Ongeloof heeft de doofstomme man zich eigen gemaakt.
En zijn vrienden vinden niet de juiste insteek om hem uit zijn donkere hoek te halen. Om hem terug wat op de rails te krijgen…
Daarom brengen ze hem bij Jezus.
Jezus die al veel verder van huis weg is, Hij trekt dwars door het gebied van Dekapolis. Jezus die zich het lot van De mensheid aantrekt, ook dat van De niet-Joodse mensheid waar Hij zich nu bevindt.
Jezus die veel meer doet dan deze man genezen, zoals zijn vrienden Hem vragen.
Jezus doet het in 7 stappen. Marcus herkent dit als 7 belangrijke stappen om met elkaar om te gaan:
1.Eerst en vooral neemt Jezus deze man even apart. Weg van de massa, weg van het mensenrumoer.
2.Heel goed begrijpend wat het is ’doofstom te zijn’, gebruikt Jezus gebarentaal.
Hij wijst naar de oren en naar de tong van deze man, zodat deze kan begrijpen waarom Jezus bij hem is en hem apart neemt.
3.Hij raakt de oren en de tong van deze man aan.
Aanraking!
Als woorden het niet meer doen, de juiste woorden niet gevonden worden, hoeveel meer kan een stille aanraking dàn niet betekenen?
4.Dan richt Jezus zijn blik naar de hemel! Een gekende gebedshouding! De handen open, de blik naar boven gericht, wetend dat God, zijn Vader, zich alleen maar doorheen mensen kan leren kennen. In dit geval doorheen Jezus zelf kan leren kennen.
5.Vervolgens zucht Jezus diep. Zuchten vanwege het zien wat hier gebeurt. Zuchten vanwege het zien wat deze man doormaakt. Met de verzuchting dat het nog veranderen kan.
6.Met heel zijn empathische houding zegt Jezus uiteindelijk: Effeta, word geopend!
7.En zie; 'Zijn oren werden geopend en terstond werd de band van zijn tong los en hij sprak goed'.
Hij sprak recht, staat er nog letterlijker vertaald. 'Orthos' in het Grieks, hetgeen we kennen van orthodox, rechtzinnig spreken!
Niet langer spreekt hij het kromme taaltje van een doofstomme.
De omstanders waren diep onder de indruk.
“Alles wat Hij doet is goed!” zeiden ze in koor.
En alhoewel Jezus vroeg het niet uit te bazuinen, schreeuwden ze van de daken hoe Jesaja ’s woorden hier in vervulling zijn gegaan:
“God zelf zal jullie bevrijden: de oren van doven worden ontsloten, de mond van stomme zal jubelen…”
Zo geneest Jezus! met God altijd in zijn gedachten, aan Zijn zijde, in Zijn spreken en handelen.
En wij?
Kunnen wij geloven dat we ’t nooit alleen hoeven te kunnen?
Kunnen we geloven in de titel van deze viering?
“Ik ben”! “Ik ben die ben!” “Ik zal er zijn!”
God die er altijd wil zijn, onze ondertoon, onze innerlijke kracht, en ons nooit alleen voor de leeuwen gooit!
God die ons roept, ons schroomvol naar die man stuurt die enkel nog kan spreken met het woord “vuur, vuur, vuur…”
Wedden dat we hem na enkele dagen verstaan?
Bronnen: G P Hartkamp, R Kopmels, J Verhoef
