Derde Paaszondag B 2009 - Zaterdag 25 en zondag 26 april 2009

Eerste lezing: Handelingen 3, 13-15, 17-19 - 'De Messias zou sterven'
Evangelie: Lucas 24, 35-48 - 'Zo moet Christus lijden en verrijzen'

Eigenlijk is het evangelieverhaal van vandaag hetzelfde als dat van vorige zondag. Alleen werd het ons vorige week verteld door Johannes (20, 19-31) en vandaag door Lucas (24, 35-48).
We horen een verhaal dat begint als dat van de Emmaüsgangers, dat verder gaat als dat van (de ongelovige) Thomas, en dat eindigt met gezonden worden en gaan getuigen.
Lucas, die we ook al hoorden in de Handelingen, vertelt het op zijn eigen manier. Hij trekt daarbij, misschien nog meer dan Johannes, alle registers open.

Ook bij Lucas staat Jezus “plotseling in hun midden”. Dat het om dezelfde Jezus gaat, horen wij aan zijn “vrede zij u”: Zijn paswoord.
Lucas legt ons ook uit, dat het om de gekruisigde Christus gaat. Lucas maakt die Jezus zichtbaar en voelbaar: “kijk naar mijn handen en voeten”, zegt Jezus, “raak mij aan”, “betast mijn wonden”.
En Lucas gaat nog een stapje verder. “Hebben jullie hier iets te eten”, laat hij Jezus vragen.

Oké, dit is een levende, geen spook of een geestesverschijning. Daarover zijn alle aanwezigen het ondertussen eens. Maar is het wel de Christus? Daarop legt Jezus hen uit, net als bij de Emmaüsgangers, hoe alles in de schriften voorzegd is en geschreven staat.
Zo wordt de Jezus die hier in hun midden is, gaandeweg tastbaar en levend. Geloven is niet langer dromen alsof je naar een film zit te kijken. Geloven is eten en drinken. Geloven is leven met de Levende.
Natuurlijk zijn jullie wel eens verliefd geweest. Misschien ben je het nog altijd. Wanneer ben je verliefd? Wanneer heb je iemand lief? Als die persoon, dat lief, méér wordt dan een postkaart, méér wordt dan een brief of een vluchtige zoen. Iemand liefhebben is samen iets doen, samen iets mee-maken, samen eten en drinken, elkaar proeven, elkaar voelen. Als die liefde zichtbaar, raakbaar, eetbaar, voelbaar wordt met al je zintuigen, in de eerste plaats met je “hart”, dan pas gaat het om echte, levende mensen.

Met déze Jezus gaat dat ook zo.
Wanneer wordt Jezus levend, van vlees en bloed? Wanneer Hij meer wordt dan alleen fantasie, herinnering en verloren illusies. Als Hij adem krijgt, eten en drinken wordt. Als Hij erbij is wanneer je samen aan tafel gaat. Als Hij een eind met je meegaat, wanneer je op weg bent.
Geloven gebeurt gaandeweg, gaande-de-weg.
Waar zit dan de sleutel? Hoe komt de Heer ook in ons midden? We lezen het stapsgewijs bij Lucas.
Wanneer mensen eensgezind samen zijn, “in de vrede van de Heer”. Daarom beginnen wij iedere viering, ook deze gebedsdienst, met een vergevingsmoment.

Wanneer wij die Jezus opnieuw leren kennen uit alles wat er over Hem in de schrift geschreven staat. Te beginnen bij Mozes en de profeten. Daarom lezen wij iedere keer opnieuw een stukje uit het Oude Testament en een stukje uit het Evangelie.
Wanneer wij, zoals Jezus ons voordeed op de Laatste Avond, samen danken en delen aan elkaar, dan “leeft” Hij midden onder ons.
Waar mensen samen vrede bouwen, daar is de Heer (in) hun midden.
Waar mensen samen bidden, danken, breken en delen, daar “gebeurt” Jezus.
Waar door mensen de schrift wordt doorverteld en gelezen, daar “leeft” Jezus. Daar, in de confrontatie met het Evangelie, wordt Jezus het “vlees-geworden woord”, een raadsman en tochtgenoot die met jou mee op weg gaat.
Lucas legt het ons uit met alle mogelijke middelen: letterlijk met hand en tand. Maar ook met kijken, betasten en beluisteren. Alle vijf zintuigen komen aan bod. Maar ook ons zesde zintuig, ons hart, wordt aangesproken.
Zintuigen: tuigen om zin, goesting te krijgen, tuigen om zin te geven. Voorwaar ook een oproep om te ge-tuigen van een Jezus die leeft in ons midden en die met ons meegaat!
Amen.