-- Wegwijzerviering -- voor families, met eerste communicanten en vormelingen
Vroeger toen ik jullie leeftijd was, had ik een vriend in de lagere school en die heette Joren.
Wij waren de beste vrienden omdat we alle twee heel goed waren in verbeelden. We hadden veel fantasie, vooral op de speelplaats. In het midden op de speelplaats stond er een grote houden trein, waar je in en uit kon klimmen. Joren en ik speelden dan dat we cowboys waren die de trein moesten redden van een overal. We hingen dan aan de buitenkant van de trein, klommen naar binnen, slopen langs de wagons op zoek naar de bandieten. Op één of andere manier slaagden we erin om heel de speelplaats te betrekken zodat iedereen of bandiet of cowboy was. Dat vonden we fantastisch leuk, rekenen daarentegen vonden we iets minder fantastisch.
Wie vind er wiskunde ook niet zo leuk?
Joren en ik vonden rekenen ook maar niets. In de klas zaten wij steeds vanachter, de jongens die van voor zaten, waren de snelle jongens. De jongens van voor die staken altijd hun vinger op als de meester iets vroeg. En zij mochten van de meester dan ook altijd antwoorden. En al snel werden de snelle jongens die van voor zaten de slimme jongens die van voor zaten. Want omdat ze altijd hun vinger opstaken en meededen leerden ze ook sneller. En op zich is dat niet zo erg, maar Joren die vanachter in de klas zat en niet zo snel zijn vinger durfde opsteken, die kon bijna nooit antwoorden. De andere jongens waren hem altijd voor. En omdat Joren bijna nooit zijn vinger opstak leek het alsof hij nooit het antwoord wist.
Dus de meester liet hem veel minder aanbod omdat het leek alsof hij niet zo slim was als de jongens van voor. En Joren begon dat geleidelijk aan ook te geloven, waardoor hij nog minder zijn vinger opstak en zijn punten op het rapport er ook niet beter op werden.
Jullie zitten hier in de kerk vandaag omdat jullie je eerste of plechtige communie gaan doen. Omdat jullie aan de mensen hier willen laten zien dat jullie in Jezus geloven.
Nu geloven is, net zoals de bijbel zegt, niet alle antwoorden weten, of heel goed en snel bijvoorbeeld het Onze Vader kunnen opzeggen.
Geloven is niet de waarheid in pacht hebben of op zondag mooi uitgedost in de kerk zitten en daarbij laten.
Geloven is een jongen zoals Joren in de klas wat meer aan het woord laten, hem opmerken in de klas. En zeggen tegen de meester en tegen de kinderen in de klas, zeg diene Joren heeft volgens mij ook wel wat te zeggen. En Joren wat meer aanmoedigen zodat hij wat meer zijn vinger durft opsteken in de klas. Of al eens naast hem gaan zitten in de klas. En ik weet het dat is niet simpel.
Dat vraagt eigenlijk wel een beetje moed en durf. Net zoals geloven. Geloven dat is ook niet simpel en dat vraagt ook wat moed en durf. Geloven in Jezus dat is vaak ingaan tegen een hele boel meningen en gewoontes, dat is soms durven opstaan.
En daar is maar één iemand voor nodig. Later wanneer Joren al op de grote school zat in het middelbaar was daar een leerkracht die iets in hem zag. Die in hem geloofde. Hij zei dat Joren wel wat meer kon dan dat hij dacht. En de Joren begon harder te werken, en meer in zichzelf te geloven. Hoewel het echt niemand het hem had aangegeven, is hij daarna nog gaan verder studeren. Het heeft hem heel veel doorzettingsvermogen en discipline gekost, maar nu heeft Joren een goeie job als landmeter. Je moet maar straks eens aan papa of mama vragen.
Ik ben hier nu geen reclame aan het maken voor de opleiding tot landmeter. Belangrijker is om mee te nemen is dat geloven een weten is dat iedereen kan zijn wat hij in zich heeft. En kan groeien tot een persoon die er is voor de ander.
Hierbij wens ik jullie een fijne start van de wegwijzers en een heel fijne zondag
