Vierde Paaszondag B 2009 - Zaterdag 2 en zondag 3 mei 2009

Eerste lezing: Handelingen 4, 8-12 - 'Bij niemand anders is redding te vinden'
Evangelie: Johannes 10, 11-18 - 'De goede herder geeft zijn leven'

Als ik de lezingen die we net gehoord hebben in een paar zinnen zou samenvatten, dan zou ik zeggen:

   1. Jezus is niet zomaar een steen, hij is een hoeksteen geworden.
   2. Jezus brengt redding voor alle mensen.
   3. Jezus is als een goede herder voor zijn schapen. 
   4. Jezus geeft zijn leven uit eigen vrije wil.
   5. Jezus noemt God zijn Vader en leeft in grote verbondenheid met Hem.

Allemaal goed en wel, maar wat heeft dat met ons te maken.
Wat hebben we hieraan in ons dagelijks leven?
Dat beeld van die goede herder met een hart voor zijn schapen is wel heel mooi, maar kunnen of willen wij onszelf als schapen herkennen?

Het woord ‘schaap’ komt niet altijd zo positief over in onze maatschappij. ‘Och arme dat schaap, ze heeft toch al veel afgezien. Ziet dat schaap daar eens lopen, ze blijft maar sukkelen. Enz.’ Blijkbaar is het ook heel erg vrouwelijk. Sexistisch bijna. Och arme dat zwakke geslacht…
Echt opbeurend is dit niet. Het lijkt eerder onderdrukkend. Er spreekt vooral een zeker medelijden uit en dat helpt mensen niet uit de miserie, maar duwt hen er dikwijls nog verder in.

Schapen hebben ook iets meegaand, iets van zelf niet kunnen kiezen, iets van geleefd worden.
Neen, dat beeld van dat schaap, vindt niet zo direct aansluiting in mijn leefwereld. Mensen zijn geen arme schapen die steeds afhankelijk moeten zijn en in een soort van onderdrukking leven. Mensen mogen niet geleefd worden, ze mogen echt leven. Mensen zijn dynamische wezens, die kunnen kiezen hoe ze hun leven aanpakken.
Mensen zijn vrij, zij kunnen op elk moment beslissen wat ze doen met de tijd die hun gegeven is. Mensen hebben geen medelijden nodig.

Wat hebben wij dan wel nodig?
Elke mens heeft bepaalde aspiraties, diepe verlangens, maar ook behoeften.
Aspiraties die je diep in jezelf kan voelen, zijn oa ‘Jezelf mogen zijn’, ‘Evenwicht mogen ontdekken in je leven’, ‘Zichzelf mogen ontwikkelen en ontplooien’, ‘Sommige dingen leren aanvaarden, met andere leren leven, nog andere leren ombuigen’. Ik ben er zeker van dat jij nog andere aspiraties zult ontdekken bij jezelf.
Maar we hebben ook behoeften.
Er zijn de normale behoeften aan eten en drinken, behoefte aan rust, aan veiligheid, aan ontspanning, aan tijd voor onszelf.
Er is ook de behoefte aan gezien worden, erkend worden, aanvaard worden in wie we zijn.
Elk mens wil ook graag beluisterd worden, wil ernstig genomen worden.
En elke mens wil zich ook graag geborgen voelen.

Hier wil ik even bij blijven stilstaan. Het thema van deze viering. ‘Zich geborgen voelen’, ‘Geborgenheid’. Bij dit woord voel ik een warmte in mij, een zachtheid, een diep geluk.
In geborgenheid worden heel wat behoeften beantwoord. Het geeft een veilig gevoel, het laat me thuiskomen. Het onderdrukt me niet, het laat me vrij, het geeft me alle kansen. Het is ook een plaats waar ik mag uithuilen, zonder dat er een oordeel zal worden uitgesproken. Mijn verdriet mag er gewoon zijn.

Zou het dat kunnen zijn wat er in de lezingen bedoeld wordt?
Zou Jezus diegene kunnen zijn die mij die geborgenheid kan geven?
Ja, dan is Hij voor mij heel belangrijk. Dan is Hij voor mij als een hoeksteen. Iemand waar je altijd op kan rekenen.
Ja, dan is Hij voor mij als een redder. Hij steunt mij en wijst mij de weg.
Ja, dan zie ik hoe hij met een groot hart alle mensen toelaat en wil behoeden als een herder.
Ja, ik kan zijn liefde voor de mensen voelen en waardeer dat hij tot het uiterste is gegaan voor ons.
Ja, ik voel de verbondenheid met God via Jezus. Ik sta er niet alleen voor. Het is God die mij draagt in heel moeilijke momenten.

Geborgenheid is essentieel in ons leven. We kunnen die geborgenheid vinden bij mensen en dit is enorm belangrijk. Maar als je dicht bij jezelf kunt komen, kan je die geborgenheid ook vinden bij Jezus en dat overstijgt ons menselijk denken.
In deze viering worden we uitgenodigd om ons meer en meer geborgen te weten bij Jezus. En hoe kunnen we dit het beste oefenen dan door zijn voorbeeld te volgen en zelf ook geborgenheid te geven aan mensen in onze omgeving, zelf ook tijd te maken voor elkaar, naar elkaar te luiseren zonder te oordelen.
‘Geborgenheid’, neem dit woord de volgende week met je mee, laat je ervan doordringen en laat het maar stralen.

Martine Andries.